Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP
Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Rzeczypospolitej Polskiej
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Protestantyzm
   └ Pentekostalizm
Ustrój kościelny

kongregacjonalny

Prądy teologiczne

Klasyczny pentekostalizm, Ruch wiary

Nurty pobożnościowe

Ewangelikalizm

Siedziba

Kielce,
ul. Sienkiewicza 3

Zwierzchnik
• tytuł zwierzchnika

pastor Andrzej Jeziernicki
prezbiter naczelny

Zasięg geograficzny

Rzeczpospolita Polska

Członkostwo

Alians Ewangeliczny w RP

Strona internetowa

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Rzeczypospolitej Polskiejchrześcijański wolny kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym nurtu zielonoświątkowego, zorganizowany jako federacja niezależnych od siebie zborów o ustroju kongregacjonalnym. W jego łonie znajdują się zarówno klasyczne zbory zielonoświątkowe, jak również wspólnoty neocharyzmatyczne (np. Kościół „Spichlerz”). Kościół jest członkiem Aliansu Ewangelicznego w RP. Wpisany jest do rejestru Kościołów i związków wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w dziale A, pod nr 25[2]. Siedziba władz Kościoła znajduje się w Kielcach. Prezbiterem Naczelnym jest pastor Andrzej Jeziernicki. W 2022 roku Kościół zrzeszał 1595 wiernych (w tym 66 duchownych) w 56 zborach[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z czterech wyznań powstałych po rozpadzie ZKE w 1988 roku. Jest wyznaniem chrześcijańskim o charakterze zielonoświątkowym funkcjonującym jako wspólnota autonomicznych zborów. Jako Kościół o charakterze ewangelicznym podkreśla znaczenie Pisma Świętego (Starego i Nowego Testamentu) jako najważniejszego autorytetu w kwestii wiary i życia. Członkami wspólnot stają się chrześcijanie, którzy świadomie przyjęli Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela, czyli przeżyli nawrócenie oraz przyjęli chrzest wiary. Jako Kościół o charakterze zielonoświątkowym KChWE wierzy i praktykuje ponadnaturalne działanie Ducha Świętego jak mówienie innymi językami, uzdrawianie chorych, wypędzanie złych duchów, cuda i proroctwa itd. Kościół poprzez należące do niego wspólnoty uczestniczy w wypełnianiu wielkiego nakazu misyjnego przekazanego przez Jezusa swoim naśladowcom.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki kościoła sięgają okresu międzywojennego. W 1929 roku utworzono Związek Zborów Chrześcijan Wiary Ewangelicznej[3]. W 1937 roku kościół liczył 21 501 członków[4].

W czasach PRL-u kościół należał do ZKE. Po rozpadzie ZKE 86 zborów weszło w struktury Kościoła Zielonoświątkowego, jednak 18 zborów głównie z województwa lubelskiego, odmówiło wejścia w struktury KZ. W 1994 roku KChWE liczył 1750 wiernych, 28 duchownych, 5 domów modlitwy i 18 zborów. W 1999 liczył około 2000 wiernych skupionych w 25 zborach[5].

Zasady wiary[edytuj | edytuj kod]

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej wierzy w:

  • Nieomylność całego Pisma Świętego, jako Słowa Bożego natchnionego przez Ducha Świętego; Trójjedynego Boga – jako Ojca, Syna – Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego;
  • Synostwo Boże Jezusa Chrystusa, poczętego z Ducha Świętego, narodzonego z Marii Panny;
  • Jego śmierć na krzyżu za grzechy świata i Jego zmartwychwstanie w ciele;
  • Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście;
  • Życie wieczne i wieczne potępienie;
  • Możliwość pojednania się z Bogiem przez wyznanie grzechów i przyjęcie uwolnienia z win przez krew Jezusa Chrystusa;
  • Przeżycie chrztu w Duchu Świętym i doświadczenie pełni Ducha i charyzmatów Ducha Świętego;
  • Uzdrowienie chorych przez wiarę w zbawcze dzieło Pana Jezusa.

Zbory Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Dominik Rozkrut (red.), Mały Rocznik Statystyczny Polski, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2023, s. 117-118, ISSN 1640-3630.
  2. Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. mswia.gov.pl. [dostęp 2015-09-04].
  3. Tomaszewski 2006 ↓, s. 142.
  4. Tomaszewski 2006 ↓, s. 144.
  5. Michał Tymiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce. Wrocław: Misja „Życie”, 1999, s. 37. ISBN 83-911305-4-1.
  6. a b c d Woj. śląskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  7. Woj. warmińsko-mazurskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  8. a b c Woj. pomorskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  9. a b Woj. wielkopolskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  10. a b c d e f g Woj. lubeskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  11. a b Woj. dolnośląskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  12. a b c d Woj. świętokrzyskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  13. a b c d e f g Woj. mazowieckie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  14. a b Woj. małopolskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  15. Woj. łódzkie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  16. a b Woj. podkarpackie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  17. a b Woj. zachodniopomorskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].
  18. Woj. lubuskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-07-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]