Karl Kowalczewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karl P. Kowalczewski
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1867
Czerniejewo

Data i miejsce śmierci

1927
Berlin

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Karl P. Kowalczewski (ur. 31 grudnia 1867 w Czerniejewie, zm. 1927) – niemiecki rzeźbiarz pochodzący z Wielkopolski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karl Kowalczewski, Pomnik poległych strzelców gwardii na Bassinplatz, Poczdam, 1923

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Akademie der Künste) pod kierunkiem Ludwiga Manzla, po ukończeniu nauki pozostał na stałe w stolicy Niemiec. Tworzył rzeźby dekoracyjne, pomniki i popiersia, ponadto zajmował się medalierstwem. W 1909 został odznaczony prestiżową nagrodą akademicką „Rompreis”. Do dorobku artystycznego Karla Kowalczewskiego należy zaliczyć ok. sto portretów medalierskich i sześć plakiet w gipsie. Jednym z najbardziej znanych jego dzieł był odsłonięty 24 czerwca 1923 Pomnik poległych strzelców gwardii[a] na Bassinplatz, największym placu Poczdamu[1], po wojnie przeniesiony do koszar w Geltow, Schwielowsee.

Bratem artysty był Paul Ludwig Kowalczewski (1865–1910), również rzeźbiarz. Ich siostra Dorota była żoną nadburmistrza Wrocławia, Paula Mattinga[1].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. niem. Das Kriegerdenkmal 1914-18 für die Gefallenen des Garde-Jäger-Bataillons und seiner Kriegsformationen.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Henryk Grzybowski, Paul Matting, burmistrz sukcesu i czasu wojny, „Ziemia Kłodzka”, nr 204, czerwiec 2011 r., s. 13.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]