Laurence Rossignol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Laurence Rossignol
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1957
La Garenne-Colombes

Zawód, zajęcie

polityk

Partia

Partia Socjalistyczna

Laurence Rossignol (ur. 22 grudnia 1957 w La Garenne-Colombes[1]) – francuska polityk, senator, od 2016 do 2017 minister.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości brała udział w protestach społecznych przeciwko m.in. reformie szkolnictwa wyższego[2], działała w Rewolucyjnej Lidze Komunistycznej[3]. Studiowała na Université de Bourgogne w Dijon[2], później uzyskała dyplom DEA na Université de Paris I[1].

Została członkinią lewicowej organizacji studenckiej UNEF-ID, a także Partii Socjalistycznej. Pracowała jako dziennikarka działu prawnego czasopisma „La Nouvelle Vie ouvrière” wydawanego przez Powszechną Konfederację Pracy. Od 1983 zatrudniona w gabinetach politycznych socjalistycznych ministrów, a także w administracji Zgromadzenia Narodowego. W 1993 została etatową działaczką partyjną w sekretariacie krajowym PS. W latach 1999–2004 wchodziła w skład pełniącej funkcje doradcze Rady Ekonomicznej i Społecznej[1][2].

Od 1997 bez powodzenia kilkakrotnie ubiegała się o mandat deputowanej. Od 2001 była radną miejską w Compiègne, a od 1998 wybierana na radną Pikardii. W 2004 została wiceprzewodniczącą rady regionalnej do spraw równouprawnienia i młodzieży. W 2011 wybrana w skład francuskiego Senatu[1][2], uzyskiwała reelekcję w 2017[4] oraz w 2023[5].

W kwietniu 2014 dołączyła do rządu Manuela Vallsa jako sekretarz stanu ds. kobiet, dzieci, osób starszych i autonomii. Utrzymała to stanowisko również w utworzonym w sierpniu 2014 jego drugim rządzie. W lutym 2016 awansowana na ministra ds. rodziny, dzieci i praw kobiet[1]. Pozostała na tej funkcji również w utworzonym w grudniu 2016 rządzie Bernarda Cazeneuve’a[6], kończąc urzędowanie wraz z całym gabinetem w maju 2017.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Laurence Rossignol. gouvernement.fr. [dostęp 2016-09-16]. (fr.).
  2. a b c d Laurence Rossignol. franceinter.fr. [dostęp 2016-09-16]. (fr.).
  3. Vive la différence: French minister explains why France is still a welfare state. theguardian.com, 4 marca 2015. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  4. Tous les résultats des élections sénatoriales. lemonde.fr, 24 września 2017. [dostęp 2017-09-25]. (fr.).
  5. Sénatoriales: retrouvez les résultats dans votre région. lepoint.fr, 25 września 2023. [dostęp 2023-09-26]. (fr.).
  6. Décret du 6 décembre 2016 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (fr.).