Liczba kwadratowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Liczba kwadratowa – liczba całkowita, która powstała poprzez podniesienie do kwadratu innej liczby całkowitej. Nazwano je tak dlatego, że z jednakowych kwadratów w liczbie równej liczbie kwadratowej można ułożyć kwadrat o boku długości pierwiastek kwadratowy z n^[1]. Przykładem liczb kwadratowych są 1 (bo 1*1=1), 4 (bo 2*2=4) i 9 (3*3)^[2].

Kolejne liczby kwadratowe można obliczyć stosując poniższy wzór: K_n = n² = 1 + 3 + 5 + ... + (2n-1)^[2]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Liczba naturalna m jest kwadratowa, jeśli z m jednostkowych kwadracików można ułożyć kwadrat:

m = 1² = 1
m = 2² = 4
m = 3² = 9
m = 4² = 16
m = 5² = 25
Uwaga: Białe odstępy między kwadratami są tylko by umożliwić percepcję wzrokową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Liczby geometryczne. Delta. [dostęp 2015-12-20].
↑ ^a ^b Liczby trójkątne i kwadratowe. [dostęp 2012-03-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Square Number, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.). [dostęp 2022-07-02].

[1] Liczby geometryczne. Delta. [dostęp 2015-12-20].

[serwis-matematyczny-2] Liczby trójkątne i kwadratowe. [dostęp 2012-03-04].

[1]

[2]