Jurij Diaczuk-Stawycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jurij Diaczuk-Stawycki
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jurij Mychajłowycz Diaczuk-Stawycki

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1947
Lwów

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 2020
Lwów

Wzrost

? cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1968 Horyń Równe ? (?)
1969 Szachtar Czerwonogród ? (?)
1970–1975 Awanhard Stryj ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1980 Bukowyna Czerniowce (asystent)
1981–1983 Reprezentacja uczniów obwodu lwowskiego
1983–1987 Prykarpattia Iwano-Frankowsk (asystent)
1987–1988 Prykarpattia Iwano-Frankowsk (kierownik)
1988 Prykarpattia Iwano-Frankowsk
1989 Karpaty Lwów (wiceprezes)
1990 Ełektron Mościska
1991–1992 Wołyń Łuck (asystent)
1992–1993 Karpaty Lwów (asystent)
1994–1995 Hazowyk Komarno
IV–VI.1996 Wołyń Łuck
1996–1999 Karpaty Lwów (asystent)
1999–2001 Metałurh Zaporoże (asystent)
2001–2002 Karpaty Lwów (asystent)
2002 Anży Machaczkała (asystent)
2003–2004 Karpaty Lwów (asystent)
2004 Karpaty Lwów (dyrektor sportowy)
V–VI.2004 Karpaty Lwów
IX.2004–VI.2006 Karpaty Lwów
IV–VI.2007 Karpaty Lwów
2007–2009 Karpaty Lwów (dyrektor generalny)
2012 Karpaty Lwów (p.o.)
2012–2013 Karpaty Lwów (dyrektor)
2013 Karpaty Lwów (p.o.)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jurij Mychajłowycz Diaczuk-Stawycki, ukr. Юрій Михайлович Дячук-Ставицький, ros. Юрий Михайлович Дячук-Ставицкий, Jurij Michajłowicz Diaczuk-Stawicki (ur. 26 stycznia 1947 we Lwowie, Ukraińska SRR, zm. 24 czerwca 2020 tamże[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek DJuSSz-4 we Lwowie. Pierwszy trener Swiatosław Kanycz. Najpierw interesował się koszykówką, nawet występował w reprezentacji obwodu lwowskiego. Ale kiedy zabrakło bramkarza w szkolnej drużynie obwodu lwowskiego, która miała uczestniczyć w Spartakiadzie ZSRR, trener przekwalifikował go na bramkarza[2]. W 1966 rozpoczął karierę piłkarską w drugoligowym klubie Horyń Równe. Następnie bronił barw amatorskich drużyn Szachtar Czerwonogród i Awanhard Stryj, w którym w 1975 zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę w branży sportowej. Najpierw pracował jako organizator sportowy, następnie na stanowisku prezesa klubu sportowego, przewodniczącego komitetu kultury fizycznej w rejonie Leninskim miasta Lwowa. Potem do klubu Karpaty Lwów zaprosił wtedy główny trener Ernest Just, który zaproponował utworzyć szkołę piłkarską Karpat. Tak w 1975 rozpoczął karierę trenerską w nowo utworzonej SDJuSzOR "Karpaty Lwów". W 1980 pracował na stanowisku asystenta trenera w klubie Bukowyna Czerniowce. W latach 1981-1983 trenował reprezentację uczniów obwodu lwowskiego, która zdobywała mistrzostwo Spartakiady Ukraińskiej ZSRR. Następnie w latach 1983-1988 pracował w klubie Prykarpattia Iwano-Frankowsk na stanowisku asystenta trenera, kierownika klubu oraz głównego trenera. Kiedy w 1989 został odrodzony klub Karpaty Lwów był zaproszony na stanowisko wiceprezesa klubu[3]. Trenował również Ełektron Mościska, Wołyń Łuck, Karpaty Lwów i Hazowyk Komarno. Następnie został pomocnikiem w sztabie szkoleniowym Myrona Markewicza, z którym trenował Karpaty Lwów, Metałurh Zaporoże i Anży Machaczkała. Od 2003 pracował w klubie Karpaty Lwów na różnych stanowiskach - asystenta trenera, dyrektora sportowego, dyrektora generalnego, głównego trenera (3 razy z przerwami)[4]. W lutym 2009 zdecydował się zrezygnować ze stanowiska dyrektora generalnego Karpat[5]. Od 25 marca do końca maja 2012 roku ponownie pełnił obowiązki głównego trenera Karpat, a potem przeszedł na stanowisko dyrektora klubu, również koordynując pracę wszystkich drużyn Karpat (SDJuSzOR, Akademia, U-19, oraz pierwsza)[6]. Od 7 maja 2013 po raz kolejny pełnił obowiązki głównego trenera Karpat[7].

Do śmierci mieszkał we Lwowie z drugą żoną i synem Mychajłem, który również jest bramkarzem Karpat. Z pierwszego małżeństwa miał córkę.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Cумуємо... Не стало Юрія Дячука-Ставицького. fckarpaty.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-25)]. (ukr.).
  2. ↑ Спорт. Юрію Дячуку-Ставицькому - 61! «Завше прокидаюся і засинаю з думками про Бога» :: "Щоденний Львів" - Головний портал Львова
  3. ↑ fckarpaty.lviv.ua. [dostęp 2009-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-18)].
  4. ↑ fckarpaty.lviv.ua
  5. ↑ ПРОСПОРТ - Дячук-Ставицький пояснив свою відставку
  6. ↑ UA-Футбол. Павло Кучеров готуватиме "Карпати" до старту у новому сезоні
  7. ↑ Офіційно: Костов подав у відставку, "Карпати" очолив Дячук-Ставицький - UA-Футбол
  8. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 - Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kariera trenerska
Trenerzy Spartaka Iwano-Frankiwsk
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy Wołyni Łuck
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy Karpat Lwów
  1. ↑ a b c d e f g h i tymczasowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jurij_Diaczuk-Stawycki&oldid=71075753”