Kometa Donatiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

C/1858 L1
Ilustracja
Kometa Donatiego na rycinie z 1858
Odkrywca

Giovanni Battista Donati

Data odkrycia

2 czerwca 1858

Nazwy alternatywne

Kometa Donatiego, 1858 VI

Elementy orbity
Półoś wielka

156,1320 au

Mimośród

0,9963

Peryhelium

0,5785 au

Aphelium

311,6855 au

Okres orbitalny

ok. 1953 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

116,9512°

Długość węzła wstępującego

167,3044°

Argument peryhelium

129,1144°

Moment przejścia przez peryhelium

30 września 1858

Charakterystyka fizyczna jądra
charakterystyka

nieznana

Kometa Donatiego (formalne oznaczenie C/1858 L1) – kometa długookresowa, widoczna gołym okiem w roku 1858.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Kometa ta została odkryta przez włoskiego astronoma Giovanniego Battistę Donatiego 2 czerwca 1858 roku (niektóre źródła podają datę pierwszej obserwacji na 7 czerwca).

Orbita komety[edytuj | edytuj kod]

Orbita Komety Donatiego ma kształt bardzo wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,996. Peryhelium znajduje się w odległości 0,58 j.a. od Słońca, aphelium zaś 311,69 j.a. od niego. Okres obiegu komety wokół Słońca wynosi około 1953 lat, nachylenie do ekliptyki to 116,95˚ (epoka 8 października 1858).

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Kometa Donatiego na rysunku z 2 października 1858

Kometę można było obserwować gołym okiem od połowy sierpnia 1858 do listopada tegoż roku. Na początku października 1858 znalazła się najbliżej Ziemi (0,54 j.a.) i tym samym osiągnęła największą jasność – ok. 0m.

Kometa Donatiego wykształciła jasną głowę oraz dwa warkocze; jeden wąski, prosty i długi jonowy, a drugi szeroki gazowo-pyłowy. Warkocze miały na nieboskłonie długość do 60˚, a warkocz pyłowy dodatkowo 10˚ szerokości.

W tamtym czasie – z racji swej okazałości – kometa ta wzbudzała u wielu ludzi strach, gdyż – jak niektórzy uważali – miała zwiastować wielkie nieszczęścia, np. wojny lub epidemie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]