Krzysztof Mielcarek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Wojciech Mielcarek^[1] (ur. 25 września 1963 w Elblągu^[2]) – polski biblista, doktor habilitowany nauk teologicznych, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Toruniu, a następnie w latach 1983–1987 studiował na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubel­skiego, zaś w latach 1987–­1989 odbył studia licencjackie w Instytucie Nauk Biblijnych na tejże uczelni. W latach 1989–1990 odbył roczny kurs w ekumenicznej szkole biblijnej w Holsbybrunn w Szwecji^[2]. W 1994 uzyskał stopień doktora nauk teologicznych na podstawie napisanej pod kierunkiem Józefa Kudasiewicza rozprawy pt. Jezus – Ewangelizator ubogich (Łk 4,16-30). Studium z teologii św. Łukasza^[1]. W latach 1997­–1999 odbył studia licencjackie w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Od 1999 jest nauczycielem akademickim KUL, zaś od 2003 członkiem Stowarzyszenia Biblistów Polskich^[2]. W 2008 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych ze specjalnością w zakresie biblistyki^[1]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję kierownika Katedry Teologii Biblijnej Starego Testamentu, w latach 2012–2014 kierownika Katedry Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu, zaś od 2017 jest kierownikiem Katedry Egzegezy Ewangelii i Pism Apostolskich KUL^[2]. Od 2022 jest dyrektorem Szkoły Doktorskiej KUL^[3].

Brał udział między innymi w przygotowaniu ekumenicznego przekładu Biblii^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]