Klemens (Kapalin) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klemens

Климент

German Kapalin Герман Капалин
Metropolita kałuski i borowski
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1949 Udielnaja
Metropolita kałuski i borowski
Okres sprawowania	od 2004
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia kałuska i borowska
Śluby zakonne	1978
Diakonat	24 grudnia 1978
Prezbiterat	7 kwietnia 1979
Chirotonia biskupia	8 sierpnia 1982
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Klemens, imię świeckie German Michajłowicz Kapalin^[1] (ur. 7 sierpnia 1949 w Udielnej) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. Jego młodszy o trzy lata brat Aleksy również wstąpił do zakonu (przyjmując tam imię Dymitr). Naukę w seminarium duchownym w Moskwie podjął po przerwaniu edukacji w technikum maszynowym. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej i ukończeniu seminarium studiował w Akademii Duchownej w Moskwie. Po uzyskaniu dyplomu kandydata teologii podjął na tej uczelni pracę dydaktyczną.

Działał w ruchu ekumenicznym; w 1977 był członkiem Wszechświatowej Prawosławnej Organizacji Młodzieżowej „Syndesmos” i uczestniczył w ekumenicznej Radzie Młodzieży Europy. W roku następnym złożył śluby zakonne. Święcenia diakońskie i kapłańskie przyjmował odpowiednio 24 grudnia 1978 i 7 kwietnia 1979. 14 października 1981 otrzymał godność igumena, zaś 8 czerwca 1982 – archimandryty. Dwa miesiące później został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa sierpuchowskiego. Do marca 1987 zarządzał parafiami rosyjskimi w jurysdykcji patriarchy Moskwy w Kanadzie i USA.

Od 20 czerwca 1990 arcybiskup kałuski i borowski. Godność tę łączył ze stanowiskiem zastępcy przewodniczącego Wydziału Wewnętrznych Stosunków Kościelnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, zaś od 2003 do 31 marca 2009 także z tymczasowym zarządem eparchii moskiewskiej. 25 lutego 2004 otrzymał godność metropolity.

Był wymieniany jako jeden z głównych kandydatów do objęcia tronu patriarchy Moskwy i całej Rusi po śmierci Aleksego II. Wyłoniony we wstępnym głosowaniu jako jeden z trzech kandydatów na patriarchę, był popierany przez konserwatywne kręgi cerkiewne. Uzyskał wówczas poparcie 32 biskupów z łącznej liczby 202 uprawnionych do głosowania^[2]. W drugiej turze głosowania zebrał 169 głosów i zajął drugie miejsce za metropolitą smoleńskim i kaliningradzkim Cyrylem, który objął tron patriarszy^[3].

Od 31 marca 2009 jest przewodniczącym Rady Wydawniczej Patriarchatu Moskiewskiego^[4].

W 2014 na Rosyjskiej Akademii Gospodarki Narodowej i Administracji Publicznej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej uzyskał stopień doktora nauk historycznych na podstawie pracy poświęconej rosyjskiej kolonizacji Dalekiego Wschodu (ziem nad Oceanem Spokojnym)^[5].

Został odznaczony m.in. Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (2009), Orderem Honoru (2000) i Orderem Przyjaźni Narodów (1988).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Biogram w bazie danych Patriarchatu Moskiewskiego