Karlsruher Institut für Technologie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karlsruher Institut für Technologie
Karlsruhe Institute of Technology
Godło
Ilustracja
Data założenia

1 października 2009
(uniwersytet: 7 października 1825, Forschungszentrum: 1956)

Typ

publiczna

Państwo

 Niemcy

Adres

Karlsruhe

Liczba pracowników

ok. 8000

Liczba studentów

18 348 (2010)

Rektor

Horst Hippler,
Eberhard Umbach

Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii
Mapa konturowa Badenii-Wirtembergii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „<em lang="de">Karlsruher Institut für Technologie</em>”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „<em lang="de">Karlsruher Institut für Technologie</em>”
Ziemia49°00′34″N 8°24′42″E/49,009444 8,411667
Strona internetowa
Dziedziniec honorowy między gmachami rektoratu, starego Wydz. Fizyki i AOC (Starej Chemii Organicznej)
Główna sala wykładowa Audimax przy Forum
Stara biblioteka uniwersytecka

Karlsruher Institut für Technologie (KIT) – najstarsza, założona w 1825, niemiecka uczelnia o charakterze technicznym i najstarsza spośród uczelni w Karlsruhe.

Instytut powstał w 2009 z połączenia Universität Karlsruhe (wcześniej Technische Hochschule Fridericiana) i Forschungszentrum Karlsruhe.

Uczelnia posiada jedenaście wydziałów: matematyki, fizyki, chemii i biologii, nauk humanistycznych i społecznych, architektury, budownictwa i ochrony środowiska, maszynoznawstwa, inżynierii i technologii chemicznej, elektrotechniki i telekomunikacji, informatyki oraz ekonomii.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uczelnia została założona przez wielkiego księcia Ludwika I 7 października 1825 jako Polytechnikum na wzór École polytechnique w Paryżu. W 1865 Fryderyk I podwyższył rangę uczelni, nadając nazwę Technische Hochschule (Wyższa Szkoła Techniczna). W 1902 r., honorując założyciela, nadano uczelni kolejny element nazwy Fridericiana, TH Fridericiana. W polskim piśmiennictwie uczelnia w tym okresie jest zwykle określana jako Politechnika w Karlsruhe. W 1888 Heinrich Hertz udowodnił w swojej pracowni (obecnie mieszczącej salę wykładową im. Hertza) istnienie fal elektromagnetycznych. W 1900 uczelnia otrzymała prawo nadawania tytułów doktorskich, a w 1904 przyjęto na studia pierwszą w Niemczech pełnoprawną studentkę.

W 1967 Technische Hochschule Fridericiana została mocą ustawy przekształcona w Uniwersytet Karlsruhe, jednak na prośbę senatu uczelni zachowano równolegle starą nazwę. Jednocześnie utworzono wydziały ekonomii i nauk humanistycznych. W lipcu 2005 dodano do nazwy określenie Forschungsuniversität – uniwersytet badawczy.

Rektorzy[edytuj | edytuj kod]

Budynki uczelni[edytuj | edytuj kod]

Uczelnia zajmuje rozległy kampus na terenach położonych na wschód od zamku, na północ od Kaiserstraße(inne języki) oraz na południe od Hardtwaldu(inne języki). Pierwszym gmachem uczelni był obecny rektorat, zbudowany przez Heinricha Hübscha(inne języki). W jego bocznym, później dodanym skrzydle mieści się dawna pracownia Hertza. W końcu XIX wieku powstały dalsze gmachy, w tym wydziały architektury, fizyki i chemii. Uczelnia przejęła także dawny arsenał, obecnie najstarszy jej budynek. W latach 20 XX wieku powstał stadion z trybuną krytą samonośnym dachem wspornikowym, pierwszym tej wielkości na świecie. Wszystkie wymienione obiekty znajdują się w rejestrze zabytków, podobnie jak stary wieżowiec biblioteki, wzniesiony w latach 60 XX wieku.

Znani absolwenci uczelni[edytuj | edytuj kod]

Polacy – absolwenci uczelni[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karlsruher Institut fuer Technologie, KIT - PI 2013 [online], www.kit.edu, 23 maja 2017 [dostęp 2017-06-08] (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]