Kościół św. Pryski w Rzymie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Pryski w Rzymie
Chiesa di Santa Prisca
Kościół tytularny
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym
Via di Santa Prisca 11

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Pryski w Rzymie[1]

Wezwanie

św. Pryski

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Pryski w Rzymie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Pryski w Rzymie”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Pryski w Rzymie”
41,8831°N 12,4840°E/41,883100 12,484000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Pryski w Rzymie (wł. Chiesa di Santa Prisca) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.

Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym[2]. Jest też kościołem stacyjnym z Wielkiego Wtorku[2].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Kościół znajduje się w XII Rione Rzymu – Ripa na Awentynie przy Via di Santa Prisca 11[1].

Patronka[edytuj | edytuj kod]

Patronką świątyni jest św. Pryska – rzymianka, która poniosła śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w I lub III wieku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powszechnie przyjętą datą założenia kościoła jest koniec IV lub początek V wieku, jednak pierwszy dowód jego istnienia pochodzi z 489 roku[2]. W 772 roku z polecenia papieża Hadriana I kościół rozbudowano[3]. W 1084 roku świątynia została zniszczona przez Normanów[2]. Odbudowano ją za papieża Paschalisa II[2]. Pożar na początku XV wieku uszkodził kościół, który został naprawiony za papieża Kaliksta III[2]. Najbardziej kompleksowa renowacja miała miejsce w latach 1600-1611, jej architektem był Carlo Francesco Lambardi[2][3]. Wystrój wnętrza pochodzi z 1728 roku[3].

W 1660 roku kościół został przejęty przez augustianów[2]. Parafia przy kościele została powołana w 1934 roku[2].

Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła jest trójnawowe[2]

W ołtarzu głównym mieści się Chrzest św. Pryski, dzieło Passignano z 1600 roku[3]. Na ścianach po bokach znajdują się freski autorstwa Fontebuoni przedstawiające historie z życia św. Pryski[3].

Wnętrze kościoła


W prawej nawie znajduje się kaplica chrzcielna z 1948 roku, wewnątrz której przechowywany jest antyczny kapitel, który, wg legendy, wykorzystał św. Piotr chrzcząc św. Pryskę i który nadal pełni rolę chrzcielnicy[3]. Na kapitelu leży pokrywa z brązu z figurką przedstawiającą Chrzest Jezusa autorstwa Antonio Biggi[3].

Apsyda z ołtarzem głównym
Chrzecielnica
Wnętrze kościoła, widok w kierunku organów


Podczas prac prowadzonych w latach 1934-1966 pod kościołem odkryto pozostałości mitreum, zniszczonego prawdopodobnie podczas budowy kościoła[3].

Kardynałowie prezbiterzy[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Pryski jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Priscae)[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mianowany przez antypapieża Klemensa III
  2. ↑ a b Mianowany przez antypapieża Klemensa VII

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Parrocchia santa Prisca. Diocesi di Roma. [dostęp 2019-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)]. (wł.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Santa Prisca. Churches of Rome. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Legendarne wzgórza Rzymu – Awentyn. Zagubieni w Rzymie. [dostęp 2019-04-07].
  4. ↑ Kościół św. Pryski w Rzymie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-04-07] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Pryski_w_Rzymie&oldid=73437463”