Lew Woronin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lew Woronin
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1928
Perm

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 2008
Moskwa

I wicepremier ZSRR
Okres

od 1989
do 1991

Przynależność polityczna

KPZR

wicepremier ZSRR
Okres

od 1985
do 1989

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Lew Aleksiejewicz Woronin (ros. Лев Алексе́евич Воро́нин, ur. 22 lutego 1928 w Permie, zm. 24 czerwca 2008 w Moskwie) – radziecki polityk, I wicepremier ZSRR (1989–1991), wicepremier ZSRR (1985–1989).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1944–1949 studiował w Uralskim Instytucie Politechnicznym im. Kirowa w Swierdłowsku, po czym został inżynierem mechanikiem, pracował w fabryce nr 356 w Swierdłowsku, w latach 1959–1963 główny inżynier przedsiębiorstwa nr 33 w Kamieńsku Uralskim. Od 1953 należał do KPZR, w 1963 główny inżynier przedsiębiorstwa nr 340 Środkowouralskiego Sownarchozu w Swierdłowsku, również od 1963 szef zarządu przemysłu radiotechnicznego i elektronicznego Środkowo-uralskiego Sownarchozu w Swierdłowsku, od 1965 dyrektor fabryki mechanicznej Ministerstwa Przemysłu Obronnego w obwodzie moskiewskim, od 1968 szef departamentu tego ministerstwa. Od 1969 szef Głównego Departamentu Planowo-Produkcyjnego Ministerstwa Przemysłu Obronnego ZSRR, w latach 1972–1979 wiceminister przemysłu obronnego ZSRR, w latach 1979–1980 I wiceminister przemysłu obronnego ZSRR, od października 1980 I zastępca szefa Gospłanu ZSRR. Od listopada 1985 do czerwca 1989 zastępca przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR, od lipca 1989 do grudnia 1990 I zastępca przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR, następnie na emeryturze. W latach 1981–1990 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR X i XI kadencji. Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[1].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]