László Kövér – Wikipedia, wolna encyklopedia

László Kövér
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1959
Pápa

Prezydent Węgier (p.o.)
Okres

od 26 lutego 2024
do 5 marca 2024

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

Katalin Novák

Następca

Tamás Sulyok

Prezydent Węgier (p.o.)
Okres

od 2 kwietnia 2012
do 10 maja 2012

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

Pál Schmitt

Następca

János Áder

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
Okres

od 6 sierpnia 2010

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

Pál Schmitt

Przewodniczący Fideszu
Okres

od 2000
do 2001

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

Viktor Orbán

Następca

Zoltán Pokorni

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

László Kövér (ur. 29 grudnia 1959 w Pápie) – węgierski polityk, przewodniczący Fideszu (2000–2001), minister ds. służb specjalnych w rządzie Viktora Orbána (1998–2000). Od 2010 przewodniczący Zgromadzenia Narodowego. Pełniący obowiązki prezydenta od kwietnia do maja 2012 oraz od lutego do marca 2024.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na wydziale prawa i administracji Uniwersytetu im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie (ELTE). Od 1984 zajmował się nauczaniem przedmiotów prawniczych. W 1986 przez kilka miesięcy był zatrudniony w instytucie nauk społecznych przy komitecie centralnym Węgierskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej[1].

Pod koniec lat 80. był stypendystą fundacji George’a Sorosa. W 1988 był jednym z członków założycieli Związku Młodych Demokratów (Fideszu), uczestniczył rozmowach okrągłego stołu. W 1990 po raz pierwszy został wybrany do Zgromadzenia Narodowego z ramienia swojego ugrupowania. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1994, 1998, 2002, 2006, 2010, 2014, 2018[2] i 2022[3].

W latach 1998–2000 zasiadał w rządzie Viktora Orbána jako minister ds. służb specjalnych. W latach 2000–2001 pełnił obowiązki przewodniczącego Fideszu[4]. Po wygranych przez Fidesz wyborach parlamentarnych w 2010 został wybrany na przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego[5].

2 kwietnia 2012, po rezygnacji prezydenta Pála Schmitta, przejął obowiązki głowy państwa[6], które pełnił do czasu zaprzysiężenia nowego prezydenta Jánosa Ádera 10 maja 2012[7]. Po wyborach w 2014[8], 2018[9] i 2022[10] powoływany na przewodniczącego węgierskiego parlamentu kolejnych kadencji. 26 lutego 2024, po przyjęciu przez Zgromadzenie Narodowe rezygnacji Katalin Novák, ponownie rozpoczął wykonywanie obowiązków prezydenta Węgier[11]; pełnił tę funkcję do czasu objęcia urzędu prezydenta przez Tamása Sulyoka 5 marca 2024.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma troje dzieci.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dr. Kövér László. parlament.hu. [dostęp 2016-05-20]. (węg.).
  2. ORSZÁGGYŰLÉSI KÉPVISELŐK VÁLASZTÁSA 2018. április. 8. Tájékoztató adatok a(z) FIDESZ-KDNP mandátumairól. valasztas.hu. [dostęp 2018-04-28]. (węg.).
  3. Választás 2022: Óriási Fidesz-győzelem született. novekedes.hu, 3 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-05]. (węg.).
  4. Leaders of Hungary. zarate.eu. [dostęp 2016-05-20]. (ang.).
  5. Hungarian parliament elects Laszlo Kover as new speaker. people.cn, 23 lipca 2010. [dostęp 2016-05-20]. (ang.).
  6. Prezydent Węgier podał się do dymisji. W czwartek odebrano mu tytuł doktorski za plagiat. gazeta.pl, 2 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-02].
  7. Hungary: Janos Ader replaces Pal Schmitt as president. bbc.co.uk, 2 maja 2012. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
  8. Kover Re-elected Parliamentary Speaker. dailynewshungary.com, 6 maja 2014. [dostęp 2018-05-08]. (ang.).
  9. Kövér László az Országgyűlés elnöke. infostart.hu, 8 maja 2018. [dostęp 2018-05-08]. (węg.).
  10. Kövér Lászlót újraválasztották házelnöknek. magyarnemzet.hu, 2 maja 2022. [dostęp 2022-05-05]. (węg.).
  11. Węgry: Parlament przyjął rezygnację prezydent Katalin Novak. wnp.pl, 26 lutego 2024. [dostęp 2024-02-26].
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 maja 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2019 r. poz. 665).
  13. Postanowienie nr rej. 34/2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 stycznia 2017 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2017 r. poz. 329).
  14. Sprawy międzynarodowe. senat.gov.pl, 18 kwietnia 2017. [dostęp 2018-03-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]