French
DeutschKrzysztof Załęski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Gen. dyw. Krzysztof Załęski | |
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1976–2010 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | szef Sztabu; zastępca dowódcy Sił Powietrznych |
| Odznaczenia | |
        | |
Krzysztof Wiesław Załęski (ur. 25 sierpnia 1957 w Żebrach-Starej Wsi) – generał dywizji Wojska Polskiego, doktor habilitowany nauk o obronności[1].
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Krzysztof Wiesław Załęski ukończył Liceum Lotnicze (1972–1976) oraz Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie (1976–1980), uzyskując tytuł inżyniera nawigatora lotniczego. W latach 1986–1989 odbył studia magisterskie w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Warszawie, natomiast w 1998 w Akademii Obrony Narodowej[2] uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w specjalności taktyka. Rozprawa zatytułowana była „Działania lotnictwa z wykorzystaniem baz lotniczych”[1], natomiast w 2013 uzyskał stopnień naukowy doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki o obronności[1].
Jest absolwentem Kursu Przeszkolenia Operacyjnego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Akademii Obrony Narodowej (1994) oraz Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Lotniczej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (2000). W 1998 zaliczył kurs języka angielskiego w Kanadzie, a w 1999 w Stanach Zjednoczonych. Zna również język rosyjski.
Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu studiów pozostał w „Szkole Orląt”[3] na stanowisku dowódcy plutonu, później dowódcy kompanii. Od 1984 do 1986 był szefem sztabu eskadry lotniczej. W 1989 został starszym specjalistą Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych[4] w Warszawie, a w latach 1995–1998 pełnił funkcję zastępcy szefa oddziału i jednocześnie szefa Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Następnie był szefem Wydziału Szkolenia Operacyjnego i szefem Wydziału Operacyjnego. W 2000 został szefem Oddziału Operacyjnego G3 – zastępcą szefa Sztabu 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu i jeszcze w tym samym roku wyznaczono go zastępcą szefa Zarządu Operacji Powietrznych A3 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej.
W 2002 objął stanowisko szefa Zarządu Rozpoznania i Walki Elektronicznej A2 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, natomiast w 2003 został zastępcą szefa Sztabu Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Od 2004 do 2007 był szefem Centrum Planowania Dowództwa Operacyjnego w Warszawie. Następnie przez krótki czas służył w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie jako zastępca szefa Zarządu Szkolenia P7, po czym został szefem Sztabu – zastępcą dowódcy Sił Powietrznych[5].
W dniu 12 sierpnia 2008, podczas lotu prezydenckiego samolotu, na pokładzie którego byli m.in. prezydent Lech Kaczyński oraz prezydenci Estonii, Litwy, Łotwy i Ukrainy, generał Załęski, wobec nacisków prezydenta, bezprawnie wydał kapitanowi lotu rozkaz lądowania na lotnisku w Tbilisi, znajdującym się w zasięgu ostrzału wojsk rosyjskich[6]. W związku ze śmiercią w katastrofie smoleńskiej gen. br. pil. Andrzeja Błasika, czasowo pełnił obowiązki Szefa Sił Powietrznych. 30 września 2010 roku, na swój wniosek, został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- generał dywizji – 15 sierpnia 2007[7]
- generała brygady – 15 sierpnia 2005[8]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi – 2005[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1997[10]
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Dr hab. Krzysztof Wiesław Załęski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2007-08-19].[martwy link]
- ↑ W 1990 Akademia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego została przeformowana w Akademię Obrony Narodowej.
- ↑ Nieformalne określenie kolejnych oficerskich szkół lotniczych w Polsce.
- ↑ W wyniku połączenia Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej w 1990 powstały Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej.
- ↑ W 2004 Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej przekształcono w Siły Powietrzne.
- ↑ Agnieszka Kublik, Wojciech Czuchnowski: Wszystkie naciski przed Tbilisi. wyborcza.pl, 3 marca 2011. [dostęp 2013-04-11].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 667
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 51, poz. 697
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 77, poz. 1072 – pkt 124.
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 72 – pkt 214.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kmdr ppor. Andrzej Czekaj. Święto Wojska Polskiego. Ministerstwo Obrony Narodowej, 2007-08-15 [dostęp: 2007-08-19].
- Marcin Siemiątkowski. Kto jest kim, kierownicza kadra Sił Powietrznych. Siły Powietrzne, 2007-08-14 [dostęp: 2007-08-19]
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 169-170. ISSN 1734-2317.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- gen. dyw. Krzysztof Załęski – zdjęcie. interia.pl, 19 maja 2010. [dostęp 2010-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
