Leszek Pawłowski (zoolog) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leszek Pawłowski

Data i miejsce urodzenia	1 października 1902 Ruda Pabianicka
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1980 Pabianice
profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zoologia, hydrobiologia
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1932
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wolna Wszechnica Polska Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Leszek Kazimierz Pawłowski (ur. 1 października 1902 w Rudzie Pabianickiej, zm. 16 sierpnia 1980 w Pabianicach) – polski zoolog, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, krajoznawca, działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w Pabianicach.

Nauka, studia[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Łodzi, a następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego w sekcji przyrodniczej, studia ukończył w 1926. Następnie już pracując odbył studia doktoranckie w Zakładzie Morfologii i Zoologii Systematycznej Uniwersytetu Warszawskiego, dyplom doktora uzyskał w 1932.

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1926 rozpoczął pracę nauczyciela biologii w Seminarium Nauczycielskim w Pabianicach a od 1933 był jego dyrektorem. Seminarium rozwiązano w 1936 i wtedy zaczął pracę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. J. Śniadeckiego w Pabianicach. W latach 1937 – 1939 był wykładowcą w Pedagogium Nauczycielskim w Łodzi a w 1939 również w Oddziale Łódzkim Wolnej Wszechnicy Polskiej.
W czasie okupacji był przez 3 miesiące więziony w obozie na Radogoszczu. Po wyzwoleniu wrócił do Pabianic, a pracę podjął w nowo powołanym w 1945 Uniwersytecie Łódzkim, gdzie po uzyskaniu habilitacji i tytułu profesora nadzwyczajnego prowadził zajęcia z zakresu zoologii ogólnej i ekologii zwierząt.
Przez wiele lat był członkiem Komitetu Zoologicznego Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz Rady Naukowej Instytutu Zoologicznego PAN. W swym dorobku naukowym posiada ponad 100 publikacji, z których znaczną część stanowią prace z zakresu hydrofauny. Pochowany jest na cmentarzu komunalnym w Pabianicach.

Pozazawodowa społeczna działalność krajoznawcza[edytuj | edytuj kod]

Z działalnością turystyczno-krajoznawczą zetknął się jeszcze podczas nauki w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, tu wstąpił do Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) a w 1921 został przewodniczącym Międzyszkolnego Koła PTK. Działalność w PTK kontynuował w Pabianicach. Był członkiem założycielem Oddziału PTK (powstał 11 marca 1929, jego pierwszym prezesem został Kazimierz Staszewski – obecny patron oddziału)^[1], a w latach 1934 – 1936 został wybrany prezesem tego Oddziału. W 1935 był delegatem Oddziału Pabianickiego na Zjazd PTK w Warszawie.
W 1945 był w gronie działaczy PTK reaktywujących Oddział PTK w Pabianicach a następnie przez 2 lata był członkiem zarządu. W kolejnych latach w pracach Oddziału uczestniczył sporadycznie, głównie jako prelegent.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[2],
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi 1950)^[3],
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
• Honorowa Odznaka Województwa Łódzkiego i inne,

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Słownik biograficzny łódzkich działaczy krajoznawstwa i turystyki praca zbiorowa pod red. Jacka Ciesielskiego, PTTK Łódź 1985,