Linn Persson – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linn Persson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1994
Torsby

Klub

SK Bore

Wzrost

165 cm

Debiut w PŚ

20.03.2015, Chanty-Mansyjsk (58. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

3.12.2015, Östersund
(29. miejsce – b.indywid.)

Pierwsze podium w PŚ

22.12 2019, Le Grand-Bornand (3. miejsce – b.masowy)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 sztafeta
srebro Pjongczang 2018 sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Östersund 2019 sztafeta
srebro Oberhof 2023 b.indywidualny
srebro Nové Město 2024 sztafeta
brąz Pokljuka 2021 szt.mieszana
brąz Oberhof 2023 sprint
brąz Oberhof 2023 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Kontiolahti 2012 sztafeta
Strona internetowa

Linn Jenny Maria Persson (ur. 27 czerwca 1994 w Torsby) – szwedzka biathlonistka, dwukrotna medalista igrzysk olimpijskich i pięciokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 2012 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Kontiolahti, gdzie w kategorii juniorów młodszych zajęła między innymi drugie miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata juniorów w Raubiczach była między innymi czwarta w sztafecie i piąta w sprincie. W zawodach Pucharu Świata w biathlonie zadebiutowała 20 marca 2015 roku w Chanty-Mansyjsku, zajmując 58. miejsce w sprincie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 3 grudnia 2015 roku w Östersund, zajmując 29. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 22 grudnia 2019 roku w Le Grand-Bornand, kończąc bieg masowy na trzeciej pozycji. Wyprzedziły ją jedynie Norweżka Tiril Eckhoff i Włoszka Dorothea Wierer.

W 2018 roku wspólnie z Moną Brorsson, Anną Magnusson i Hanną Öberg zdobyła srebrny medal w sztafecie podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Östersund wspólnie z Moną Brorsson, Anną Magnusson i Hanną Öberg zdobyła srebrny medal w sztafecie. Ponadto podczas mistrzostw świata w Pokljuce w 2021 roku razem z Sebastianem Samuelssonem, Martinem Ponsiluomą i Hanną Öberg zajęła trzecie miejsce w sztafecie mieszanej.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zimowe igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2018 Pjongczang 11. 37. 21. 22. 2. nd. nd.
2022 Pekin 15. 12. 5. 24. 1. nd. nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2016 Oslo 36. 34. 40. nd. 10. 12. nd.
2019 Östersund 15. 42. 21. 9. 2. 5.
2020 Anterselva 44. 47. 32. 5. 11.
2021 Pokljuka 21. 16. 19. 11. 5. 3.
2023 Oberhof 2. 3. 10. 8. 3.

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2012 Kontiolahti 12. 40. 34. nd. 2. nd. nd.
2015 Raubicze 12. 5. 6. nd. 4. nd. nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2015/2016 59.
2016/2017 niesklasyfikowana
2017/2018 51.
2018/2019 28.
2019/2020 19.
2020/2021 14.
2021/2022 19.
2022/2023 13.
2023/2024 21.

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 22 grudnia 2019 Francja Le Grand-Bornand Bieg masowy na 12,5 km 3. 1+0+0+0 40:17,9 + 1:25,1 Tiril Eckhoff
2. 3 grudnia 2022 Finlandia Kontiolahti Sprint na 7,5 km 3. 0+0 20:39,5 + 24,2 Lisa Hauser
3. 16 grudnia 2022 Francja Le Grand-Bornand Sprint na 7,5 km 2. 0+1 21:04,7 + 12,8 Anna Magnusson
4. 10 lutego 2023 Niemcy Oberhof Sprint na 7,5 km 3. 0+0 21:19,7 +26,2 Denise Herrmann-Wick
5. 15 lutego 2023 Niemcy Oberhof Bieg indywidualny na 15 km 2. 0+0+0+0 43:36,1 +10,3 Hanna Öberg

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]