French
DeutschKraśnik – Wikipedia, wolna encyklopedia
| miasto i gmina | |||||
 Zalew kraśnicki, basen MOSiR, kościół parafialny Wniebowzięcia NMP, kościół pod wezwaniem św. Józefa robotnika | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Data założenia | XIV wiek | ||||
| Prawa miejskie | 1377–1878 i od 1919 | ||||
| Burmistrz | |||||
| Powierzchnia | 26,10[1] km² | ||||
| Populacja (31.12.2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Strefa numeracyjna | (+48) 81 | ||||
| Kod pocztowy | 23-200 Dzielnica Stara UP Plac Wolności, 23–201 Piaski, 23–202 Koszary, 23–203 Dzielnica Stara UP Kochanowskiego, 23–204 Dzielnica Fabryczna UP Zielińskiego, 23–210 Dzielnica Fabryczna UP Wyszyńskiego | ||||
| Tablice rejestracyjne | LKR | ||||
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||
 50°55′17″N 22°13′15″E/50,921389 22,220833 | |||||
| TERC (TERYT) | 0607011 | ||||
| SIMC | 0956112 | ||||
| Hasło promocyjne: Kraśnik – przyjazne miasto | |||||
Urząd miejski ul. Lubelska 8423-200 Kraśnik | |||||
| Strona internetowa | |||||
| BIP | |||||
Kraśnik – miasto w Polsce w województwie lubelskim, siedziba powiatu kraśnickiego, położone 49 km na południowy zachód od Lublina. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa lubelskiego.
Pod względem historycznym Kraśnik położony jest w Małopolsce, początkowo należał do ziemi sandomierskiej[3], a następnie do ziemi lubelskiej. Miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego[4].
Według danych GUS z 31 grudnia 2020 r. Kraśnik liczył 36 870 mieszkańców[2].
Środowisko naturalne[edytuj | edytuj kod]
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kraśnik leży na Wyżynie Lubelskiej, 49 km na południowy zachód od Lublina. Miasto rozciąga się wzdłuż rzeki Wyżnicy po obu jej stronach na Wzniesieniach Urzędowskich.
W okolicach miasta swój początek ma Roztocze Zachodnie.
Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]
Według danych z roku 2002[5] Kraśnik ma obszar 25,28 km², w tym:
- użytki rolne: 45%
- użytki leśne: 17%
Miasto zajmuje 2,51% powierzchni powiatu.
1 stycznia 2011 włączono do miasta część sołectwa Suchynia o pow. 55,39 ha z gminy Kraśnik oraz części sołectwa Wyżnica-Kolonia o pow. 2,11 ha z gminy Dzierzkowice[6].
Podział miasta na osiedla[edytuj | edytuj kod]
Miasto Kraśnik składa się z dwóch głównych części: położony na południowym wschodzie Kraśnik Stary (zwany też Kraśnikiem Lubelskim lub Dzielnicą Starą) oraz położony na północnym zachodzie Kraśnik Fabryczny (zwany też Dzielnicą Fabryczną), będących przed 1975 rokiem odrębnymi miastami. Obie części są oddalone od siebie 6 km i łączy je prostoliniowa ulica Urzędowska. Jako centralny punkt Kraśnika uważa się skrzyżowanie ulicy Lubelskiej z ulicami: Jagiellońską, Andrzeja Struga i Mostową w Dzielnicy Starej, ze względu na to, że to w tej części miasta usytuowany jest główny węzeł komunikacyjny.
Powyższe części miasta można podzielić na osiedla:
- Kraśnik Fabryczny – nazwa pochodzi od położonej w tej części Fabryki Łożysk Tocznych, przy której od lat 30. XX wieku powstawało osiedle. Podzielony jest na obręby ewidencyjne nie będące oficjalnie częściami miasta: Północ, Zachód, Wschód. W obrębie Północ wyodrębnić można nieoficjalne osiedla: os. Młodych, os. Metalowców, os. Słoneczne (dawniej Dąbrowszczaków) będące osiedlami bloków mieszkalnych. W pozostałych obrębach znajdują się osiedla domków jednorodzinnych. W południowej części Dzielnicy Fabrycznej zabudowa przy ul. Chłodnej stanowi oficjalną część miasta Wyżnianka-Kolonia, będąca dawniej częścią wsi o tej samej nazwie w gminie Dzierzkowice. W północno-zachodniej części Dzielnicy Fabrycznej znajduje się leśniczówka, która stanowi oficjalną część miasta Gajówka Budzyń.
- Kraśnik Stary – nazwa nawiązuje do najstarszej części miasta. W skład tej części wchodzą oficjalne osiedla bloków mieszkalnych (na północy): Koszary, Zarzecze Drugie; osiedla domków jednorodzinnych (na zachodzie, południu i wschodzie): Bojanówka, Góry, Kwiatkowice, Lasy, Podlesie, Spławy, Stacja Kolejowa (zwane też Osiedlem Kolejowym), Zarzecze Pierwsze; osiedle kamienic i domków jednorodzinnych (w centrum): Stare Miasto, Ośrodek-Miasto; oraz zespół zakładów wyrobu cegły pod nazwą Cegielnie położony na zachód od centrum.
Między głównymi częściami miasta, wzdłuż ulicy Urzędowskiej położone są osiedla:
- Piaski – dawniej wieś, w latach 90. XX wieku na wschód od ulicy Urzędowskiej powstało osiedle bloków mieszkalnych.
- Budzyń – dawniej wieś, w tej części miasta znajduje się Zalew Kraśnicki oraz tereny inwestycyjne w Kraśnickiej Podstrefie Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto jest położone przy dawnym szlaku prowadzącym ze Śląska i Gór Świętokrzyskich do Włodzimierza i Kijowa. Od początku XIII wieku do drugiej połowy XIV wieku Kraśnik stanowił część kasztelanii zawichoskiej[3]. W drugiej połowie XIV wieku należał do Gorajskich. W 1377 r. król Ludwik Węgierski potwierdził własność i nadał Kraśnikowi prawo niemieckie w miejsce polskiego. W 1403 r. istniał tu kościół parafialny pw. św. Pawła. Przed 1410 r., jako posag Anny z Goraja, córki Dymitra z Goraja herbu Korczak, miasto przeszło w ręce Tęczyńskich. To oni doprowadzili je do rozkwitu. Od 1558 r. właścicielami miasta byli książęta Olelkowicze-Słuccy, a później Radziwiłłowie. W 1604 r. miasto kupił hetman wielki koronny Jan Zamoyski, włączając je do Ordynacji Zamojskiej, w skład której wchodziło do 1866 r. Miasto wielokrotnie niszczyły pożary, z których największy wzniecili Szwedzi w 1657 r. W 1813 r. spłonęło 3/4 zabudowy i ratusz.
Od XIV wieku miasto otoczone było wałami. Na ich miejscu ok. 1465 r., z inicjatywy Jana Tęczyńskiego, powstały ceglano-kamienne mury obronne z dwiema bramami: Lubelską i Sandomierską. Rozebrano je w drugiej połowie XIX wieku. Dodatkowymi punktami oporu były kościół otoczony wysokim murem i zamek. Ten ostatni powstał już w XIV wieku na północny zachód od miasta, na górze otoczonej mokradłami. Była to czworoboczna budowla z kamienia i drewna. Na jego dziedzińcu stała kaplica pw. Matki Bożej Loretańskiej. Już w 1646 r. zamek chylił się ku upadkowi, a w 1657 r. został doszczętnie zniszczony przez Szwedów. Jego pozostałości rozebrano w pierwszej połowie XVIII wieku. W 1878 roku Kraśnik, po udziale w powstaniu styczniowym, utracił prawa miejskie.
W 1914 i 1915 r. w okolicach miasta miały miejsce ciężkie walki austriacko-rosyjskie (bitwa pod Kraśnikiem). Dla poprawy zaopatrzenia frontu Rosjanie zbudowali linię kolejową Lublin – Rozwadów, którą oddano do użytku w dniu 31 grudnia 1914 r.
Po odzyskaniu niepodległości Kraśnik na nowo otrzymał prawa miejskie. W latach 1937–1938, w ramach tworzenia Centralnego Okręgu Przemysłowego, na północ od miasta w lesie Budzyń wzniesiono zakład zbrojeniowy. Miał on wytwarzać amunicję dla artylerii, ruszyła jednak tylko produkcja zapalników. Zakład przejęli Niemcy, produkowano tu części do samolotu Heinkel. W 1939 obszar miasta powiększono kosztem gminy Dzierzkowice[7].
Od 1922 r. w mieście stacjonował 24 Pułk Ułanów, który w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. wziął udział w walkach w składzie 10 Brygady Kawalerii[8].
Podczas okupacji w 1942 r. utworzono w Budzyniu obóz koncentracyjny, podobóz Lublin (KL). Zginęło w nim 8 tys. ludzi. 9 października 1942 roku oddział Gwardii Ludowej pod dowództwem Grzegorza Korczyńskiego rozbił areszt w Kraśniku i uwolnił kilkudziesięciu aresztowanych. Podczas akcji wywiązała się walka, w której zginęło dwóch żandarmów i jeden partyzant[9]. W nocy z 31 grudnia 1942 na 1 stycznia 1943 w ramach akcji „Wieniec II” wysadzono w powietrze przepust kolejowy pod Kraśnikiem. Oddziałem Szarych Szeregów dowodził Tadeusz Zawadzki (ps. Zośka), bohater książki Aleksandra Kamińskiego Kamienie na szaniec.
10 marca 1945 w Kraśniku został zamordowany przez "nieznanych sprawców" ks. Stanisław Zieliński, rektor kościoła pw. Świętego Ducha i kapelan Narodowych Sił Zbrojnych[10].
Od maja 1949 roku uruchomiono produkcję w Fabryce Wyrobów Metalowych (produkcja łożysk kulkowych i narzędzi precyzyjnych)[11].
W 1975 roku miasta Kraśnik Lubelski i pobliski Kraśnik Fabryczny oraz wsie położone między nimi Piaski i Budzyń połączono w jedno miasto.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor kanoników regularnych. Tworzą go następujące budowle:
- Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Augustyna, w kształcie pseudobazyliki.
- Klasztor – budowla barokowa z fragmentami gotyckimi i renesansowymi
- Dzwonnica – wzniesiona przed 1682 r. Na niej dzwony z 1758 i 1845 r.
- Klasycystyczna kaplica św. Jacka, zbudowana w końcu XVIII wieku
- Mur otaczający klasztor wzniesiony w pierwszej połowie XVII wieku
- Barokowy kościół św. Ducha z lat 1758–1761
- Zachowany przy nim drewniany budynek szpitala dla ubogich (tzw. Dworek Modrzewiowy)
- Wielka Synagoga i Mała Synagoga z 1654 r. i XIX wieku:
- obie Synagogi mają zachowane bimy i fragmenty polichromii
- Nowy cmentarz żydowski (w Kraśniku istniały jeszcze dwa inne kirkuty – najstarszy i stary)
- Wzgórze zamkowe z pozostałościami murowanego zamku zbudowanego na przełomie XIV i XV wieku. Następnie przebudowano go w 2 połowie XV wieku, gdy powstał dwór na kopcu. Po raz pierwszy zamek wzmiankowano w 1589 roku[12]. Inwentarz z 1612 roku opisuje, że zamek na planie czworoboku składał się z dworu otoczonego parkanem, stajni, wieży i bramy, do której wjeżdżało się przez most nad przekopem. Wokół zamku stały budynki gospodarcze: kuchnie, wozownie, stajnie, piekarnia oraz browar przy którym były dwie sadzawki, ogród warzywny i pastewnik, przez który płynęła rzeka z młynem o dwóch kołach. Inwentarze wspominają w obrębie zabudowań zamkowych o starym zamczysku oddzielonym od zamku przekopem. Stał tu na nim drewniany kościółek będący pod opieką proboszcza i klasztoru[13].
- Ślady dawnych obwarowań miejskich – widoczne są na ul. Podwalnej.
- Cmentarz – przy ulicach Tadeusza Kościuszki i Cmentarnej z zachowanymi nagrobkami z XIX wieku
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Struktura demograficzna mieszkańców Kraśnika według danych z 31 grudnia 2007[14]:
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| Populacja | 35 731 | 100 | 18 721 | 52,39 | 17 010 | 47,61 |
| Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) | 6496 | 18,18 | 3086 | 8,64 | 3410 | 9,54 |
| Wiek produkcyjny (18–65 lat) | 23 032 | 64,46 | 11 449 | 32,04 | 11 583 | 32,42 |
| Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) | 6203 | 17,36 | 4186 | 11,72 | 2017 | 5,64 |
- Piramida wieku mieszkańców Kraśnika w 2014 roku[15].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Kraśnik jest miastem, w którym przemysł ma nieznaczną przewagę nad usługami, co jest związane z lokalizacją w Kraśniku Fabryki Łożysk Tocznych. Wśród ogółu zatrudnionej ludności większość pracuje w przemyśle (ok. 52%), natomiast w usługach i budownictwie pozostała część ludności (ok. 46%). W Kraśniku dominują małe i średnie przedsiębiorstwa, działa także kilka większych zakładów produkcyjnych.
 | Ta sekcja od 2008-10 wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru. |
Główne zakłady przemysłowe zlokalizowane w Kraśniku:
- Fabryka Łożysk Tocznych – Kraśnik S.A. – produkcja łożysk tocznych
- Tsubaki-Hoover Polska Sp. z o.o. – produkcja wyrobów metalowych
- Gumet – produkcja uszczelnień gumowo-metalowych i gumowych
- Nabor – produkcja wyrobów gumowych i gumowo-metalowych
- AJG – Zakłady Poligraficzne
- Ekoflora Przedsiębiorstwo Ekologiczne – produkcja wieloskładnikowych nawozów dolistnych dla rolnictwa
Ponadto w mieście istnieje wiele mniejszych przedsiębiorstw.
Handel[edytuj | edytuj kod]
W Kraśniku zlokalizowanych jest także kilka placówek sieci handlowych: Carrefour Express (2), Kaufland, Lidl (2), Stokrotka (2), Biedronka (4), Neonet, CCC, Media Expert i Rossmann (2) oraz Galeria Handlowa „Londyn” i Galeria Handlowa „Julia i Szymon”.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]
Kraśnik jest znaczącym węzłem drogowym województwa lubelskiego. W Dzielnicy Starej krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:
- S19 (Białoruś) – Kuźnica – Białystok – Lublin – Kraśnik – Janów Lubelski – Rzeszów. W 2021 roku została otwarta wschodnia obwodnica Kraśnika w ciągu drogi ekspresowej S19. Jest dwujezdniowa na całej długości
- 74 (Łódź) – Sulejów – Kielce – Kraśnik – Janów Lubelski – Zamość – Zosin – (Ukraina). Od 2010 roku omija centrum Kraśnika obwodnicą południową. Jest jedniojezdniowa, lecz posiada 2 i 3 pasy oraz w jej ciągu znajdują się estakady, wiadukty oraz tunel.
- 833 Kraśnik – Chodel – (Opole Lubelskie). Od 31 Grudnia 2021 roku, omija Kraśnik obwodnicą północną, czyli tzw. mała obwodnica Kraśnika. Posiada po jednym pasie ruchu w obu kierunkach.
Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]
Przez Kraśnik przebiega linia kolejowa D29-68 Lublin Główny – Kraśnik – Stalowa Wola Rozwadów – Stalowa Wola Południe – Przeworsk. Dworzec PKP znajduje się przy ulicy Kolejowej w Dzielnicy Starej. Obecnie z dworca można dostać się bezpośrednio do wielu polskich miast.
Do dworca PKP z dzielnicy Fabrycznej kursują linie autobusowe 2, 7 i 8 obsługiwane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Kraśniku.
Do roku 2012 ze stacji kolejowej do Fabryki Łożysk Tocznych (Kraśnik Fabryczny) biegła nieczynna od dawna bocznica kolejowa, która została rozebrana. W jej miejscu planowana jest budowa północnej obwodnicy Kraśnika. Oprócz niej istnieją jeszcze nieużywane bocznice do Jednostki Wojskowej oraz tartaku, który rozebrano w latach 90. XX wieku.
Komunikacja miejska i dalekobieżna[edytuj | edytuj kod]
W Kraśniku działa komunikacja miejska i podmiejska obsługiwana przez Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Kraśniku oraz przez przewoźników prywatnych. Prężnie działa komunikacja międzymiastowa, oferująca kursy między innymi do Lublina, Kielc, Ostrowca Świętokrzyskiego, Białegostoku, Krakowa, Warszawy, Puław, Niska, Stalowej Woli, Tarnobrzega, Janowa Lubelskiego, Wrocławia, Hrubieszowa, Sandomierza, Rzeszowa, Zakopanego. Dworzec Autobusowy zlokalizowany jest przy ulicy Lubelskiej 47 w Dzielnicy Starej. W Dzielnicy Fabrycznej przy ulicy Mickiewicza położony jest przystanek główny, z którego zaczyna się większość kursów do Lublina, Stalowej Woli i okolicznych miejscowości.
Administracja[edytuj | edytuj kod]
Burmistrzowie miasta Kraśnik w III RP:
- 1990–1991 – Antoni Pyzik
- 1991-1996 - Kazimierz Mareczka
- 1996–2010 – Piotr Czubiński
- 2010–2018 – Mirosław Włodarczyk
- od 2018 – Wojciech Wilk
Oświata[edytuj | edytuj kod]
| Szkoły podstawowe
Inne placówki
| Szkoły ponadgimnazjalne
|
Kultura[edytuj | edytuj kod]
| Muzea Galerie i wystawy
Kina
| Biblioteki i czytelnie
Ośrodki kultury
|
Lokalne media[edytuj | edytuj kod]
- Prasa
- „Głos Gazeta Powiatowa”
- „Kurier Lubelski”, Kraśnik
- „Dziennik Wschodni”, Kraśnik
- Kraśnik24.pl
- Telewizja
- Telewizja Kraśnik
Religia[edytuj | edytuj kod]
Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:
Katolicyzm[edytuj | edytuj kod]
- parafia MB Bolesnej – Kraśnik Fabryczny[17]
- parafia Miłosierdzia Bożego – Osiedle Piaski[17]
- parafia św. Antoniego Padewskiego – Stacja Kolejowa[17]
- parafia św. Józefa Robotnika – Kraśnik Fabryczny[17]
- parafia Wniebowzięcia NMP – Kraśnik Stary[17]
- Kościół Świętego Ducha (kościół rektoralny) – Kraśnik Stary[17]
Protestantyzm[edytuj | edytuj kod]
- Kościół Boży w Polsce:
- Kościół Boży „Rodzina”[18]
- Kościół Zielonoświątkowy:
Świadkowie Jehowy[edytuj | edytuj kod]
Dwa zbory Świadków Jehowy: Kraśnik-Fabryczny i Kraśnik-Południe[20].
Sport[edytuj | edytuj kod]
Kluby sportowe działające w mieście:
- Fabryczny Klub Sportowy Stal Kraśnik – klub piłkarski występujący w IV lidze lubelskiej (sezon 2021/2022)
- Ludowy Klub Sportowy Tęcza Kraśnik – piłka nożna (drużyna występuje klasie A, grupie lubelskiej I), tenis stołowy
- Uczniowski Klub Pływacki „Fala” Kraśnik – pływanie
- Ludowy Uczniowski Klub Sportowy „Suples” – zapasy
- Kraśnicki Międzyszkolny Klub Sportowy Kraśnik – piłka ręczna
- Kraśnicka Akademia Taekwon-do – taekwon-do, kickboxing
- Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy Kraśnik – piłka nożna
- Ludowy Klub Sportowy Kowalin – piłka nożna
- Szkolny Klub Biegowy Kraśnik – biegi
- Szkolny Klub Tenisa Stołowego „Dwójka” Kraśnik
- Uczniowski Klub Sportowy Biało-Czarni – koszykówka
- UKSKT Kraśnik (Uczniowski Klub Sportowy Karate Tradycyjnego przy Zespole Placówek Oświatowych nr 2 w Kraśniku)
- Fantan Kraśnik – taniec towarzyski
- Low-Kick Kraśnik kick-boxing
- Racing Team Kraśnik – kolarstwo
- Sparta Kraśnik – boks
Obiekty sportowe Znaczącą rolę w mieście w dziedzinie sportu i rekreacji odgrywa Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Obiekty Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji:
- Pływalnie:
- Pływalnia kryta (25-m)
- Pływalnia odkryta (50-m)
- Sauna
- Boiska:
- Płyta główna z trybunami na 2 tysiące miejsc siedzących i bieżnią (400 m)
- Płyta boczna treningowa
- Dwa boiska trawiaste do mini piłki nożnej
- Trzy boiska do siatkówki plażowej
- Boiska asfaltowe do piłki ręcznej i koszykówki
- Trzy boiska „Orlik”
- Pięć kortów tenisowych o naturalnej nawierzchni
- Plac zabaw
- Lodowisko naturalne
- Skatepark
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Głównym celem współpracy międzynarodowej jest stała wymiana doświadczeń zdobytych przez samorząd Kraśnika i miast partnerskich, a także szukanie wspólnych rozwiązań podobnych problemów pojawiających się przed samorządami lokalnymi[21].
Miasta partnerskie, z którymi współpracuje Kraśnik:
| Miasto | Państwo |
|---|---|
| Hajdúböszörmény |  Węgry |
| Nogent-sur-Oise |  Francja |
| Ruiselede |  Belgia |
| Szyłele |  Litwa |
| Korosteń |  Ukraina |
| Turzysk | Ukraina |
| Prievidza |  Słowacja |
| Trogir |  Chorwacja |
21 lutego 2020 mer gminy Nogent-sur-Oise, Jean-François Dardenne, zadecydował o zawieszeniu trwającego od 2004 roku partnerstwa z Kraśnikiem po przyjęciu przez radę tego miasta uchwały dotyczącej „powstrzymania ideologii LGBT przez wspólnotę samorządową”[22].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym. Stan w dn. 2022-01-01. Format XLSX tabl. 22
- ↑ a b Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19].
- ↑ a b Plan rozwoju lokalnego gminy Kraśnik na lata 2004–2013. Rada Gminy Kraśnik, Kraśnik 2004, s. 11.
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z 27 lipca 2010 w sprawie ustalenia granic i nazw gmin oraz siedzib ich władz, ustalenia granic niektórych miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, Dz. U. Nr 139 z 2010, poz. 929.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 23, poz. 147.
- ↑ 24. Pułk Ułanów - Kraśnik.eu - Oficjalny portal miasta Kraśnik [online], www.krasnik.eu [dostęp 2023-05-30] (pol.).
- ↑ Józef Bolesław Gargas Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942–1945 Wydawnictwo MON 1971, s. 152.
- ↑ Ks. Stanisław Zieliński - Kraśnik.eu - Oficjalny portal miasta Kraśnik [online], www.krasnik.eu [dostęp 2023-05-30] (pol.).
- ↑ Władysław Kurkiewicz „25 lat Polski Ludowej” Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1971, s. 90.
- ↑ S. Hoczyk, Sprawozdanie z badań archeologicznych przeprowadzonych w Kraśniku Lubelskim. [w:] Studia i materiały lubelskie, 1971, t. 5, s. 187–193.
- ↑ M. Stworzyński, Opisanie statystyczno-historyczne dóbr Ordynacji Zamojskiej, 1834 /rkps 1815/ w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
- ↑ Bank Danych Regionalnych – Strona główna. GUS. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Kraśnik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Zespół Szkół nr 1 im. Tadeusza Kościuszki – strona oficjalna. [dostęp 2014-10-30].
- ↑ a b c d e f Dekanat kraśnicki [online], archidiecezjalubelska.pl [dostęp 2023-03-29].
- ↑ Adresy kościołów [online], kosciolbozy.pl [dostęp 2023-03-29].
- ↑ Znajdź Kościół [online], kz.pl [dostęp 2023-03-29].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05].
- ↑ Miasta partnerskie. krasnik.eu. [dostęp 2018-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-25)].
- ↑ Kolejna francuska gmina zawiesza partnerstwo z polskim miastem ze „strefą wolną od LGBT”. A będą następne [online], tokfm [dostęp 2020-02-21] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Miasto Kraśnik
- Encyklopedia Kraśnika
- Zdjęcie satelitarne z czerwca, 2001
- Kraśnik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 630.
| Miasta powiatowe |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miasta gminne |
|
| Części miasta wg TERYT | |
|---|---|
| Dawniej w granicach Kraśnika |
|
