Juan Manuel Fangio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juan Manuel Fangio
Ilustracja
Juan Manuel Fangio (1952)
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1911
Balcarce

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1995
Buenos Aires

Sukcesy

1950: srebro Formuła 1
1951: złoto Formuła 1
1953: srebro Formuła 1
1954: złoto Formuła 1
1955: złoto Formuła 1
1956: złoto Formuła 1
1957: złoto Formuła 1

Juan Manuel Fangio (ur. 24 czerwca 1911 w Balcarce, zm. 17 lipca 1995 w Buenos Aires) – argentyński kierowca Formuły 1, pięciokrotny mistrz świata. Odnosił sukcesy nie tylko na torze, ale także w wyścigach drogowych.

W 2013 roku został wybrany najlepszym kierowcą wszech czasów, według czasopisma „Autosprint”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Fangio karierę zaczynał startując w lokalnych wyścigach drogowych. W 1940 i 1941 został wyścigowym mistrzem Argentyny. Do Europy po raz pierwszy przybył dopiero w 1947 i po serii startów dostał angaż w ekipie Alfa Romeo. W wyścigach Formuły 1 rywalizował w latach 1950–1951 oraz 1953–1958. Startował w zespołach Alfa Romeo (1950–1951), Ferrari (1956), Maserati (1953–1954, 1957–1958) oraz Mercedesa (1954–1955). Tytuły mistrzowskie zdobywał w latach 1951 i 1954–1957[1]. Wycofał się w trakcie sezonu 1958[1], w wieku 47 lat. Łącznie w 58 wyścigach odniósł 24 zwycięstwa, a pod względem liczby zdobytych tytułów mistrza świata ustępuje tylko Michaelowi Schumacherowi i Lewisowi Hamiltonowi. Jest on najstarszym w historii mistrzem świata Formuły 1: swój ostatni, piąty tytuł mistrzowski zdobył mając 46 lat i 41 dni.

W lutym 1958, podczas pobytu w Hawanie, został porwany przez kubańskich rebeliantów i po kilkudziesięciu godzinach wypuszczony przez nich na wolność.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Konstruktor Zgł. PKT P. P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK NZ
1958 Podsumowanie 2 7 14 - - - 2 1 1 - - -
Scuderia Sud Americana Maserati 1 - - - 1 1 1 - - -
Prywatnie Maserati 1 - - - 1 - - - - -
1957 Officine Alfieri Maserati Maserati 10 40 4 2 - 6 4 2 1 - -
1956 Scuderia Ferrari Ferrari 8 (10) 31,5 3 2 - 6 6 4 2 - -
1955 Daimler Benz AG Mercedes-Benz 6 40 4 1 - 5 3 3 1 - -
1954 Podsumowanie 8 42 6 - 1 8 5 3 - - -
Officine Alfieri Maserati Maserati 2 2 - - 2 1 1 - - -
Daimler Benz AG Mercedes-Benz 6 4 - 1 6 4 2 - - -
1953 Officine Alfieri Maserati Maserati 10 28 2 1 3 - 5 2 2 5 - -
1951 Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 8 31 3 2 - 4 4 5 1 - -
1950 Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 7 27 2 3 - - 3 4 3 4 - -
Razem 6 4 58 246.5 5x 24 10 1 29 22 14 - -
Sezon Zespół Konstruktor Zgł. PKT P. P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK NZ

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Samochód Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt.[a] Msc.
1950 Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Wielka Brytania
GBR
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Szwajcaria
SUI
Belgia
BEL
Francja
FRA
Włochy
ITA
27 2
NU 1 NU 1 1 NU
1951 Alfa Romeo Alfa Romeo 159 Szwajcaria
SUI
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
Hiszpania
ESP
31 (37) 1
1 9 1[b] 2 2 NU 1
1953 Officine Alfieri Maserati Maserati A6GCM Argentyna
ARG
Stany Zjednoczone
USA
Holandia
NED
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Szwajcaria
SUI
Włochy
ITA
28 (29½) 2
NU NU NU 2 2 2 4[b] 1
1954 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Argentyna
ARG
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Szwajcaria
SUI
Włochy
ITA
Hiszpania
ESP
42 (57⅐) 1
1 1
Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196 1 4 1 1 1 3
1955 Daimler Benz AG Mercedes-Benz W196 Argentyna
ARG
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Holandia
NED
Wielka Brytania
GBR
Włochy
ITA
40 (41) 1
1 NU 1 1 2 1
1956 Scuderia Ferrari Lancia D50 Argentyna
ARG
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
ITA
30 (33) 1
1[b] 2[b] NU 4 1 1 2[b]
1957 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Argentyna
ARG
Monako
MCO
Stany Zjednoczone
USA
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Włochy
PES
Włochy
ITA
40 (46) 1
1 1 1 NU 1 2 2
1958 Scuderia Sud Americana Maserati 250F Argentyna
ARG
Monako
MCO
Holandia
NED
Stany Zjednoczone
USA
Belgia
BEL
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Portugalia
PRT
Włochy
ITA
Maroko
MAR
7 14
4
Novi Auto Air Conditioner Kurtis Kraft 500F NZ
Juan Manuel Fangio Maserati 250F 4

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Do 1990 roku nie wszystkie wyścigi były liczone do klasyfikacji generalnej (zobacz Lista systemów punktacji Formuły 1). Numer w nawiasach to łączna liczba wszystkich zdobytych punktów.
  2. a b c d e Bolid współdzielony. Przyznana została tylko połowa punktów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tadeusz Nowak (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 146, ISBN 83-7227-109-7 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]