Konrad Jarodzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konrad Jarodzki
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1927 ; Zaklików
Data i miejsce śmierci	23 listopada 2021 ; Wrocław
Zawód, zajęcie	architekt, malarz, rysownik i wykładowca akademicki
Alma Mater	Politechnika Wrocławska, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Jarodzki (ur. 31 grudnia 1927 w Zaklikowie, zm. 23 listopada 2021 we Wrocławiu^[1]) – polski architekt, malarz, rysownik i wykładowca akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 31 grudnia 1927 r. w Zaklikowie^[2], wychowywał się w Wolbromiu koło Krakowa, ale po zakończeniu II wojny światowej przeniósł się na powrót do rodzinnego miasta. W czasie wojny uczył się w rodzinnym domu, a po wojnie podjął naukę w szkole, w trybie przyśpieszonym, który miał służyć nadrobieniu wojennych zaległości. Początkowo podjął studia matematyczne na uniwersytecie w Lublinie, ale po roku nauki, w 1949 r., wyjechał do Wrocławia, gdy pojawiła się możliwość studiowania tam architektury^[3]. W latach 1949–1955 studiował na Wydziale Architektury na Politechnice Wrocławskiej^[4] i w 1956 r. studia te ukończył^[2]. Po ukończeniu studiów architektonicznych pracował we wrocławskim Miastoprojekcie^[3]. Należał tu do zespołu projektującego osiedle mieszkaniowe Plac PKWN we Wrocławiu.

Jeszcze w dzieciństwie pasjonował się malarstwem, w związku z czym^[3] w latach 1955–1958 studiował w zakresie malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu^[2] pod kierunkiem Eugeniusza Gepperta^[4]. Jako malarz tworzył dzieła nawiązujące do tradycji surrealizmu, z czego najważniejsze są cykle Przestrzeń (1971–1972) i Penetracje (1972–1974), jak również uprawiał malarstwo abstrakcyjne^[2], przy czym eksperymentował z abstrakcjonistycznym malarstwem dającym złudzenie przestrzenności^[5]. Był także rysownikiem^[4].

W swojej twórczości skupiony na świetle i ruchu, stosował powtarzające się ciągi rytmiczne^[4]. Należał do tzw. Grupy Wrocławskiej^[6], którą współtworzył w 1961 r. m.in. z Józefem Hałasem, Alfonsem Mazurkiewiczem, Zbigniewem Paluszakiem, Jerzym Rosołowiczem i Janiną Żemojtel^[3].

Przez lata związany był z macierzystą uczelnią^[6], funkcjonującą potem jako Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie wykładał od 1967 r.^[4] jako kierownik pracowni po tragicznie zmarłym Alfonsie Mazurkiewiczu. Wśród jego słuchaczy byli m.in. Lech Janerka i członkowie zespołu Klaus Mitffoch^[5]. W pracowni Jarodzkiego powstała komórka NSZZ „Solidarność”, w związku z czym 13 grudnia 1981 r. został internowany na pół roku w Nysie^[7].

Od 1990 r. na ASP pracował na stanowisku profesora^[2], ponadto w 1984 r. i latach 1992–1999 był jej rektorem^[4] i w tym czasie doprowadził do podjęcia prac nad jej rozbudową według swojego projektu^[3].

Zmarł 23 listopada 2021 r. we Wrocławiu^[1] i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim^[8].

Stryj Pawła Jarodzkiego^[8].