French
DeutschLekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 Złoty medal | |
|---|---|
 Srebrny medal | |
 Brązowy medal | |
Sztafeta 4 × 100 metrów mężczyzn to czwarta sztafeta, w której rozdano medale w lekkoatletyce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie.
Dyscyplina rozpoczęła się 10 sierpnia o godzinie 19:45 czasu londyńskiego[1]. Wtedy to rozegrano pierwszą rundę zawodów. Decydująca faza, która wyłoniła mistrza olimpijskiego odbyła się 11 sierpnia o godzinie 21:00 czasu londyńskiego[2]. Zawody odbyły się na Stadionie Olimpijskim w Londynie.
Złoty medal zdobyli Jamajczycy, którzy ustanowili rekord świata (36,84 s).
| Poz. - pozycja |
| OR - rekord olimpijski | NR - rekord krajowy | PB - rekord życiowy | =PB - wyrównany rekord życiowy | SB - najlepszy wynik w sezonie | =SB - wyrównany najlepszy wynik w sezonie |
| DNS - nie wystartował | DNF - dyskwalifikacja za falstart |
| * wyniki podawane w sekundach |
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
W poniższej tabeli przedstawione są rekord świata i rekord olimpijski przed rozegraniem zawodów, tj. na 10 sierpnia 2012 roku.
| Rekord świata |  Jamajka (Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt) | 37,04 s | Taegu, Korea Południowa | 04.09.2011 |
| Rekord olimpijski | Jamajka (Nesta Carter, Michael Frater, Usain Bolt, Asafa Powell) | 37,10 s | Pekin, Chiny | 22.08.2008 |
Terminarz[edytuj | edytuj kod]
| Data[3] | Godzina (UTC+1) | Wydarzenie |
|---|---|---|
| 10 sierpnia 2012 | 19:45 | Eliminacje |
| 11 sierpnia 2012 | 21:00 | Finał |
Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
W pierwsze rundzie wystartowało 16 zespołów, które zostały zgłoszone do zawodów. Bezpośrednio do finałowej rundy awansowały trzy najlepsze ekipy (Q) oraz dwie drużyny z najlepszymi czasami, którzy zajęli miejsca gorsze niż trzecie (q).
Bieg 1[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Państwo | Tor | Zawodnicy | Rezultat | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 Jamajka | 6 | Michael Frater, Nesta Carter, Yohan Blake, Kemar Bailey-Cole | 37,39 | Q,  |
| 2 | 1 Kanada | 3 | Jared Connaughton, Justyn Warner, Oluseyi Smith, Gavin Smellie | 38,06 | Q, |
| 3 | 2 Holandia | 7 | Patrick van Luijk, Giovanni Codrington, Brian Mariano, Churandy Martina | 38,29 | Q,  |
| 4 | 4 Brazylia | 8 | Bruno de Barros, Nilson Andre, Sandro Viana, Aldemir da Silva Junior | 38,35 | |
| 5 | 7 Chiny | 5 | Liang Jiahong, Zhang Peimeng, Su Bingtian, Guo Fan | 38,38 | |
| 6 | 5 Saint Kitts i Nevis | 4 | Brijesh Lawrence, Jason Rogers, Antoine Adams, Lestrod Roland | 38,41 | |
| 7 | 6 Włochy | 9 | Simone Collio, Fabio Cerutti, Jacques Riparelli, Davide Manenti | 38,58 | |
8 Wielka Brytania | 2 | Dwain Chambers, Christian Malcolm, Daniel Talbot, Adam Gemili | DSQ |
Bieg 2[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Państwo | Tor | Zawodnicy | Rezultat | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 Stany Zjednoczone | 7 | Justin Gatlin, Darvis Patton, Jeffery Demps, Trell Kimmons | 37,38 | Q, |
| 2 | 1 Japonia | 9 | Shinji Takahira, Masashi Eriguchi, Ryōta Yamagata, Shōta Iizuka | 38,07 | Q, |
| 3 | 2 Trynidad i Tobago | 4 | Marc Burns, Keston Bledman, Emmanuel Callender, Richard Thompson | 38,10 | Q, |
| 4 | 4 Francja | 5 | Ronald Pognon, Christophe Lemaitre, Pierre-Alexis Pessonneaux, Jimmy Vicaut | 38,15 | q |
| 5 | 7 Australia | 2 | Joshua Ross, Anthony Alozie, Isaac Ntiamoah, Andrew McCabe | 38,17 | q |
| 6 | 5 Polska | 3 | Robert Kubaczyk, Dariusz Kuć, Kamil Masztak, Kamil Kryński | 38,31 | |
| 7 | 6 Niemcy | 6 | Alexander Kosenkow, Tobias Unger, Julian Reus, Lucas Jakubczyk | 38,37 | |
| 8 | 8 Hongkong | 8 | Lai Chun Ho, Tsui Chi Ho, Tang Yik Chun, Ng Ka Fung | 38,61 |
Finał[edytuj | edytuj kod]
W finale wystartowało 8 drużyn. Kanada została zdyskwalifikowana[4]. W maju 2015 Stany Zjednoczone zostały zdyskwalifikowane[5].
| Poz. | Tor | Państwo | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
 1 | 6 | Jamajka | Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt | 36,84 |   |
 2 | 9 | Trynidad i Tobago | Keston Bledman, Marc Burns, Emmanuel Callender, Richard Thompson | 38,12 | |
 3 | 3 | Francja | Jimmy Vicaut, Christophe Lemaitre, Pierre-Alexis Pessonneaux, Ronald Pognon | 38,16 | |
| 4 | 4 | Japonia | Ryōta Yamagata, Masashi Eriguchi, Shinji Takahira, Shōta Iizuka | 38,35 | |
| 5 | 8 | Holandia | Brian Mariano, Churandy Martina, Giovanni Codrington, Patrick van Luijk | 38,39 | |
| 6 | 2 | Australia | Anthony Alozie, Isaac Ntiamoah, Andrew McCabe, Josh Ross | 38,43 | |
| 5 | Kanada | Gavin Smellie, Oluseyi Smith, Jared Connaughton, Justyn Warner | DSQ (37.89) | ||
| 7 | Stany Zjednoczone | Trell Kimmons, Justin Gatlin, Tyson Gay, Ryan Bailey | DSQ (37,04) |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 20:45 czasu polskiego
- ↑ 22:00 czasu polskiego
- ↑ Men's 4 × 100m Relay - Timetable. london2012.com. [dostęp 2012-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ O sztafecie na stronie sport.pl
- ↑ "London 2012 4x100m relay men Results - Olympic athletics".
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Athletics - Men's 4 × 100m Relay. london2012.com. [dostęp 2012-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-28)]. (ang.).
