Kjeld Nuis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kjeld Nuis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1989
Lejda

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 1000 m
złoto Pjongczang 2018 1500 m
złoto Pekin 2022 1500 m
MŚ na dystansach
złoto Gangneung 2017 1000 m
złoto Gangneung 2017 1500 m
złoto Inzell 2019 Sprint druż.
złoto Salt Lake City 2020 1500 m
złoto Heerenveen 2021 1000 m
srebro Inzell 2011 1000 m
srebro Heerenveen 2012 1000 m
srebro Kołomna 2016 1500 m
srebro Salt Lake City 2020 1000 m
srebro Heerenveen 2021 1500 m
brąz Heerenveen 2015 1000 m
brąz Kołomna 2016 1000 m
brąz Inzell 2019 1000 m
MŚ w wieloboju sprinterskim
srebro Seul 2016 wielobój
srebro Changchun 2018 wielobój
brąz Calgary 2017 wielobój
brąz Heerenveen 2019 wielobój
Puchar Świata
1. miejsce
2011/2012
1. miejsce
2015/2016
1. miejsce
2016/2017
Puchar Świata (1000 m)
1. miejsce
2012/2013
1. miejsce
2015/2016
1. miejsce
2016/2017
1. miejsce
2017/2018
1. miejsce
2018/2019
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2013/2014
Puchar Świata (1500 m)
1. miejsce
2016/2017
1. miejsce
2019/2020
2. miejsce
2011/2012
2. miejsce
2015/2016
2. miejsce
2020/2021
3. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2018/2019
3. miejsce
2021/2022

Kjeld Nuis (ur. 10 listopada 1989 w Lejdzie) – holenderski łyżwiarz szybki, trzykrotny mistrz olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Kjeld Nuis osiągnął w 2011 roku, kiedy zajął drugie miejsce w biegu na 1000 m podczas dystansowych mistrzostw świata w Inzell. W zawodach tych wyprzedził go jedynie Amerykanin Shani Davis, a trzecie miejsce zajął kolejny Holender, Stefan Groothuis. Wynik ten Nuis powtórzył na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Heerenveen, ponownie rozdzielając na podium Groothuisa i Davisa. W tej samej konkurencji był też czwarty podczas rozgrywanych w 2013 roku mistrzostw świata w Soczi, gdzie walkę o medal przegrał z Davisem. Był ponadto piąty na sprinterskich mistrzostwach świata w Heerenveen w 2011 roku oraz rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w sprincie w Nagano. Podczas dystansowych mistrzostw świata w Heerenveen w 2015 roku był trzeci na dystansie 1000 m, za Shanim Davisem i Rosjaninem Pawłem Kuliżnikowem. W 2016 roku był drugi na 1500 m i trzeci na 1000 m na dystansowych mistrzostwach świata w Kołomnie. Ponadto podczas dystansowych mistrzostw świata w Gangneung w 2017 roku zwyciężył na obu tych dystansach. Następnie zajął trzecie miejsce podczas sprinterskich mistrzostw świata w Calgary.

Wielokrotnie zwyciężał w zawodach Pucharu Świata, na różnych dystansach. Trzykrotnie (2011/2012[1], 2015/2016[2] i 2016/2017[3]) zwyciężył w klasyfikacji generalnej PŚ.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. World Cup Speed Skating GRAND WORLD CUP 2011 - 2012 FINAL RESULT MEN [online], ISU [dostęp 2017-03-17] (ang.).
  2. World Cup Speed Skating GRAND WORLD CUP 2015 - 2016 FINAL RESULT MEN [online], ISU [dostęp 2017-03-17] (ang.).
  3. World Cup Speed Skating GRAND WORLD CUP 2016 - 2017 FINAL RESULT MEN [online], ISU [dostęp 2017-03-17] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]