Krypta Zasłużonych na Skałce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krypta Zasłużonych na Skałce
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Typ cmentarza	parafialny
Wyznanie	Rzymskokatolickie
Stan cmentarza	nieczynny
Liczba pochówków	13 osób
Data otwarcia	19 maja 1880
Data ostatniego pochówku	2004
Architekt	Teofil Żebrawski
	Położenie na mapie Krakowa Krypta Zasłużonych na Skałce
	Położenie na mapie Polski Krypta Zasłużonych na Skałce
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Krypta Zasłużonych na Skałce
	50°02′53,5″N 19°56′15,7″E/50,048200 19,937700
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krypta Zasłużonych na Skałce (Panteon Zasłużonych, Groby Zasłużonych Polaków, Sepulcrum Patriae, zwana także Cmentarzem Wielkich Polaków) – krypta w podziemiach bazyliki św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa w Krakowie (kościoła Na Skałce). Pomysłodawcą utworzenia krypty był prof. Józef Łepkowski. Kryptę w latach 1876-1880 urządził i zaprojektował Teofil Żebrawski. Na łuku widnieje łaciński napis Credo, quod Redemptor meus vivit („Wierzę, że mój Odkupiciel żyje”). Na początku XX wieku Józef Mikulski stworzył secesyjną polichromię.

W krypcie znajdują się również tablice upamiętniające Aleksandra Brucknera oraz Karolinę Lanckorońską.^[1]

Pochowani[edytuj | edytuj kod]

Rok pochówku	Osoba	Uwagi
1880	Jan Długosz (1415–1480)	Kronikarz i historyk, twórca jednego z najwybitniejszych dzieł średniowiecznej historiografii europejskiej. Pochowany na Skałce w 400. rocznicę śmierci.
1881	Wincenty Pol (1807–1872)	Poeta, geograf, uczestnik powstania listopadowego.
1881	Lucjan Siemieński (1807–1877)	Poeta, pisarz, krytyk literacki i tłumacz, uczestnik powstania listopadowego. Szczątki przeniesiono z Cmentarza Rakowickiego.
1887	Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887)	Pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny. W trumnie znalazło się również miejsce na ołowianą skrzynię, wypełnioną gazetami z artykułami z jego pogrzebu.
1893	Teofil Lenartowicz (1822–1893)	Etnograf, rzeźbiarz, konspirator i poeta romantyczny. Uroczystości pogrzebowe poprzedził spór między Krakowem a Lwowem o miejsce spoczynku Lenartowicza. Nad trumną przemawiał Adam Asnyk.
1897	Adam Asnyk (1838–1897)	Poeta i dramatopisarz, w czasie powstania styczniowego członek Rządu Narodowego.
1902	Henryk Siemiradzki (1843–1902)	Malarz, przedstawiciel akademizmu. Uroczystości były szczególnie okazałe, w dowód wdzięczności krakowian za ofiarowany przez malarza własny obraz Pochodnie Nerona, który dał początek zbiorom Muzeum Narodowego.
1907	Stanisław Wyspiański (1869–1907)	Dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt.
1929	Jacek Malczewski (1854–1929)	Malarz, jeden z głównych przedstawicieli symbolizmu przełomu XIX i XX wieku.
1937	Karol Szymanowski (1882–1937)	Kompozytor, pianista, pedagog i krytyk muzyczny. Jego serce zostało przewiezione do Warszawy, gdzie spłonęło podczas powstania warszawskiego.
1954	Ludwik Solski (1855–1954)	Aktor, reżyser, dyrektor teatru.
1955	Tadeusz Banachiewicz (1882–1954)	Matematyk, astronom i geodeta. Pochowany na Skałce rok po śmierci dzięki staraniom Kazimierza Kordylewskiego.
2004	Czesław Miłosz (1911–2004)	Prawnik, dyplomata, poeta, prozaik, eseista, historyk literatury i tłumacz; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980).