French
DeutschKazimierz Zarankiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 maja 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 września 1959 |
| profesor nauk matematycznych | |
| Specjalność: teoria liczb, teoria grafów, topologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1923 |
| Habilitacja | 1929 |
| Profesura | 1946 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1924-1959 |
| Odznaczenia | |
 [1] | |
Kazimierz Zarankiewicz (ur. 2 maja 1902 w Częstochowie, zm. 5 września 1959 w Londynie) – polski matematyk, profesor mechaniki teoretycznej Politechniki Warszawskiej od 1946 roku. Teoretyk lotów kosmicznych. Prace z topologii, teorii grafów, teorii funkcji zmiennej zespolonej, teorii liczb.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W roku 1923 uzyskał doktorat, zaś w roku 1929 habilitację i tytuł docenta. W 1940 był wykładowcą matematyki w Prywatnej Męskiej Szkole Technicznej II st. w Warszawie. Na przełomie lat 1948–1949 na zaproszenie Uniwersytetu Harvard wygłosił w tej i sześciu innych uczelniach amerykańskich serię wykładów z matematyki i mechaniki teoretycznej.
Znakomity dydaktyk i popularyzator. Współzałożyciel (1954) i pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Astronautycznego (wybrany 8 lutego 1956), od roku 1957 wiceprzewodniczący Międzynarodowej Federacji Astronautycznej. Na II walnym zebraniu w 1958 został wybrany wiceprezesem PTA. Profesor był organizatorem i kierownikiem pierwszej polskiej placówki naukowej w dziedzinie astronautyki – Pracowni Astronautycznej Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN.
Aktywny organizator ogólnokrajowych Konferencji Techniki Rakietowej i Astronautyki w 1957 i 1959 roku. Uczestniczył w czterech Międzynarodowych Kongresach Astronautycznych: w 1956 w Rzymie (PTA zostało wówczas przyjęte do IAF), w 1957 w Barcelonie, w 1958 w Amsterdamie i w 1959 w Londynie, wygłaszając na tych kongresach referaty naukowe. Członek Brytyjskiego Towarzystwa Międzyplanetarnego (BIS) i członek honorowy Niemieckiego Towarzystwa Rakietowego (DGRR)[2].
Autorem nie tylko licznych prac naukowych, ale również popularyzatorem nauki. W 1958 roku ukazały się, nakładem wydawnictwa Wiedza Powszechna, jego „Kartki z dziejów mechaniki”. W sierpniu 1959, na kilka dni przed śmiercią autora, ukończono druk „Astronautyki popularnej” (PWN, Biblioteka Problemów).
Zmarł w Londynie w czasie obrad X Kongresu IAF 5 września 1959 roku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w alei zasłużonych (grób 101)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacja na tablicy nagrobnej.
- ↑ „Astronautyka”. 163 (3), s. 18, 1989. Wrocław: Ossolineum. ISSN 0004-623X.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ ZARANKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza Warszawa 1968 s. 197
- Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Kazimierz Zarankiewicz w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
