French
DeutschLeonid Pasiecznik – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przewodniczący Ługańskiej Republiki Ludowej | |
| Okres | od 24 listopada 2017 |
| Poprzednik | |
Leonid Iwanowicz Pasiecznik, pseudonim Magadan (ros. Леонид Иванович Пасечник; ur. 15 marca 1970) – oficer ukraińskich służb specjalnych[1], przywódca nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej od 24 listopada 2017[2], od 2014 jej minister bezpieczeństwa wewnętrznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec pracował w organach ścigania przez 26 lat. W 1975 rodzina przeniosła się z Ukrainy do Magadanu, gdzie ojciec pracował przy wydobywaniu złota. Ukończył Doniecką Szkołę Wojskowo-Polityczną i został funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU). Doszedł w niej do stopnia podpułkownika. Zajmował się zwalczaniem kontrabandy i od 2010 do 2014 kierował placówką FSU w Kadijewce (wówczas Stachanowie). W sierpniu 2006 wykrył kontrabandę o wartości ponad 7 milionów rubli, za co w 2007 został odznaczony przez prezydenta Wiktora Juszczenkę[3].
W 2014 przyłączył się do prorosyjskich separatystów. 9 października 2014 został ministrem bezpieczeństwa wewnętrznego w rządzie Ługańskiej Republiki Ludowej. W związku z działalnością na szkodę Ukrainy wydano za nim list gończy[3].
21 listopada 2017 zamaskowani rebelianci zajęli strategiczne pozycje w Ługańsku, co miało najpewniej związek z dymisją podejrzewanego o szykowanie zamachu stanu[4] ministra spraw wewnętrznych Igora Korneta i walką pomiędzy generałem FSB Siergiejem Biesiedą a socjotechnikiem Władisławem Surkowem[4]. Pasiecznik jest widziany jako sojusznik Korneta[4]. 3 dni później prezydent Igor Płotnicki oficjalnie – według zapewnień Pasiecznika[1] – zrezygnował z przyczyn zdrowotnych i ran po zamachu z sierpnia 2016[5]. Tego samego dnia jego tymczasowym następcą został Leonid Pasiecznik, który zdobył jednomyślne poparcie Rady Najwyższej ŁRL[6]. Zapewnił, że będzie pełnił stanowisko do czasu przeprowadzenia wyborów w roku 2018. Utrzymał stanowisko po tych wyborach, uzyskując w nich 68,3% poparcia[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Piotr Andrusieczko: Zmiana władzy w Ługańsku. Na czele prorosyjskiej republiki były oficer ukraińskich służb. Wyborcza.pl, 25 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
- ↑ Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
- ↑ a b Бывший СБУшник, которому дал медаль Ющенко. Кто такой новый главарь „ЛНР”. Espreso.tv. [dostęp 2017-11-30]. (ros.).
- ↑ a b c „Pucz” w Ługańsku. Warsaw Institute, 22 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
- ↑ Separatist Leader In Ukraine’s Luhansk Resigns Amid Power Struggle. Radio Wolna Europa, 24 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
- ↑ Nowy lider ługańskich separatystów chce integracji ŁRL i DRL z Rosją. Kresy.pl, 25 listopada 2017. [dostęp 2017-11-30].
- ↑ Znane są wyniki zbojkotowanych przez społeczność międzynarodową wyborów w ORODiŁ. wschodnik.pl, 12 listopada 2018. [dostęp 2018-12-02].