Lucjan Bernacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	21 września 1946
Konsekrator	August Hlond
Współkonsekratorzy	Kazimierz Kowalski; Walenty Dymek
Współkonsekrowani biskupi
Franciszek Jedwabski	2 marca 1947
Antoni Baraniak	8 czerwca 1951
Teodor Bensch	21 września 1954
Edmund Nowicki	21 września 1954
Jan Czerniak	2 lutego 1959
Jan Cieński	30 września 1967

Lucjan Bernacki
	Biskup tytularny Meli
	; Od lewej: abp Antoni Baraniak, kard. Stefan Wyszyński, bp Lucjan Bernacki (ok. 1965)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1902 ; Gościeradz
Data i miejsce śmierci	28 września 1975 ; Rzym
	Biskup pomocniczy gnieźnieński
Okres sprawowania	1946–1975
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 maja 1926
Nominacja biskupia	4 września 1946
Sakra biskupia	21 września 1946
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lucjan Bernacki (ur. 12 lipca 1902 w Gościeradzu^[1], zm. 28 września 1975 w Rzymie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy gnieźnieński w latach 1946–1975.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Edmunda i Edmundy z Pankowskich^[1]. W 1920, będąc w ostatniej klasie gimnazjum, wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po powrocie z wojska wstąpił do seminarium w Gnieźnie.

Studiował w Gdańsku, Gnieźnie i Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1926. Pracował jako wikariusz w Trzemesznie i Poznaniu oraz notariusz kurii archidiecezjalnej w Poznaniu. Kontynuował studia w Strasburgu i Rzymie. Był profesorem seminarium duchownego w Gnieźnie. Podczas okupacji pracował w duszpasterstwie Polaków we Francji, Hiszpanii, Portugalii i Wielkiej Brytanii.

4 września 1946 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Meli. Sakrę biskupią przyjął 21 września 1946 z rąk kardynała Augusta Hlonda. W 1948 został wikariuszem generalnym i kapitulnym archidiecezji. Deportowany z terenu archidiecezji, w latach 1953–1956 przebywał w Częstochowie, Zaniemyślu i Poznaniu.

W 1962 brał udział w I sesji soboru watykańskiego II^[2].

Przez 29 lat był inwigilowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

Został pochowany na cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie. W 2012 jego szczątki ekshumowano i przeniesiono do krypty biskupów pomocniczych archidiecezji gnieźnieńskiej kościoła św. Piotra i Pawła w Gnieźnie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b S. Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 37.
↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
Krzysztof M.K.M. Kaźmierczak Krzysztof M.K.M., Tajne spec. znaczenia, Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2009, ISBN 978-83-7506-432-2, OCLC 632160342 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Lucjan Bernacki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-12-31] (ang.).

[Łoza-1] S. Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 37.

[Bejze-2] B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

[1]

[2]