Kazimierz Barburski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Barburski

Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1942 Łódź
Data i miejsce śmierci	26 maja 2016 Łódź
Wzrost	180 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Meksyk 1968 szermierka (szpada druż.) Mistrzostwa świata srebro Ankara 1970 szpada druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Zygfryd Barburski, pseud. Barbur (ur. 7 sierpnia 1942 w Łodzi^[1], zm. 26 maja 2016 tamże^[2]) – polski szermierz i wojskowy, medalista olimpijski i wielokrotny mistrz Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Łodzi, mieszkał w tamtejszych Bałutach. Był synem Zygfryda Barburskiego i Ireny Dziwulskiej. W czasie kariery zawodniczej ważył 77 kg przy 180 cm wzrostu^[1]. Trenował szermierkę w LPŻ Łódź, pod okiem trenera Jerzego Rybickiego. Był szpadzistą, ale walczył również floretem. Od 1962 był zawodnikiem warszawskiej Legii, gdzie – podobnie jak w kadrze narodowej – jego trenerem był Andrzej Przeździecki. W 1962 zdobył brązowy medal podczas mistrzostw świata juniorów w Kairze. W latach 1964–1969 wraz z Legią sześć razy z rzędu zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski w szpadzie, a w 1965 również we florecie. W 1967 zajął trzecie miejsce indywidualnie i otrzymał brązowy medal mistrzostw Polski w szpadzie, a wraz z drużyną narodową, zdobył 5. miejsce na mistrzostwach świata w Montrealu^[1].

Na igrzyskach w Meksyku (1968) – wraz z drużyną w składzie Bohdan Andrzejewski, Michał Butkiewicz, Bohdan Gonsior, Henryk Nielaba – zdobył brązowy medal w szpadzie^[1].

Na mistrzostwach świata w Ankarze (1970) wywalczył wraz z drużyną wicemistrzostwo w szpadzie, w tym samym roku ukończył Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących w Warszawie. W latach 1971–1973 wraz z Legią zdobył koleje trzy drużynowe mistrzostwa. Pojechał również na igrzyska w Monachium (1972), gdzie Polacy zajęli 6. miejsce^[1].

Rok po igrzyskach zdobył brązowy medal mistrzostw Polski, w 1974 wywalczył indywidualne mistrzostwo Polski w szpadzie, zaś w 1975 po raz dziesiąty został drużynowym mistrzem Polski w szpadzie^[1].

Karierę zakończył w 1976. Będąc zawodnikiem Legii był jednocześnie wojskowym. Wojsko opuścił w stopniu starszego sierżanta sztabowego. Otrzymał tytuł Mistrza Sportu^[1]. Pracował jako instruktor szermierki w Warszawie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Olympedia – Kazimierz Barburski. olympedia.org. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).