Krzysztof Bukiel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Bukiel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1962
Szczecin

Zawód, zajęcie

lekarz, działacz związkowy, publicysta

Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Bukiel (ur. 1962 w Szczecinie) – polski lekarz, specjalista chorób wewnętrznych i medycyny rodzinnej, działacz związkowy, publicysta, w latach 1991–2022 przewodniczący Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy (OZZL)[1][2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Szczecinie w rodzinie pielęgniarki i robotnika portowego. W 1980 rozpoczął studia w Pomorskiej Akademii Medycznej, do której został przyjęty bez egzaminów, jako najlepszy absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie. Po zakończeniu studiów w 1986 rozpoczął pracę w szpitalu w Stargardzie, w którym stale pracuje.

Żonaty, żona – Marzena, lekarz alergolog, dwoje dzieci: syn Paweł (ur. 1986), córka Anna (ur. 1995).

Działalność związkowa i publicystyczna[edytuj | edytuj kod]

Założyciel i od 1991 do 2022[2] przewodniczący Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy. Jako główny cel swojej działalności deklaruje wprowadzenia w Polsce systemu opieki zdrowotnej opartego o zasady rynkowe i dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne, uznając, że taki system najlepiej zapewni lekarzom odpowiedni poziom wynagrodzeń[3], możliwości rozwoju zawodowego i właściwy status społeczny, a pacjentom możliwość skutecznego i niezawodnego leczenia. Inicjator powołania Porozumienia Środowisk Medycznych (PŚM) – roboczej grupy profesjonalistów utworzonej w celu opracowania kompleksowej koncepcji Racjonalnego Systemu Opieki ZdrowotnejRp w Polsce (RSOZ) i opartej na nim społecznego projektu ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (2005-2007). Był koordynatorem prac PŚM i współautorem tych projektów.

Jedna z najbardziej wpływowych osób w polskiej służbie zdrowia według magazynu „Puls Medycyny[4][5]”.

Autor licznych publikacji dotyczących organizacji i finansowania ochrony zdrowia[6], zamieszczanych w miesięczniku OZZL Lekarz Polski, a następnie w pismach medycznych i w prasie ogólnej[7][8]. Jest współautorem książek o tematyce związanej z funkcjonowaniem opieki zdrowotnej w Polsce: Dzieje i nadzieje OZZL[9]; W szponach systemu[10]; oraz autorem opracowań Determinacja i upór:15 lat Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy[11]; 20 lat OZZL: 20 lat walki o prawa lekarzy i racjonalny system opieki zdrowotnej w Polsce[12]; 31-lecie Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy – Sześciolatka 2016-2022[13].

Lider akcji protestacyjnych i strajkowych w latach: 1996 i 1997 (rządziła wtedy koalicja SLD-PSL); 1999 i 2000 (AWS-UW)[14]; 2006 i 2007 (PiS-Samoobrona-LPR)[15]; 2007-2014 (PO)[16]; 2014-2023 (PiS)[17][18].

14 października 2022 w Gdańsku podczas XVI Krajowego Sprawozdawczo-Wyborczego Zjazdu Delegatów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, zrezygnował z kandydowania na kolejną kadencję i przestał pełnić funkcję przewodniczącego OZZL[1].

Działalność polityczna i poglądy[edytuj | edytuj kod]

Niezrzeszony w żadnej partii politycznej. W 1991 kandydował w wyborach parlamentarnych z listy Kongresu Liberalno-Demokratycznego, w 1997 z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej, w 2005 z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke, w 2007 (do Senatu) z ramienia Unii Polityki Realnej w okręgu szczecińskim (uzyskał oficjalne poparcie Stowarzyszenia na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych, Okręgowej Rady Lekarskiej w Szczecinie, Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy oraz Zachodniopomorskiego Związku Pracodawców Lecznictwa) i w 2011 z listy Prawicy Rzeczypospolitej (razem z UPR)[19], a także w wyborach samorządowych do sejmiku zachodniopomorskiego w 2014 z listy Kongresu Nowej Prawicy.

Otwarcie deklaruje poparcie dla programu: wolnego rynku, ograniczenia fiskalizmu, biurokracji i udziału państwa w gospodarce, ochrony i poparcia tradycyjnych wartości moralnych, rodziny i suwerenności Polski[20]. Popiera wprowadzenie jednomandatowych okręgów wyborczych.

Jest przeciwnikiem karania lekarzy niespełniających ustawowego obowiązku samokształcenia się[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b OZZL: koniec ponad 30-letniej “ery Bukiela”. Za sterami związku usiądzie kobieta [online], pulsmedycyny.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  2. ↑ a b Nową przewodniczącą OZZL Grażyna Cebula-Kubat. Krzysztof Bukiel zrezygnował z reelekcji. rynekzdrowia.pl, 2022-10-14. [dostęp 2022-11-05].
  3. ↑ Prelegenci [online], www.hccongress.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  4. ↑ Szarkowska E., Sto najbardziej wpływowych osób w ochronie zdrowia w 2006 roku, „Puls Medycyny, nr 7”, 17 stycznia 2007, s. 11 [dostęp 2023-10-29].
  5. ↑ LISTA STU 2020: SYSTEM OCHRONY ZDROWIA [online], pulsmedycyny.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  6. ↑ Autor: Dr Krzysztof Bukiel :: MedExpress.pl [online], www.medexpress.pl [dostęp 2021-04-11].
  7. ↑ Autor: Dr Krzysztof Bukiel :: MedExpress.pl [online], www.medexpress.pl [dostęp 2021-08-08].
  8. ↑ Krzysztof Bukiel – informacje: medycyna i ochrona zdrowia [online], www.rynekzdrowia.pl [dostęp 2021-08-08] (pol.).
  9. ↑ Kijak R., Bukiel K., Dzieje i nadzieje Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, Bydgoszcz: Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, 2010, s. 5–840, ISBN 978-83-931019-0-0 [dostęp 2023-10-29].
  10. ↑ Kijak Ryszard, W szponach systemu, Krzysztof Bukiel, Zdzisław Szramik, Bydgoszcz: Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, 2016, s. 31–299, ISBN 978-83-931019-0-0 [dostęp 2023-10-29].
  11. ↑ Krzysztof Bukiel, Determinacja i upór:15 lat Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, Bydgoszcz: Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, 17 listopada 2006, s. 2–31 [dostęp 2023-10-29].
  12. ↑ Krzysztof Bukiel, 20 lat OZZL, 20 lat walki o prawa lekarzy i racjonalny system opieki zdrowotnej w Polsce, Kalendarium 1991-2011, Bydgoszcz: Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, 2011, s. 3–76 [dostęp 2021-08-08].
  13. ↑ Krzysztof Bukiel, 31-lecie Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy – Sześciolatka 2016-2022, Bydgoszcz: Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy, 6 września 2022, s. 1–44 [dostęp 2023-10-29].
  14. ↑ Strajk jedynym sposobem [online], www.mp.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  15. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Bukiel: Strajk lekarzy będzie się rozszerzał [online], www.money.pl, 11 czerwca 2007 [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  16. ↑ Bukiel: rozpoczęty na Śląsku protest lekarzy będzie prowadzony w całym kraju [online], praca.gazetaprawna.pl, 16 stycznia 2009 [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  17. ↑ Krzysztof Bukiel: Podwyżki dostają ci, którzy zastrajkowali [online], www.termedia.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  18. ↑ 30 lat OZZL – co się udało, a co nie [online], www.termedia.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  19. ↑ Krzysztof Bukiel na szczecińskiej liście Prawicy. upr.org.pl, 28 lipca 2011. [dostęp 2011-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
  20. ↑ Krzysztof Bukiel prosi prezydenta o spotkanie [online], www.termedia.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  21. ↑ Lekarz nieukiem? Nie ma problemu, prawa do wykonywania zawodu nie straci [online], www.termedia.pl [dostęp 2018-11-25] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Bukiel&oldid=71887304”