Leopold i Loeb – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nathan Freudenthal Leopold, Jr. (ur. 19 listopada 1904 w Chicago, zm. 29 sierpnia 1971 w Portoryko) i Richard Albert Loeb (/ˈ l o ʊ b /; ur. 11 czerwca 1905 w Chicago, zm. 28 stycznia 1936 w Joliet), zwykle określani jako Leopold i Loeb – studenci University of Chicago, skazani na dożywotnie pozbawienie wolności za morderstwo 14-letniego Bobby’ego Franksa, którego dokonali w 1924 roku. Za motyw zabójstwa podali chęć popełnienia przestępstwa doskonałego. Obrony Leopolda i Loeba podjął się Clarence Darrow.

Leopold i Loeb byli inspiracją dla wielu dzieł literackich i filmowych, w tym sztuki Rope Patricka Hamiltona, zekranizowanej w 1948 roku przez Alfreda Hitchcocka w filmie Sznur^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Peter Ackroyd: Alfred Hitchcock. Jerzy Łoziński (tłum.). Zysk i S-ka, 2017, s. 154. ISBN 978-83-65521-79-8. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Hal Higdon: Leopold and Loeb: the crime of the century. Urbana, IL: University of Illinois Press, 1999. ISBN 0-252-06829-7.

[a-1] Peter Ackroyd: Alfred Hitchcock. Jerzy Łoziński (tłum.). Zysk i S-ka, 2017, s. 154. ISBN 978-83-65521-79-8. (pol.).

[1]