Król Maciuś I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Król Maciuś I
Gatunek

baśń

Rok produkcji

1957

Data premiery

8 kwietnia 1958

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

89 min

Reżyseria

Wanda Jakubowska

Scenariusz

Igor Newerly,
Wanda Jakubowska

Główne role

Juliusz Wyrzykowski,
Ludwik Halicz

Muzyka

Stanisław Skrowaczewski

Zdjęcia

Stanisław Wohl

Scenografia

Anatol Radzinowicz

Kostiumy

Bolesław Kamykowski

Montaż

Lidia Pstrokońska

Produkcja

Mieczysław Wajnberger

Wytwórnia

Zespół Filmowy „Start”

Król Maciuś I – polska baśń filmowa z 1957 roku w reżyserii Wandy Jakubowskiej na podstawie powieści Janusza Korczaka o tym samym tytule.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci ojca władzę w pewnym fikcyjnym państwie obejmuje dziesięcioletni Maciuś. Jego szlachetne z założenia, lecz naiwne reformy doprowadzają do ogromnego chaosu w kraju[1].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Produkcja i odbiór[edytuj | edytuj kod]

Król Maciuś I został wyprodukowany w Zespole Filmowym „Start”[2]. Adaptację powieści Janusza Korczaka Król Maciuś Pierwszy zaadaptowała na scenariusz filmowy Wanda Jakubowska wraz z Igorem Newerlym. Jakubowska była również reżyserką adaptacji[1]. Film nakręcił operator Stanisław Wohl, a nakręcony przezeń materiał był barwiony[1]. Scenografię do dzieła stworzył Anatol Radzinowicz, a muzykę skomponował Stanisław Skrowaczewski. Materiał filmowy zmontowała Lidia Pstrokońska[1].

Premiera filmu Jakubowskiej odbyła się 8 kwietnia 1958 roku, przy sporym zainteresowaniu krytyków filmowych. Recenzje jednak nie były pochlebne. Leon Bukowiecki z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” pisał, że Jakubowska nakręciła film bliższy dorosłym niż dzieciom, krytykował też zbyt posępną grę Juliusza Wyrzykowskiego w roli Maciusia, mimo że rola ta była zgodna z treścią pierwowzoru literackiego[3]. W podobnym stylu Jerzy Wolen z „Filmu” pisał, że Wyrzykowski stworzył wizerunek antypatycznego dziecka z „zimnymi oczami” i „oschłym głosem”[4]. Stanisław Janicki z „FIlmu” był innego zdania, chwaląc kreację Wyrzykowskiego oraz stronę estetyczną filmu barwnego[4]. Krzysztof Lebiedź z „Ekranu” uznawał dzieło Jakubowskiej i Newerlego za „niemałe osiągnięcie reżysera, obsady aktorskiej i wszystkich realizatorów”[4]. Pomimo krytycznych recenzji podobał się dużej części dziecięcej widowni, zwłaszcza odbiorcom w wieku 7–10 lat[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]