Liemarvin Bonevacia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Liemarvin Bonevacia
Ilustracja
Liemarvin Bonevacia (2015)
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1989
Willemstad

Obywatelstwo

Curaçao

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 2020 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Mistrzostwa świata
srebro Eugene 2022 sztafeta mieszana 4 × 400 m
Mistrzostwa Europy
brąz Amsterdam 2016 bieg na 400 m
Halowe mistrzostwa świata
brąz Glasgow 2024 sztafeta 4 × 400 m
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Toruń 2021 sztafeta 4 × 400 m
brąz Belgrad 2017 bieg na 400 m
brąz Toruń 2021 bieg na 400 m
brąz Stambuł 2023 sztafeta 4 × 400 m
Igrzyska europejskie
brąz Kraków 2023 bieg na 400 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Liemarvin[a] Bonevacia (wym. [ˌliˈmɑrfɪn ˌbɔnəˈfɑsjɑ]; ur. 5 kwietnia 1989 roku w Willemstad) – pochodzący z Curaçao holenderski lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem klubu Trupial, w którym zaczynał biegać w wieku 17 lat. Początkowo uprawiał biegi średnio- i długodystansowe. Jako student Peter Stuyvesant College wziął udział w Unwersjadzie w 2011 roku, która rozgrywana była w Shenzhen w Chinach. Wystartował tam w wyścigach na 400 i 200 metrów, z których odpadł odpowiednio w pół- (48,26 s.)[1] i ćwierćfinale (21,60)[2]. W związku z dobrymi wynikami, uzyskał stypendium portorykańskiego Universidad del Este, gdzie studiuje marketing[3].

20 kwietnia 2012 roku w trakcie uniwersyteckiej Ligi Lekkoatletycznej w Portoryko uzyskał na 400 metrów wynik 46,11[4], bijąc tym samym o dwie setne sekundy rekord kraju Churandy Martiny z 2007 roku. Niedługo później, bo 28 kwietnia 2012 roku, Bonevacia zakwalifikował się na Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 2012 roku z czasem 45,77 (nowy rekord życiowy), uzyskanym podczas Grand Prix International Ximena w kolumbijskim Medellín[5].

Przed rozpoczęciem zmagań olimpijskich trenował w Narodowym Centrum Sportu Papendal w Holandii[5]. W lipcu wziął udział w mityngu w Liège, gdzie rywalizował na nietypowym dystansie 300 metrów. Zajął wówczas trzecie miejsce, za Jonathanem Borlée i Obakengiem Ngwigwą[5].

Na Igrzyskach startował jako członek drużyny Niezależnych Sportowców. Sytuacja ta związana była z politycznym rozpadem terytorium Antyli Holenderskich, które posiadały własny komitet olimpijski, na pięć oddzielnych terytoriów, które swoich komitetów nie miały. W zaistniałej sytuacji MKOl zezwolił sportowcom z Bonaire, Curaçao, Saby, Sint Eustatius i Sint Maarten na udział w igrzyskach pod flagą olimpijską, choć sam Bonevacia mógł również startować jako reprezentant Holandii.

Biegacz z Antyli w swoim biegu eliminacyjnym uzyskał wynik 45,60 sekund poprawiając tym samym swój rekord życiowy, rekord Curaçao i rekord Królestwa Niderlandów[b][6]. Dało mu to 22 wynik (3 w swoim biegu, za Kirani Jamesem i Ramonem Millerem) i awans do półfinału[7][8]. W kolejnej rundzie Bonevacia doznał kontuzji mięśnii prawego uda już na samym początku biegu[9]. Mimo tego ukończył bieg, choć uzyskany przez niego czas (1:36,42) był gorszy od poprzedzającego go Saudyjczyka Youssefa Al-Masrahiego o ponad 50 sekund. Ostatecznie zajął 24 miejsce w generalnej kwalifikacji biegu na 400 metrów[10][11].

W 2016 zdobył dla Holandii brązowy medal mistrzostw Europy w Amsterdamie oraz wystartował na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, natomiast w 2017 zdobył brązowy medal na halowych mistrzostwach Europy w Belgradzie.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Dystans Rezultat Data Miejsce Zawody Uwagi Źródła
bieg na 300 metrów 32,21 2024-02-17 17 lutego 2024(dts) Południowa Afryka Pretoria
bieg na 400 metrów 44,48 2021-08-21 21 sierpnia 2021(dts) Szwajcaria Berno CITIUS Meeting rekord Holandii
bieg na 400 metrów (hala) 45,48 2022-02-27 27 lutego 2022(dts) Holandia Apeldoorn mistrzostwa Holandii rekord Holandii

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Niekiedy imię bywa zapisywane także jako Lee-Marvin lub Lee-marvin.
  2. ↑ Rekorderm Holandii pozostał gorszy o 8 setnych sekundy wynik Arjena Vissermana z 1986 roku, jako że Bonevacia nie startował dotąd jako reprezentant Holandii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Results summary. 400m men. Shenzhen 2011. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).
  2. ↑ Results summary. 200m men. Shenzhen 2011. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).
  3. ↑ Desi Ridder: Liemarvin Bonevacia: ‘Ik voel me beter’. .versgeperst.com, 2012-08-08. [dostęp 2012-08-16]. (niderl.).
  4. ↑ Juntas de Atlétismo 2012 4/20/2012 to 4/21/2012. Resultados. Liga Atlética Interuniversitaria de P.R. e Islas Virgenes. [dostęp 2012-08-16]. (hiszp.).
  5. ↑ a b c Curaçaoënaars ook zonder land trotse spor. RNW Aworaki, 2012-07-27. [dostęp 2012-08-16]. (niderl.).
  6. ↑ Cors van den Brink: Londen2012 – dag 2: Schippers heeft pijn, Martina naar halve finale, record voor Bonevacia (Olympische Spelen). Holenderski Związek Lekkiej Atletyki, 2012-08-04. [dostęp 2012-08-16]. (niderl.).
  7. ↑ Men’s 400m. Round 1. Londyn 2012. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-05)]. (ang.).
  8. ↑ Men’s 400m. Round 1. Londyn 2012. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-27)]. (ang.).
  9. ↑ Drama voor Bonevacia in Londen. Curaçao Sport.com, 2012-08-07. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-19)]. (niderl.).
  10. ↑ Men’s 400m. Semifinals. Londyn 2012. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-28)]. (ang.).
  11. ↑ Men’s 400m. Semifinals. Londyn 2012. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Halowi mistrzowie Europy w sztafecie 4 × 400 metrów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Liemarvin_Bonevacia&oldid=73057641”