Klaus Maria Brandauer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klaus Maria Brandauer
Ilustracja
Imię i nazwisko

Klaus Georg Steng

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1943
Bad Aussee

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

1. Karin Brandauer
(1963-1992;
do jej śmierci);
2. Natalie Krenn
(od 2007)

Lata aktywności

od 1962

Multimedia w Wikimedia Commons
Klaus Maria Brandauer (1982).

Klaus Maria Brandauer (ⓘ[klaʊ̯s maˈʀiːa ˈbʀandaʊ̯ɐ]), właśc. Klaus Georg Steng (ur. 22 czerwca 1943 w Bad Aussee) – austriacki aktor i reżyser.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako Klaus Georg Steng[1] w Bad Aussee jako syn Marii Brandauer i Georga Stenja, urzędnika państwowego[2]. Później przyjął imię swojej matki jako część swojego zawodowego nazwiska, Klaus Maria Brandauer. Uczęszczał do niemieckiej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1963 zadebiutował na scenie w tytułowej roli w sztuce Don Carlos. Występował potem w teatrach w Tybindze, Salzburgu, Düsseldorfie, Zurychu i słynnym Burgtheater w Wiedniu.

Po raz pierwszy pojawił się na małym ekranie w telewizyjnym melodramacie historycznym Das Käthchen von Heilbronn (1968). W 1975 wystąpił w drugim sezonie serialu Derrick w odcinku 8 pt.: „Pfandhaus”.

W miniserialu Jan Krzysztof (Jean-Christophe, 1978) zagrał tytułową rolę kompozytora. Rozgłos światowy przyniosła mu kontrowersyjna postać aktora Hendrika Hoefgena, który ulega zarażeniu faszyzmem i degraduje się moralnie w dramacie Istvána Szabó Mefisto (Mephisto, 1981)[3].

W filmie sensacyjnym Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again, 1983) zagrał Maximiliana Largo, diabolicznego oponenta Jamesa Bonda, z którym rozgrywa elektroniczny pojedynek w kasynie w Monte Carlo[4].

Rola pułkownika Alfreda Redla w dramacie Istvána Szabó Pułkownik Redl (Oberst Redl, 1985) pozwoliła mu na zademonstrowanie całej jego ekspresji i skali talentu[5].

W telewizyjnej adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Rai Uno Quo vadis (1985) wcielił się w postać bufonowatego Nerona[6].

Za drugoplanową kreację w melodramacie Sydneya Pollacka Pożegnanie z Afryką (Out of Africa, 1985) z Meryl Streep i Robertem Redfordem został uhonorowany nagrodą Złotego Globu oraz zdobył nominację do Oscara i Nagrody BAFTA. W dramacie Istvána Szabó Hanussen (1988) zagrał niemieckiego jasnowidza Klausa 'Hanussena' Schneidera[7].

W swoim dorobku ma także występ w dramatach: Jerzego Skolimowskiego Latarniowiec (The Lightship, 1986) z Robertem Duvallem, Ulice złota (Streets of Gold, 1986) u boku Adriana Pasdara i Wesleya Snipesa, Rewolucja francuska (La Révolution française, 1989) jako Georges-Jacques Danton z Andrzejem Sewerynem, Jane Seymour, Samem Neillem, Claudią Cardinale i François Cluzetem. Zagrał także w dreszczowcu Wydział Rosja (The Russia House, 1990) u boku Seana Connery i Michelle Pfeiffer, ekranizacji powieści Jacka Londona Biały Kieł (White Fang, 1991) z Ethanem Hawkiem oraz biblijnym telefilmie Harry’ego Winera Jeremiasz (Jeremiah, 1998) w roli króla Nabuchodonozora z tytułową rolą Patricka Dempseya i Leonor Varelą.

W dramacie biograficznym Rembrandt (1999) był tytułowym holenderskim malarzem Rembrandtem van Rijn. W filmie Druidzi (Vercingétorix, 2001) u boku Christophera Lamberta wystąpił w roli Juliusza Cezara.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 46. MFF w Wenecji (1989).

W 1963 poślubił Karin Katharinę Müller, z którą ma syna. Byli razem do jej śmierci 13 listopada 1992 w wieku 47 lat. W dniu 6 lipca 2007 Brandauer ożenił się ponownie – jego drugą żoną została Natalie Krenn.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

miniseriale i filmy TV[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Festiwal, nagroda Kategoria Za Wynik
1986 Nagroda Akademii Filmowej Najlepszy aktor drugoplanowy Pożegnanie z Afryką Nominacja[8]
2000 Złoty Glob Najlepszy aktor drugoplanowy w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym Wschodząca gwiazda Nominacja[9]
1986 Złoty Glob Najlepszy aktor drugoplanowy Pożegnanie z Afryką Wygrana[9]
1987 Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej Najlepszy aktor drugoplanowy Pożegnanie z Afryką Nominacja[10]
1982 Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej Najbardziej obiecujący pierwszoplanowy debiut aktorski Mefisto Nominacja[10]
2000 Nagroda Emmy Najlepszy drugoplanowy aktor w miniserialu lub filmie telewizyjnym Wschodząca gwiazda Nominacja
1988 Europejska Nagroda Filmowa Najlepszy aktor Hanussen Nominacja
1982 David di Donatello Najlepszy aktor zagraniczny Mefisto Wygrana
1985 Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych Najlepszy aktor drugoplanowy Pożegnanie z Afryką Wygrana[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: Klaus Maria Brandauer (Áustria). InterFilmes.com. [dostęp 2017-06-03]. (port.).
  2. ↑ Klaus Maria Brandauer Biography (1944-). Film Reference. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
  3. ↑ Klaus Maria Brandauer. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
  4. ↑ Artista: Klaus Maria Brandauer (22 de Junho de 1943). Filmow. [dostęp 2018-11-16]. (ang.).
  5. ↑ Klaus Maria Brandauer. ČSFD.cz. [dostęp 2018-11-16]. (cz.).
  6. ↑ Klaus Maria Brandauer. MYmovies. [dostęp 2017-06-03]. (wł.).
  7. ↑ Klaus Maria Brandauer – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-06-03]. (rum.).
  8. ↑ Search Results – Academy Awards Search | Academy of Motion Picture Arts & Sciences [online], awardsdatabase.oscars.org [dostęp 2019-02-21].
  9. ↑ a b Klaus Maria Brandauer | Golden Globes [online], www.goldenglobes.com [dostęp 2019-02-21].
  10. ↑ a b BAFTA Awards Search | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2019-02-21].
  11. ↑ Awards – New York Film Critics Circle – 1985 [online], nyfcc.com [dostęp 2019-02-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

David di Donatello dla najlepszego aktora zagranicznego
Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klaus_Maria_Brandauer&oldid=69625968”