French
DeutschKonstanty Masiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| posterunkowy | |
| Data i miejsce urodzenia | 1900 |
|---|---|
| Data śmierci | 9 maja 1927 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1923–1927 |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Konstanty Masiewicz (ur. 1900 w Wilnie, zm. 9 maja 1927) – posterunkowy Policji Państwowej, kapral rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Atanazego, robotnika, i Izabeli z domu Kondratowicz.
Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, po czym rozpoczął naukę zawodu ślusarza. Od listopada 1918 roku był członkiem Samoobrony Wileńskiej, a w grudniu tegoż roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, podczas której został ranny. W randze kaprala zajmował stanowisko dowódcy plutonu 4. kompanii Wileńskiego Pułku Strzelców. Wyróżnił się 27 września 1920 podczas walk toczonych na odcinku Lida–Grodno, kiedy to odparł frontalne ataki wroga i przeszedł do kontruderzenia, udzielając tym samym pomocy sąsiednim oddziałom polskim. Za wykazane wówczas męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2694 z 15 marca 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z dnia 26 marca 1921 roku)[2].
1 marca 1922 roku został przeniesiony do rezerwy, a w roku następnym rozpoczął służbę w Policji Państwowej[3]. W roku 1927 miał przystąpić do pracy w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. 9 maja 1927 zginął tragicznie[3]. Jego zwłoki zostały odnalezione przez pracowników kolejowej służby drogowej na 414 km linii kolejowej Wilno-Nowa Wilejka[4]. Przybyła na miejsce Policja ustaliła, że został przejechany przez pociąg, a okoliczności zdarzenia wskazywały na samobójstwo[4]. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2447[5][6][7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 94.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. ↓, Nr 12 z 26 III 1921, s. 537.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b Śmierć pod kołami pociągu. „Kurjer Wileński”. 108, s. 3, 1927-05-13. Wilno..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Waligóra 1928 ↓, s. 34.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-13]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Masiewicz (Mosiewicz) Konstanty. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.45-3528 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-13].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 1921 roku. [dostęp 2020-02-03].
- Bolesław Waligóra: Zarys historii wojennej 85-go pułku Strzelców Wileńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.