French
DeutschKazimierz Marian Wyszyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 stycznia 1935 |
| Chargé d’affaires RP w ZSRR | |
| Okres | od 27 czerwca 1924 |
| Poprzednik | Ludwik Darowski (poseł) |
| Następca | Stanisław Kętrzyński (poseł) |
| Odznaczenia | |
    | |
Kazimierz Marian Wyszyński (ur. 23 sierpnia 1890 w Lublinie, zm. 3 stycznia 1935 w Berlinie) – polski dyplomata i oficer kawalerii, „beliniak”, chargé d’affaires w Moskwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Aleksandra i Zofii Michaliny z Gałeckich. Od 1910 do 1914 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, należał Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Był autorem broszury „Kujmy broń”, którą uznano za manifest Polskiej Organizacji Wojskowej.
W czasie I wojny światowej służył w szwadronie ułanów Władysława Beliny-Prażmowskiego, a następnie w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień ułana[1]. Latem tego roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie.
W 1918 roku był jednym z założycieli Związku Patriotycznego. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „reklamowanych na 12 miesięcy”[2].
Od 1 stycznia 1920 roku był radcą Ministerstwa Spraw Zagranicznych w VI stopniu służbowym. Od 1 lutego 1923 roku był radcą poselstwa II klasy w Poselstwie RP w Moskwie. Od 27 czerwca 1924 roku do 1 stycznia 1925 roku kierował tą placówką jako chargé d'affaires, po odwołaniu Ludwika Darowskiego, a przed nominacją Stanisława Kętrzyńskiego. 1 stycznia 1925 roku został mianowany radcą poselstwa I klasy w V stopniu służbowym. Od 1 lutego 1927 roku przebywał na urlopie bezpłatnym. Od 1 października 1927 roku był radcą Poselstwa RP w Berlinie. Tam zmarł. Został pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Lipowej w Lublinie.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[4]
- Krzyż Walecznych
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 120, 819.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1934. Warszawa: Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, 1934, s. 87. [dostęp 2022-07-04].
- Ludwik Hass. Związek Patriotyczny 1918–1926: z dziejów infrastruktury życia politycznego Drugiej Rzeczypospolitej. „Kwartalnik Historyczny”. 85 (4), s. 913–942, 1978. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (pod redakcją Jacka Majchrowskiego), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1994.
- Ziemowit Karłowicz. Kazimierz Wyszyński (1890–1935). Teatr NN Lublin.
- Józef Marczuk, Kazimierz Marian Wyszyński jako działacz młodzieżowy, polityk i dyplomata (1890–1935), „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, 59 (F), Lublin 2004, s. 53–69.
- Karol Dąbrowski, Michał Kwiatkowski: Życie i działalność Kazimierza Mariana Wyszyńskiego – działacza niepodległościowego, polityka i dyplomaty (1890–1935). Lublin, 2007.