Kość piętowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kość piętowa

Kość piętowa (łac. calcaneus) – największa kość stępu. Leży w jego tylno-dolnej części pod kością skokową.

Kość piętowa:

1. Od góry łączy się stawowo z kością skokową w stawie skokowo-piętowym
2. Od przodu łączy się z kością sześcienną w stawie piętowo-sześciennym

Kość piętowa składa się z trzonu i trzech wyrostków:

1. Guz piętowy (tylna część kości);
   • jego dolna chropowata powierzchnia stanowi punkt podparcia stopy
   • na jego tylnej powierzchni przymocowuje się ścięgno mięśnia trójgłowego łydki
2. Bloczek strzałkowy (boczna powierzchnia trzonu)
   • pod nim biegnie ścięgno mięśnia strzałkowego długiego
3. Podpórka kości skokowej (pośrodku kości, przy górnym brzegu powierzchni przyśrodkowej)
   • pod nią biegnie bruzda ścięgna mięśnia zginacza długiego palucha

Na trzonie:

1. W części górnej znajdują się 3 powierzchnie stawowe; służą do połączenia kości piętowej z kością skokową
   • powierzchnia stawowa skokowa tylna
   • powierzchnia stawowa skokowa środkowa; położona na podpórce skokowej
   • powierzchnia stawowa skokowa przednia

Między tymi trzema powierzchniami znajduje się bruzda kości piętowej, która w połączeniu z taką samą bruzdą kości skokowej tworzy zatokę stępu

1. W części przedniej znajduje się powierzchnia stawowa sześcienna; służy do połączenia kości piętowej z kością sześcienną w stawie piętowo-sześciennym