Ligia Borowczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ligia Borowczyk (ur. 7 grudnia 1932 w Krasnymstawie, zm. 6 września 2022 w Warszawie^[1][2]) – polska aktorka^[3] i kompozytorka^[4].

Studiowała aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie i Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Z Krakowa do Warszawy wyjechała tuż po ślubie z Walerianem Borowczykiem^[3].

W 1956 roku zadebiutowała rolą w „Zimowym zmierzchu” Stanisława Lenartowicza^[3].

Rok później wystąpiła w kolejnym filmie Lenartowicza Spotkania będącym ekranizacją opowiadań Hłaski, Makuszyńskiego, Iwaszkiewicza i Dygata. Zagrała główną bohaterkę opowiadania Hłaski Śliczna dziewczyna. Ta rola spowodowała dyscyplinarne skreślenie jej z listy studentów PWST w Warszawie w związku z rozporządzeniem, które zakazywało studentom szkoły teatralnej występowania w filmach i telewizji^[3].

W 1959 roku razem z mężem wyjechała do Paryża, grając często w jego filmach. W filmach często występowała pod nazwiskiem Ligia Branice^[5].

Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich^[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

• 1957: Zimowy zmierzch
• 1957: Spotkania
• 1958: Stadion
• 1959: Dom (muzyka)
• 1959: Astronauci (Les astronautes)
• 1962: Filar
• 1966: Rozalia
• 1969: Goto, wyspa miłości
• 1971: Kamizelka
• 1972: Blanche
• 1978: Za murami klasztoru (Interno di un convento)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Ligia Branice w bazie Filmweb
• Ligia Borowczyk w bazie filmpolski.pl
• Lidia Branice w bazie IMDb (ang.)