Królestwo Chorwacji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Królestwo Chorwacji

Kraljevina Hrvatska
Regnum Croatiae

925–1102 / 1868 / 1918
Flaga Herb
Stolica	Nin, Biograd, Szybenik, Solin, Knin, Split
Ustrój polityczny	monarchia
Pierwszy król	Tomisław Chorwacki
Ostatni król	Piotr Svačić (1102) Franciszek Józef I (1868) Karol I Habsburg (1918)
Zależne od	Królestwa Węgier (1102–1868) Trójjedynego Królestwa Chorwacji, Slawonii i Dalmacji (1868–1918)
Powierzchnia  • całkowita	ok. 110 000 km²
Koronacja Tomisława przez papieża Jana X	925
unia personalna z Królestwem Węgier Powstanie Trójdrożnego Królestwa Upadek Monarchii Austro-Węgierskiej	1102 1868 1918
Multimedia w Wikimedia Commons

Królestwo Chorwacji (chorw. Kraljevina Hrvatska lub Hrvatsko Kraljevstvo; łac. Regnum Croatiae lub Regnum Croatorum), także Królestwo Chorwatów (chorw. Kraljevstvo Hrvata, łac. Regnum Croatorum) – średniowieczne królestwo, które obejmowało obszar dzisiejszej Chorwacji i Bośni i Hercegowiny na Bałkanach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Kalendarium historii Chorwacji.

Królestwo Chorwacji powstało w 925, kiedy to papież Jan X koronował Tomisława Chorwackiego i istniało jako niezależny podmiot polityczny przez blisko dwa stulecia. Historia królestwa obfitowała w konflikty z Republiką Wenecką, Bułgarią, Węgrami i, okazjonalnie, z papiestwem. W 1102 roku, po kryzysie sukcesyjnym rodzimej dynastii Trpimirowiczów Chorwacja de facto straciła swoją niepodległość w następstwie unii personalnej z Królestwem Węgier.

1 stycznia 1527 chorwacki sejm (sabor) w Cetin, po śmierci władcy Węgier i Chorwacji Ludwika II Jagiellończyka wybrał na króla Ferdynanda I Habsburga. Nowa dynastia panowała w Chorwacji do 1918 roku.

Po roku 1849 Królestwo Slawonii i Królestwo Chorwacji zostały uznane jako oddzielne kraje koronne Cesarstwa Austriackiego. Zgodnie z węgiersko-chorwackim porozumieniem zawartym w 1868, Królestwo Slawonii wraz z Królestwem Chorwacji (początkowo także wraz z Królestwem Dalmacji, stąd pozostała nazwa) jako „Trójjedyne Królestwo Chorwacji, Slawonii i Dalmacji” stała się Krajem Korony św. Stefana (węgierskiej części dualistycznej monarchii Austro-Węgier), zachowując jednakże pewną dozę suwerenności np. posiadało pełną autonomię w sprawach administracji, sądownictwa, wyznania czy szkolnictwa.

Królestwo Chorwacji istniało w ramach tego królestwa de iure do 1918 roku.

Królowie Chorwacji[edytuj | edytuj kod]

 Osobne artykuły: Władcy Chorwacji i Władcy Węgier.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Starochorwacka korona

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Peter Rokai, Zoltan Đere, Tibor Pal, Aleksandar Kasaš, Istorija Mađara, Beograd, 2002.
• Mladen Lorković, Narod i zemlja Hrvata, reprint, Split 2005.