French
DeutschKarol Słowik – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 kapitan inż. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Karol Słowik (ur. 24 czerwca 1889 w Jarosławiu, zm. 23 sierpnia 1919 w Warszawie) – kapitan inżynier Wojska Polskiego, pierwszy konstruktor samolotów wojskowych w Odrodzonej Polsce[1].
.jpg)
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły średniej w Jarosławiu i zdaniu egzaminu dojrzałości rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Po ukończeniu studiów otrzymał dyplom inżyniera[1].
14 czerwca 1914 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii. Walczy na froncie z carską Rosją przez ponad 14 miesięcy[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2], a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1918[1]. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 80[3]. W czasie służby odbył przeszkolenie lotnicze[1].
W pierwszych dniach listopada 1918, po zajęciu przez oddziały POW austriackiego lotniska w Lublinie, wstąpił do formującej się 2 eskadry wywiadowczej. Wkrótce jako wyróżniający się pilot i fachowiec został mianowany kierownikiem utworzonych Centralnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie[1][4]. Tutaj kierował pracami nad remontami i składaniem z części samolotów dla polskiego lotnictwa. Pod jego kierownictwem został zbudowany pierwszy w Wolnej Polsce samolot CWL SK-1 Słowik (kopia Hannover Roland CL.II). 23 sierpnia 1919 przed Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim odbył się pokaz lotu samolotu CWL SK-1 Słowik. Podczas lotu od samolotu oderwały się skrzydła. Kadłub samolotu wraz z pilotującym go kapitanem Kazimierzem Jesionowskim oraz konstruktorem Karolem Słowikiem roztrzaskał się o ziemię[5][4].
Okoliczności feralnego lotu opisał Marian Romeyko konkludując: „pierwsze tak tragiczne zetknięcie się marszałka z lotnictwem musiało niewątpliwie pozostawić głębokie ślady w jego pamięci. Pozostawiło ono swe piętno również w świadomości lotników, którzy rzecz powszechnie znana, hołdują przesądom. Zrodziło się w nich przeświadczenie, że Piłsudski przyniósł pecha lotnictwu. To przeświadczenie narastało i chociaż nie ujawnione, mocno zakorzeniło się w opinii lotników. Po prostu woleli ... unikać marszałka, nie starali się go zapraszać. Być może i Piłsudski, zachowując w pamięci przykre wspomnienie, nie miał ochoty ponawiania wizyt. W każdym razie w lotnictwie dawał się wyczuwać brak przywiązania do marszałka”[6].
Karol Słowik został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy[3]
- Krzyż Wojskowy Karola[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 304.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 283.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 724.
- ↑ a b Glass 1977 ↓, s. 25.
- ↑ Tragedia w warszawskim lotnictwie Nowości Illustrowane 1919 nr 36 s.7 [1]
- ↑ Romeyko 1983 ↓, s. 241-242.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1977.
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
- Marian Romeyko: Przed i po maju. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06884-4.