Josef Andreas Jungmann – Wikipedia, wolna encyklopedia

Josef Andreas Jungmann SJ (ur. 16 listopada 1889 w Sand in Taufers, zm. 26 stycznia 1975 Innsbrucku) – austriacki jezuita i teolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jedna z ważniejszych postaci Ruchu liturgicznego, promotor katolickiej reformy liturgicznej zapoczątkowanej przez Sobór watykański II, którego był doradcą. Jego najważniejszym dziełem było dwutomowe studium historii Eucharystii Missarum Sollemnia. Eine genetische Erklärung der römischen Messe (Missarum sollemnia. Objaśnienie źródłowe Mszy rzymskiej).

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

• Die Frohbotschaft und unsere Glaubensverkündigung, Ratyzbona, Pustet, 1936 r.
• Die liturgische Feier, Ratyzbona, Pustet, 1939 r.

• Christus als Mittelpunkt religiöser Erziehung, Frybrug, Herder, 1939 r.
• Gewordene Liturgie, Innsbruck, Rauch, 1941 r.
• Die Eucharistie, Wiedeń, Herder, 1946 r.
• Missarum Sollemnia. Eine genetische Erklärung der römischen Messe, 2 voll., 5ª ediz. Bonn, Nova & Vetera, 1962. ISBN 3-936741-13-1
• Liturgie der christlichen Frühzeit bis auf Gregor den Grossen, Fryburg szwajcarski, Università, 1967, polskie wydanie: Liturgia pierwotnego Kościoła : do czasów Grzegorza Wielkiego, Teresa Lubowiecka (przekł.) ; Helmut J. Sobeczko (posł.), Kraków: Tyniec - Wydawnictwo Benedyktynów, 2013, s. 503, seria: Modlitwa Kościoła 16, ISBN 978-83-7354-438-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Balthasar Fischer; Hans Bernhard Meyer (red.), J. A. Jungmann. Ein Leben für Liturgie und Kerygma, Innsbruck Tyrolia, 1975. ISBN 3-7022-1234-5
• Hans Bernhard Meyer SJ, Das theologische Profil von Josef Andreas Jungmann SJ (16. 11. 1889 bis 26. 1. 1975), w „Liturgisches Jahrbuch”, 39 (1989), pp. 195-205.
• Rudolf Pacik, Last des Tages“ oder „geistliche Nahrung“? Das Stundengebet im Werk Josef Andreas Jungmanns und in den offiziellen Reformen von Pius XII. bis zum II. Vaticanum (Studien zur Pastoralliturgie, 12), Ratyzbona, 1997