Jon Lord – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jon Lord
Ilustracja
Jon Lord, 1976
Imię i nazwisko

John Douglas Lord

Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1941
Leicester

Data i miejsce śmierci

16 lipca 2012
Londyn

Instrumenty

instrumenty klawiszowe

Gatunki

rock, rock progresywny, rock symfoniczny, hard rock, heavy metal, blues rock, muzyka poważna, jazz, jazz fusion

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

1956–2012

Wydawnictwo

Purple, EMI, Harvest

Zespoły
Deep Purple (1968–1976, 1984–2002)
Whitesnake (1978–1984)
Paice, Ashton & Lord (1977–1978, 2000)
The Artwoods (1964–1967)
The Flower Pot Men (1968)
WhoCares (2011–2012)
Strona internetowa

Jon Lord, John Douglas Lord (ur. 9 czerwca 1941 w Leicesterze, zm. 16 lipca 2012 w Londynie)[1] – brytyjski muzyk rockowy[2], członek zespołu Deep Purple (1968–2002), Paice, Ashton & Lord (1976–1977) i Whitesnake (1978–1984)[3].

W latach 1964–1967 grał także w grupie The Artwoods, która w kwietniu 1966[4] między innymi w Radomiu jako support grupy Billy Kramer & The Dakotas, jako jedna z niewielu zagranicznych gwiazd muzyki wystąpiła w Polsce. Z The Artwoods Lord nagrał płytę Art Gallery z 1966 roku. Lord po rozpadzie Deep Purple, wraz z perkusistą Ianem Paicem założył zespół PAL (Paice, Ashton, Lord) który okazał się efemerydą. Lord był jednym z najwybitniejszych współczesnych klawiszowców, wirtuoz organów Hammonda. Pierwszy muzyk rockowy, który dokonał udanego mariażu muzyki poważnej i popularnej na płycie Concerto for Group and Orchestra z 1969 roku. Jon Lord występował gościnnie na płytach wielu znanych wykonawców, m.in. The Kinks, Ashton, Gardner & Dyke, Nazareth, George’a Harrisona, Davida Gilmoura, Cozy’ego Powella i Alvina Lee. Od 2012 roku w Warszawie organizowane są koncerty z cyklu Memoriał Jona Lorda, mające na celu upamiętnienie muzyka.

Chorował na raka trzustki. Zmarł 16 lipca 2012 w Londynie w wyniku zatoru tętnicy płucnej[1].

W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

2002[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2002 Jon Lord ogłosił, że rozstaje się z zespołem Deep Purple. W tym samym miesiącu odbywała się pożegnalna trasa Lorda z zespołem po Wielkiej Brytanii. Z powodu choroby część koncertów została odwołana, a następnie przeniesiona na wrzesień tego roku. Ponieważ w składzie grupy znajdował się już wtedy Don Airey, Lord występował tylko w drugiej części koncertu.

2003[edytuj | edytuj kod]

Od stycznia do marca 2003 Jon Lord przebywał w Australii, gdzie wystąpił z grupą George podczas wykonań Concerto for Group and Orchestra, a także wziął udział w koncertach z bluesowym zespołem The Hoochie Coochie Men prowadzoną przez Boba Daisleya. 15 lutego 2003 odbyło się premierowe wykonanie „Boom of the Tingling Strings” – kompozycji Lorda z 2002. W koncercie wzięła udział orkiestra Queensland pod batutą Paula Manna oraz solista Michael Kieran Harvey. 31 maja tego roku w Luksemburgu odbyła się europejska premiera kompozycji w wykonaniu Orkiestry Filharmonii Luksemburskiej pod batutą Paula Manna i ponownie z udziałem Michaela Harveya. We wrześniu 2003 r. Lord wystąpił na dwóch koncertach podczas festiwalu w Hell w Norwegii. Oprócz występu z bluesową supergrupą Hell Blues Band (m.in. Chris Farlowe i Bernie Marsden) Lord zagrał także koncert z własnym zespołem w katedrze Nidaros w Trondheim.

2004[edytuj | edytuj kod]

Następny rok (2004) Lord rozpoczął 20 marca koncertem w norweskim mieście Trondheim z towarzyszeniem Trondheim Soloists. Muzycy wykonali wówczas skróconą wersję kolejnej kompozycji Lorda – Disguises. Premiera pełnej wersji tej kompozycji odbyła się 23 maja tego roku podczas festiwalu w Bergen w Norwegii. W czerwcu Lord nagrywał w studiu Hansa-Haus w Kolonii pierwszą po opuszczeniu Deep Purple płytę solową – Beyond the Notes, która ukazała się we wrześniu. W studiu towarzyszyli mu m.in. znani z płyty Pictured Within Miller Anderson, Sam Brown, Mario Argandona i Pete York. We wrześniu Lord ponownie wystąpił na Hell Blues Festival. W następnych miesiącach promował nową płytę na terenie Niemiec, występując w programach telewizyjnych. Lordowi towarzyszyła wówczas Frida z zespołu ABBA, która zaśpiewała na płycie Beyond the Notes w utworze „The Sun Will Shine Again”.

2005[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2005 Jon Lord odbył krótką trasę koncertową po Niemczech i Holandii promującą album Beyond the Notes. W marcu tego roku nagrał partie organów do kilku utworów z płyty Gillan’s Inn (2006) Iana Gillana. W październiku 2005 r. Jon Lord wziął udział w pracach nad świątecznym albumem norweskiej wokalistki Marii Arredondo, zatytułowanym Min Jul. Płyta ukazała się w listopadzie tego samego roku. Lord zaaranżował orkiestralne fragmenty płyty.

2006[edytuj | edytuj kod]

W maju 2006 Jon Lord wręczył członkom grupy Led Zeppelin nagrodę Polar Music Award w Sztokholmie. 7 lipca tego roku wziął udział w wykonaniu Concerto For Group & Orchestra podczas festiwalu w Henley. Cztery dni później w Londynie Lord zarejestrował swoje partie na płytę Danger. Whitemen Dancing (2007), nagrywanej z zespołem The Hoochie Coochie Men. 14 września 2006 r. Jon Lord wziął udział w koncercie charytatywnym The Sunflower Jamm. Obok niego na scenie pojawili się, m.in. Robert Plant, Ian Paice, Bernie Marsden i Paul Weller. Wieczór poprowadził Jeremy Irons. 7 grudnia 2006 r. w Odense, w Danii, odbyło się wykonanie kompozycji Lorda Boom of the Tingling Strings. Wystąpiła Odense Symphony Orchestra pod dyrekcją Paula Manna oraz z udziałem solisty Nelsona Goernera. Tydzień później kompozycja ta, wraz z Disguises, została zarejestrowana przez tych samym muzyków w studiu dla potrzeb EMI Classics.

2007[edytuj | edytuj kod]

Jon Lord podczas „Sunflower Jam”, Londyn 2007

Rok 2007 Lord rozpoczął od gościnnego udziału w dwóch koncertach w hołdzie zmarłym niedawno muzykom – Jimowi Capaldiemu (21 stycznia) oraz Artowi Woodowi (25 marca). 21 maja w katedrze Hereford w Anglii miało miejsce wykonanie kompozycji Lorda From Darkness to Light. Od premiery utworu w 2000 r. Lord naniósł wiele poprawek i dopisał nowe fragmenty. Kolejne wykonanie From Darkness to Light odbyło się 1 lipca w katedrze Nidaros w Trondheim, w Norwegii, m.in. z udziałem tenora Thora Inge Falcha. Właściwą część koncertu poprzedził występ Jona Lorda wraz z zaproszonymi artystami (m.in. Jørn Lande), podczas którego wykonane zostały utwory z solowych płyt Lorda. 20 września, podobnie jak w zeszłym roku, Lord wziął udział w koncercie charytatywnym The Sunflower Jam, podczas którego wystąpili tym razem także Roger Glover i Gary Moore. W tym samym miesiącu ukazała się płyta Danger. Whitemen Dancing The Hoochie Coochie Men z udziałem Lorda. 7 października Jon Lord wziął udział w II edycji Festiwalu im. Sir Malcolma Arnolda w teatrze Royal & Derngate w Northampton, podczas którego wykonano Concerto for Group and Orchestra. 20 października doszło do długo oczekiwanego wydarzenia, jakim była premiera Durham Concerto, dzieła skomponowanego przez Lorda z okazji 175-lecia Uniwersytetu w Durham. Wcześniej, w lipcu tego roku, koncert został nagrany w Liverpoolu z udziałem Royal Liverpool Symphony Orchestra. Lord wziął udział zarówno w nagraniu, jak i koncercie.

2008[edytuj | edytuj kod]

2008 rok Jon Lord rozpoczął wyprzedanym koncertem w Hagen w Niemczech 15 lutego, podczas którego wykonane zostało Conerto for Group and Orchestra. Pod koniec następnego miesiąca koncert ten zaprezentowano także trzykrotnie z rzędu w Adelaide w Australli. Podczas bisu Jon Lord wykonał tu po raz pierwszy od czasu odejścia z Deep Purple jeden z najbardziej znanych utworów grupy – „Child in Time”. Concerto wykonano także 5 września 2008 roku w Luksemburgu i 6 lipca na rynku Starego Miasta w Płocku wraz z Płocką Orkiestrą Symfoniczną. W drugiej części koncertu w Płocku Lord wykonał z towarzyszeniem orkiestry utwory ze swoich solowych płyt. Na bis muzycy wykonali po raz drugi w tym roku utwór „Child in Time”.

5 kwietnia w Liverpoolu zaprezentowano jedno z ostatnich dzieło Lorda, Durham Concerto, tym razem z udziałem Royal Liverpool Symphony Orchestra, znaną z płytowego nagrania Boom of the Tingling Strings i Disguises. W tym samym miesiącu Lord wystąpił na festiwalu „Zermatt Unplugged” w Zermatt w Szwajcarii, gdzie zagrał utwory ze swoich najbardziej znanych płyt solowych w nowych aranżacjach i zaprezentował nową kompozycję „Air on G String”. Na przełomie lipca i sierpnia Jon Lord wystąpił trzykrotnie w ramach brytyjskiej trasy „Proms Spectacular”, podczas której wykonywane były najbardziej znane utwory muzyki poważnej. Lord zaprezentował „The Telemann Experiment”, „The Road from Lindisfarne” i „Bourée”.

25 września, po raz pierwszy od czterech lat, Jon Lord wystąpił gościnnie z Deep Purple podczas koncertu charytatywnego na dorocznej imprezie The Sunflower Jam. Na tym samym koncercie Lord zagrał w składzie zespołu, który wykonał piosenki z repertuaru Whitesnake, z okresu, kiedy w składzie grupy występowali Ian Paice i Jon Lord. Obowiązki wokalisty objął Bruce Dickinson.

W listopadzie i grudniu 2008 roku Jon Lord wystąpił dwukrotnie z Trio Valore. Na obu koncertach wykonał z grupą kilka utworów, m.in. z repertuaru Graham Bond Organisation. Drugi z występów odbył się w ramach imprezy z okazji przyznania nagrody za całokształt Gingerowi Bakerowi, perkusiście grupy Cream.

2009[edytuj | edytuj kod]

Na 2009 rok zapowiedziano koncerty Jona Lorda w Szwajcarii, Niemczech, na Węgrzech i Słowacji obejmujące Concerto for Group and Orchestra.

2010[edytuj | edytuj kod]

23 stycznia Poczdam, 25 marca Győr (Węgry), 25 kwietnia Horsham (Anglia), 9 maja Imst (Austria), 23 maja Trondheim (Norwegia); 31 maja Kijów, 16 czerwca Liverpool, 23 czerwca Luksemburg, 18 września Budapeszt, 25 września Lahnstein Blues Festival (Niemcy), 30 października Sofia, 10 listopada Warszawa, 15 listopada Essen.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule The Artwoods, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Paice, Ashton & Lord, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule WhoCares, w sekcji Dyskografia.

Dyskografia z St. Valentine’s Day Massacre[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia z Santa Barbara Machine Head[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia solowa[edytuj | edytuj kod]

[6]

Dyskografia z Whitesnake[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia z The Hoochie Coochie Men[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia z Deep Purple[edytuj | edytuj kod]

Gościnne nagrania[edytuj | edytuj kod]

Muzyka filmowa[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • In a Metal Mood (1996, film dokumentalny, reżyseria: Henning Lohner)[7]
  • Heavy Metal: Louder Than Life (2006, film dokumentalny, reżyseria: Dick Carruthers)[8]
  • Highway Star: A Journey in Rock (2007, film dokumentalny, reżyseria: Craig Hooper)[9]
  • Heavy Metal Britannia (2010, film dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley)[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ben Sisario: Jon Lord, Keyboardist With Deep Purple, Dies at 71. nytimes.com, 2012-07-16. [dostęp 2012-07-17]. (ang.).
  2. Jon Lord discography - RYM/Sonemic [online], Rate Your Music [dostęp 2023-04-23] (ang.).
  3. Deep Purple. metal-archives.com. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  4. Pre Deep Purple • Jon Lord (ang.)
  5. DAVID COVERDALE, GLENN HUGHES Talk DEEP PURPLE's ROCK HALL Induction (Video). blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
  6. Former DEEP PURPLE Keyboardist JON LORD To Release New Album In March. [dostęp 2010-04-07]. (ang.).
  7. In a Metal Mood (1996). imdb.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
  8. Heavy Metal: Louder Than Life. imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
  9. Highway Star: A Journey in Rock (2007). imdb.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
  10. Heavy Metal Britannia (2010). imdb.com. [dostęp 2013-12-11]. (ang.).