French
DeutschKazimierz Łapczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1823 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1892 |
| Zawód, zajęcie | inżynier |
Kazimierz Łapczyński ur. 16 marca 1823 w Kupiszkiach, zm. 14 grudnia 1892 w Warszawie) – polski inżynier, etnograf i botanik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Łapczyński urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Ojciec był dzierżawcą majątku w województwie lubelskim. Uczył się w szkole pijarów w Opolu Lubelskim, potem w Gimnazjum im. Zamojskich w Szczebrzeszynie. W 1840 roku wyjechał do Warszawy, gdzie ukończył kursy dodatkowe i zdał egzamin uzyskując tytuł inżyniera. W 1841 roku został przyjęty na bezpłatną aplikację w Dyrekcji Komunikacji Lądowych i Wodnych, a w 1843 roku został zatrudniony w biurze rysunkowym. Ponieważ działał w konspiracji w 1846 roku został aresztowany i skazany na odbycie służby wojskowej na Kaukazie[1]. Tam po zdaniu egzaminu został oficerem inżynierii wojskowej. Przebywał tam do 1857 roku, gdy z powodu choroby został zwolniony ze służby i wrócił do Warszawy. W 1868 roku zatrudnił się w administracji Kolei Terespolskiej, gdzie pracował przez 13 lat. W 1881 roku przeszedł na emeryturę[2].
Interesował się botaniką. Po przejściu na emeryturę opublikował około 21 artykułów na ten temat, głównie w Pamiętniku Fizjograficznym[3]. W 1894 roku wydał książkę Flora Litwy w Panu Tadeuszu[4].
Jego Baśń tciirzańska o królu wężów. Wedle opowiadania górali szczawnickich została opublikowana w 1867 roku w tygodniku Kłosy, a przedrukowana w 1905 roku w Pamietniku Towarzystwa Tatrzańskiego[5] została wykorzystana przez Jana Kasprowicza i Kazimierza Przerwę-Tetmajera. W 1863 roku opublikował w Bibliotece Warszawskiej tłumaczenie znanego gruzińskiego poematu Rycerz w tygrysiej skórze. Nadał mu polski tytuł Skóra tygrysia. Poemat georgiański XII wieku. Po części w tłumaczeniu, po części w streszczeniu, podał Kazimierz Łapczyński. W latach 1865–1868 opublikował trzy szkice o Kaukazie: Watanga, Z Tyflisu pod Ararat i Przejazd przez szczyty Kaukazu. Napisał również dwie książki o historii Gruzji Historia Georgii i Tamara królowa Georgii, które jednak nie znalazły wydawcy, a rękopisy po jego śmierci zaginęły[1].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 45-6-18)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Baranowski B. Gruzińskie zainteresowania Kazimierza Łapczyńskiego ACTA UNI VERSITATIS LODZIENSIS FOLIA H1STORICA 1981 nr 8 s. 2–12.
- ↑ A. Ślósarski, Kazimierz Łapczyński, „Wszechświat” (1), 1893, s. 3-4.
- ↑ Jakub Mowszowicz, Kazimierz Łapczyński. W osiemdziesięciolecie śmierci., „Wiadomości Botaniczne” (3), 1977, s. 151-153.
- ↑ Kazimierz Łapczyński, Flora Litwy w Panu Tadeuszu, Gebethner, 1894 [dostęp 2021-07-04] (pol.).
- ↑ Łapczyński Kazimierz [online], z-ne.pl [dostęp 2021-07-04].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Kazimierz Łapczyński, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-03-21].