Lucile Wheeler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucile Wheeler

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1935 Saint-Jovite
Dorobek medalowy
} } } Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie brąz Cortina d’Ampezzo 1956 narciarstwo alpejskie (zjazd) Mistrzostwa świata złoto Badgastein 1958 zjazd złoto Badgastein 1958 slalom gigant srebro Badgastein 1958 kombinacja brąz Cortina d’Ampezzo 1956 zjazd

Lucile Wheeler, po mężu Vaughan (ur. 14 stycznia 1935 w Saint-Jovite) – kanadyjska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska oraz czterokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Lucile Wheeler trenowała narciarstwo od wczesnego dzieciństwa. Pierwszy sukces osiągnęła już w 1947 roku, kiedy zdobyła mistrzostwo Kanady w kategorii juniorów. W wieku 15 lat zaproponowano jej miejsce w reprezentacji kraju na mistrzostwa świata w Aspen, jednak na wyjazd nie zgodzili się jej rodzice. Wzięła za to udział w rozgrywanych w 1952 roku igrzyskach olimpijskich w Oslo, gdzie zajęła 27. miejsce w zjeździe i gigancie, a w slalomie uplasowała się jedną pozycję wyżej. Z mistrzostw świata w Åre w 1954 roku także wróciła bez medalu, jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w biegu zjazdowym. W 1956 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo, zdobywając brązowy medal w tej samej konkurencji. Została tym samym pierwszą w historii narciarką z Ameryki Północnej, która zdobyła medal olimpijski w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie reprezentantki Szwajcarii: Madeleine Berthod oraz Frieda Dänzer. Na tej samej imprezie była też szósta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła.

Największe sukcesy osiągnęła jednak podczas mistrzostw świata w Badgastein w 1958 roku, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w zjeździe, wyprzedzając o 0,3 sekundy Friedę Dänzer oraz o 0,4 sekundy Włoszkę Carlę Marchelli. Następnie zwyciężyła także gigancie, w którym wyprzedziła bezpośrednio Sally Deaver z USA oraz Friedę Dänzer. Na zakończenie tej imprezy wywalczyła srebrny medal w kombinacji, rozdzielając na podium Dänzer oraz Austriaczkę Josefę Frandl. W 1959 roku zakończyła karierę.

W 1958 roku została wpisana do Kanadyjskiej Galerii Sław. W 1976 roku została odznaczona Orderem Kanady.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
27.	14 lutego	1952	Oslo	Gigant	2:06,8	+15,4	Andrea Mead-Lawrence
27.	17 lutego	1952	Oslo	Zjazd	1:47,1	+12,4	Trude Jochum-Beiser
26.	20 lutego	1952	Oslo	Slalom	2:10,6	+17,8	Andrea Mead-Lawrence
6.	27 stycznia	1956	Cortina d’Ampezzo	Gigant	1:56,5	+2,1	Rosa Reichert
DSQ	30 stycznia	1956	Cortina d’Ampezzo	Slalom	1:52,3	-	Renée Colliard
3.	1 lutego	1956	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:40,7	+5,2	Madeleine Berthod

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
27.	14 lutego	1952	Oslo	Gigant	2:06,8	+15,4	Andrea Mead-Lawrence
27.	17 lutego	1952	Oslo	Zjazd	1:47,1	+12,4	Trude Jochum-Beiser
26.	20 lutego	1952	Oslo	Slalom	2:10,6	+17,8	Andrea Mead-Lawrence
7.[1]	2 marca	1954	Åre	Zjazd	1:29,2	+3,4	Ida Schöpfer
18.[2]	4 marca	1954	Åre	Gigant	1:38,9	+8,6	Lucienne Schmith
DSQ[3]	6 marca	1954	Åre	Slalom	2:01,93	-	Trude Klecker
6.	27 stycznia	1956	Cortina d’Ampezzo	Gigant	1:56,5	+2,1	Rosa Reichert
DSQ	30 stycznia	1956	Cortina d’Ampezzo	Slalom	1:52,3	-	Renée Colliard
3.	1 lutego	1956	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:40,7	+5,2	Madeleine Berthod
14.[4]	3 lutego	1958	Badgastein	Slalom	1:45,6	+7,5	Inger Bjørnbakken
1.	6 lutego	1958	Badgastein	Zjazd	2:12,1	-	-
1.	8 lutego	1958	Badgastein	Gigant	1:54,6	-	-
2.	8 lutego	1958	Badgastein	Kombinacja	3,80 pkt	+1,53 pkt	Frieda Dänzer

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)]. (ang.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]