Las świeży – Wikipedia, wolna encyklopedia

Las świeży
Symbol

Lśw

Tereny

nizinne

Gleby

brunatne, płowe, skrytobielicowe

Gatunki główne

dąb szypułkowy I–III bonitacji, buk pospolity buk I–III bonitacji (kraina I, III, V, VI), świerk I–II bonitacji (kraina II), jodła I–II bonitacji (kraina VI)

Gatunki domieszkowe

modrzew, lipa, klon, jawor, osika, świerk, grab

Gatunki podszytowe

leszczyna, trzmielina, kruszyna, jarząb, głóg, dereń, porzeczka alpejska, bez czarny

Typ siedliskowy lasu

Las świeży (Lśw) – występuje na nizinach i terenie wyżynnym, zwłaszcza na obszarach moreny dennej, na nadrzecznych tarasach oraz w dolinach rzek. Udział lasu świeżego w ogólnej powierzchni leśnej w Polsce wynosi ok. 7%. Gleby w lasach świeżych należą do typu brunatnych lub skrytobielicowych. Są to głównie piaski gliniaste, gliny spiaszczone, gliny ciężkie, margle, iły, rędziny i lessy. Ważniejszymi roślinami runa leśnego są: marzanka wonna, żywiec cebulkowy, żankiel zwyczajny, perłówka jednokwiatowa i miejscami czosnek niedźwiedzi. W warstwie podszytowej występują: kruszyna pospolita, leszczyna, trzmielina. W składzie gatunkowym drzewostanów występują jako gatunki główne: dąb, buk, oraz jako domieszka: jodła, modrzew, świerk, grab, brzoza, lipa, klon, jawor, wiąz, jesion. Gatunkami produkcyjnymi na siedlisku lasu świeżego są przede wszystkim gatunki liściaste w tym dąb i buk, rzadziej grab, a z gatunków iglastych jodła i świerk, niekiedy modrzew.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]