Lostprophets – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lostprophets
Ilustracja
Lostprophets
Rok założenia

1997

Rok rozwiązania

2013

Pochodzenie

 Walia

Gatunek

metal alternatywny[1]
rock alternatywny
hard rock[1]

Wydawnictwo

Columbia Records / Visible Noise

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lostprophets – walijski zespół rockowy (początkowo nu-metalowy) założony w 1997 roku przez wokalistę Iana Watkinsa i gitarzystę Mike’a Lewisa. W 2013 roku zespół zakończył działalność.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lostprophets swój pierwszy album pod tytułem Thefakesoundofprogress nagrali za 6000 funtów dla Meagre Sum. Album okazał się na tyle dobry, że zespół wydał go ponownie, tym razem w dużo większej skali, w Columbia Records. Drugie album Start Something osiągnął jeszcze większy sukces, docierając na piątą pozycję na liście UK najlepszych albumów i zdobywając światową popularność, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Ich trzeci LP zatytułowany Liberation Transmission został wydany 26 czerwca 2006 roku w Wielkiej Brytanii i zajął tam pierwsze miejsce na topliście albumów.

Stuart Richardson

Lostprophets przyczynili się do spopularyzowania pasków z ćwiekami, jeansów biodrówek, czapek z daszkiem i obcisłych t-shirtów w Wielkiej Brytanii. Chociaż te elementy odzieży były długo powiązane ze sceną rockową w Wielkiej Brytanii, to po wydaniu ich debiutanckiego albumu i przesadnej reklamie, która temu wtórowała, zostały one zaadaptowane przez stylistów muzyki pop i zaczęły być sprzedawane jako dominujące trendy w markach odzieżowych jak Topman i H&M.

W 2007 po trasie promującej ich ostatni album z Aiden i Taking Back Sunday pojawili się w studio, aby nagrać czwarty album, który Ian Watkins opisuje jako powrót do ich korzeni z cięższymi wpływami punku. Watkins powiedział: „To będzie dużo mroczniejsze i dużo bardziej mocne. To będzie mieć kompletnie inne wibracje”. Na początku 2009 perkusista Lostprophets Ilan Rubin odszedł do Nine Inch Nails.

W dniu 18 grudnia 2013 roku wokalista i założyciel grupy Ian Watkins został skazany za przestępstwa pedofilskie na łączną karę 35 lat pozbawienia wolności[2].

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • Mike Chiplin – perkusja (1997–2005)
  • Ilan Rubin – perkusja (2006–2009)
  • DJ Stepzak – gramofony, sample (1997–2000)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
UK
[3] 		USA
[4] 		NZL
[5] 		AUS
[6] 		GER
[7] 		AUT
[8]
Thefakesoundofprogress Data: 27 listopada 2000
Wydawca: Visible Noise/Columbia 		44 186 – – – – UK: złota płyta[9]
Start Something Data: 3 lutego 2004[10]
Wydawca: Visible Noise/Columbia 		5 33 14 – – 60 UK: platynowa płyta[9]
USA: złota płyta[11]
Liberation Transmission Data: 27 czerwca 2006[12]
Wydawca: Visible Noise/Columbia 		1 33 14 – 31 44 UK: platynowa płyta[9]
The Betrayed Data: 19 stycznia 2010[13]
Wydawca: Visible Noise 		3 – – 49 90 – UK: złota płyta[9]
Weapons Data: 2 kwietnia 2012
Wydawca: Visible Noise 		9 145 – – 86 74
„–” album nie był notowany.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2004 Best Live Act Lostprophets Metal Hammer Golden Gods Awards Nominacja [14]
Best Single „Last Train Home” Kerrang! Awards Laur [15]
2005 Best U.K. Band Lostprophets Metal Hammer Golden Gods Awards Laur [16]
2006 Best British Band Kerrang! Awards Laur [17]
Best Album Liberation Transmission Laur
2007 Best British Band Lostprophets Laur [18]
2010 Classic Songwriter Laur [19]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b David Jeffries: Lostprophets Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
  2. ↑ Paul Bentley: ‘We’d like to knock him around his prison cell’: Parents of paedophile Ian Watkins speak of their anger after son is jailed for 35 years. www.dailymail.co.uk. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  3. ↑ Lostprophets UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  4. ↑ Lostprophets Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  5. ↑ Lostprophets New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  6. ↑ Lostprophets Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  7. ↑ Lostprophets/Longplay-Chartverfolgung. www.musicline.de. [dostęp 2016-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-03)]. (niem.).
  8. ↑ Lostprophets Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2016-02-02]. (niem.).
  9. ↑ a b c d BPI: Lostprophets. www.bpi.co.uk. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  10. ↑ Johnny Loftus: Lostprophets Start Something review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  11. ↑ RIAA: Lostprophets. www.riaa.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  12. ↑ Corey Apar: Lostprophets Liberation Transmission review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  13. ↑ Jason Jason Birchmeier: Lostprophets The Betrayed review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  14. ↑ Send This Page To A Friend Metal Hammer Award Nominees Announced. www.xfm.co.uk. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  15. ↑ Darkness bask in Kerrang! success. news.bbc.co.uk. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  16. ↑ Metal Hammer Award Winners Announced. www.metalunderground.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  17. ↑ Muse, Lostprophets: Kerrang! Awards Winners. www.ultimate-guitar.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  18. ↑ Alex Fletcher: Kerrang Awards 2007: The Winners. www.digitalspy.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  19. ↑ Kerrang Awards Winners Announced!. libel.co.nz. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Lostprophets
Albumy studyjne
Minialbumy
  • Here Comes the Party
  • Para Todas las Putas Celosas
  • The Fake Sound of Progress
Single
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lostprophets&oldid=71185501”