Kabaret Potem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kabaret Potem
Nazwa

Potem

Data założenia

25 listopada 1984

Data rozwiązania

28 czerwca 1999

Pochodzenie

Zielona Góra

Aktywność

1984–1987; 1989–1999

Ostatni skład
Mirosław Gancarz
Leszek Jenek
Dariusz Kamys
Joanna Kołaczkowska
Adam Pernal
Władysław Sikora
Poprzedni członkowie
Paweł Jarosz
Janusz Klimenko
Andrzej Kłos
Mirosław Kowalik
Krzysztof Langer
Adam Nowak
Ewa Sopielewska
Nagrody
1987 • I nagroda na Festiwalu Piosenki Studenckiej
Nagrody na PaKA
1986 • Grand Prix, I Nagroda, Nagroda Publiczności

1987 • Grand Prix, Nagroda Publiczności

Władysław Sikora (2007)
Dariusz Kamys (2008)
Joanna Kołaczkowska (2011)
Adam Nowak (2004)

Kabaret Potem – działający w latach 80. i 90. XX w. kabaret, założony przez studentów Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze. Istniał od 25 listopada 1984 do 28 czerwca 1999, z roczną przerwą w 1988[1]. Był pierwszym kabaretem zaliczanym do Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego.

Historia kabaretu[edytuj | edytuj kod]

Początki kabaretu Potem to występy na studenckich imprezach okolicznościowych. Nazwa powstała przez skojarzenie z nazwą klubu studenckiego „Zatem”. Próby kabaretu odbywały się w klubach Zatem i Gęba[2].

Pierwotny skład (od 25 listopada 1984) tworzyli dwaj studenci pedagogiki kulturalno-oświatowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej: Krzysztof Langer (do 1985) i Dariusz Kamys. Początkowo występowali też, między innymi: Janusz Klimenko (1985–1990), Ewa Sopielewska (do 1987), Andrzej Kłos (do 1985) i Mirosław Kowalik. Pierwszym pianistą zespołu był Paweł Jarosz (do 1985). W kwietniu 1985 Władysław Sikora (wówczas pracujący jako monter telefonów) zajął miejsce Krzysztofa Langera w roli lidera kabaretu[3][1].

Po trzech latach działalności kabaret Potem rozpadł się. Bezpośrednią przyczyną rozpadu było powołanie do zasadniczej służby wojskowej Dariusza Kamysa i Janusza Klimenko[4], ale pośrednio także spadek formy artystycznej kabaretu w kolejnych programach[5][6]. Potem reaktywował się w 1989, a w nowym składzie znaleźli się byli członkowie kabaretu Drugi Garnitur: Joanna Chuda (obecnie Kołaczkowska) i Adam Nowak (do 1990, późniejszy lider zespołu Raz, Dwa, Trzy). Od około 1990 tworzyli go: Joanna Kołaczkowska, Mirosław Gancarz (od 1986), Leszek Jenek, Dariusz Kamys, Adam Pernal (pianista) i Władysław Sikora (kierownictwo)[1].

Potem stanowił podstawę kabaretowej Formacji Zaś (1988–1990). Niektórzy członkowie Potem, na czele z liderem całego środowiska, Władysławem Sikorą, w ramach Formacji opiekowali się nowymi kabaretami Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego[1][4].

Pożegnalny występ kabaretu miał miejsce 28 czerwca 1999 w kinie „Newa” w Zielonej Górze, ostatni występ odbył się 30 czerwca 1999 w Teatrze Ziemi Rybnickiej w Rybniku[7].

Po zamknięciu[edytuj | edytuj kod]

Działalność kabaretową do dziś prowadzą Joanna Kołaczkowska i Dariusz Kamys, którzy występują w kabarecie Hrabi (dla którego teksty pisuje również Władysław Sikora). Leszek Jenek występuje w kabarecie Ciach. Władysław Sikora wraz z Zenonem Laskowikiem prowadził scenę kabaretową O.B.O.R.A. w Poznaniu, a od listopada 2007 współtworzył kabaret Adin założony razem z Adamem Pernalem (zmarłym w czerwcu 2013), potem również m.in. kabaret Adi i kabaret Perły z Odry. Wszyscy członkowie w mniejszym bądź większym stopniu udzielali się w tworzeniu amatorskich filmów wytwórni A’Yoy.

W sierpniu 2019 odbył się pierwszy światowy zlot fanów kabaretu Potem[8], a w 2023 była jego druga edycja[9].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Teksty dla Potemów pisał głównie Władysław Sikora, a także Joanna Kołaczkowska i Dariusz Kamys, kabaret korzystał też z tekstów opracowanych w ramach Klubu Literatów Zeppelin. Autorami muzyki byli Władysław Sikora oraz Adam Pernal. Sikora był także scenarzystą i reżyserem programów.

Sztandarowa piosenka kabaretu Potem, Zrób kabaret, jest dziełem grupy „Nieznani Sprawcy” z Lublina[10].

Programy kabaretowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1984–1987 – Pierwszy program – program składa się z wybranych skeczy z programów Potem I, Potem II i Potem III
  • 1989 – Z Kolbergiem przez świat
  • 1990 – Zielona Gęś – program oparty na tekstach Teatrzyku Zielona Gęś autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
  • 1991 – Bajki dla potłuczonych
  • 1992 – Różne takie story
  • 1993 – 15 sztuk
  • 1994 – Sny i zmory im. sierżanta Zdyba
  • 1996 – Serca jak motyle
  • 1997 – Dzikie muzy
  • 1998 – Trąbka dla gubernatora
  • 1999 – Paskudy i wywłoki – program składa się ze skeczy odrzuconych z innych programów
  • 1999 – Tam i z powrotem – program pożegnalny, w którym wzięli również udział byli członkowie kabaretu Ewa Sopielewska i Janusz Klimenko

Wydawnictwa[edytuj | edytuj kod]

  • CC Z Kolbergiem przez świat – rok nagrania: 1991
  • CC Piosenki kabaretu Potem – rok nagrania: 1995
  • CC Kabaret Potem i przyjaciele – rok nagrania: 1998; kaseta zawiera piosenki kabaretu Potem nagrane wspólnie z Grupą MoCarta, orkiestrą Moralnego Niepokoju, José Toresem i muzykami grupy Raz Dwa Trzy[11]
  • DVD Bajki dla potłuczonych – premiera: 2003, rok nagrania: 1994
  • DVD Różne takie story – premiera: 2004, rok nagrania: 1994 (Piosenki kabaretu Potem), 1995 (Różne inne takie story), 1999 (Paskudy i wywłoki)
  • DVD Sny i zmory im. sierżanta Zdyba – premiera: 2005, rok nagrania: 1995
  • DVD Serca jak motyle – premiera: 2005, rok nagrania: 1998
  • DVD Dzikie muzy – premiera: 2005, rok nagrania: 1998
  • DVD 15 sztuk – premiera: 2006, rok nagrania: 1999
  • DVD Trąbka dla gubernatora – premiera: 2006, rok nagrania: 1998
  • DVD Z Kolbergiem przez świat – premiera: 2007, rok nagrania: 1992
  • DVD Tam i z powrotem – premiera: 2007, rok nagrania: 1999

W formie DVD nie zostały wydane nagrania Różne takie story (1992) oraz Zielona Gęś (1994). Wszystkie nagrania zostały zrealizowane przez Telewizję Polską. Na płytach znalazły się liczne dodatki, m.in. amatorskie nagrania skeczów i piosenek nieujętych w realizacjach TVP.

W 1995 na zlecenie TVP powstał dokument Kabaret Potem tam i z powrotem w reżyserii Władysława Sikory[11].

W 2017 TVP zrealizowała trzyczęściowy program Kabaret Potem – wygrzebane z popiołów, w którym wzięli udział Joanna Kołaczkowska, Mirosław Gancarz, Leszek Jenek, Dariusz Kamys i Władysław Sikora[12].

Nagrody i wyróżnienia[1][edytuj | edytuj kod]

  • 1986: Grand Prix (za najlepszy skecz pt. Echo), I Nagroda oraz Nagroda Publiczności na II Przeglądzie Kabaretów PaKA, Kraków
  • 1987: Grand Prix oraz Nagroda Publiczności na III Przeglądzie Kabaretów PaKA, Kraków
  • 1987: I nagroda na Festiwalu Piosenki Studenckiej, Kraków
  • Główna nagroda na Festiwalu Piosenki Debilnej, Wrocław
  • Główna nagroda na Konkursie Piosenki Kabaretowej APSIK

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Aleksandra Mrówka Łobodzińska, Marcin Olechnowski, Historia Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego, Zielona Góra: Stowarzyszenie Forum Art, 2018, s. 559–560, ISBN 978-83-938153-1-9, OCLC 1038433075.
  2. Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk, Hrabi. Duszkiem tak!, Kraków: Znak, 2019, s. 151–153, ISBN 978-83-240-7031-2, OCLC 1129846787.
  3. Andrzej Domagalski, Leszek Kwiatkowski, Kabaret w Polsce 1950–2000, Kraków: Krakowska Fundacja Teatralna, 2015, s. 308, ISBN 978-83-64998-04-1, OCLC 911222272.
  4. a b Aleksandra Mrówka Łobodzińska, Marcin Olechnowski, Historia Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego, Zielona Góra: Stowarzyszenie Forum Art, 2018, s. 95, ISBN 978-83-938153-1-9, OCLC 1038433075.
  5. Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk, Hrabi. Duszkiem tak!, Kraków: Znak, 2019, s. 155, ISBN 978-83-240-7031-2, OCLC 1129846787.
  6. Aleksandra Mrówka Łobodzińska, Marcin Olechnowski, Historia Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego, Zielona Góra: Stowarzyszenie Forum Art, 2018, s. 46–47, ISBN 978-83-938153-1-9, OCLC 1038433075.
  7. Aleksandra Mrówka Łobodzińska, Marcin Olechnowski, Historia Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego, Zielona Góra: Stowarzyszenie Forum Art, 2018, s. 247–249, ISBN 978-83-938153-1-9, OCLC 1038433075.
  8. Zdzisław Haczek, Trwa Pierwszy Światowy Zlot Fanów Kabaretu Potem – Zielona Góra 2019. Są potemowe krówki, zaparkował potemobus… [online], Zielona Góra Nasze Miasto, 15 sierpnia 2019 [dostęp 2021-01-08].
  9. Jacek Katarzyński, Fanów Kabaretu Potem w Zielonej Górze. Wydarzenie trwało dwa dni [online], 21 sierpnia 2023 [dostęp 2023-12-09].
  10. Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk, Hrabi. Duszkiem tak!, Kraków: Znak, 2019, s. 331, ISBN 978-83-240-7031-2, OCLC 1129846787.
  11. a b Wydawnictwa kabaretu Potem – Władysław Sikora – kabaret amatorski [online], Internet Archive [dostęp 2021-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-30].
  12. Paulina Nodzyńska, „Kabaret Potem” jak Feniks z popiołów? Legendarny skład spotkał się w Kawonie [online], Zielona Góra Wyborcza.pl, 22 listopada 2017 [dostęp 2021-01-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władysław Sikora: Nie tylko... kabaret POTEM. Wrocław: CROMA, 1998. ISBN 83-86343-97-4. OCLC 45234994.
  • Aleksandra Mrówka Łobodzińska, Marcin Olechnowski, Historia Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego, Zielona Góra: Stowarzyszenie Forum Art, 2018, ISBN 978-83-938153-1-9, OCLC 1038433075.
  • Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk, Hrabi. Duszkiem tak!, Kraków: Znak, 2019, ISBN 978-83-240-7031-2, OCLC 1129846787.