John Hillerman – Wikipedia, wolna encyklopedia

John Hillerman
Ilustracja
Hillerman, Betty White (1977)
Imię i nazwisko

John Benedict Hillerman

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1932
Denison

Data i miejsce śmierci

9 listopada 2017
Houston

Zawód

aktor

Multimedia w Wikimedia Commons

John Benedict Hillerman (ur. 20 grudnia 1932 w Denison, zm. 9 listopada 2017 w Houston[1]) – amerykański aktor, zdobywca Nagrody Emmy i Złotego Globu za rolę w serialu Magnum.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Hillerman urodził się w Denison w Teksasie, był synem Leonory Joan i Christophera Benedicta Hillermana, właściciela stacji benzynowej. Młody John dorastał w Denison gdzie uczęszczał do St. Xavier’s Academy. Po skończeniu szkoły dostał się na Uniwersytet Teksański w Austin, gdzie przez trzy lata studiował dziennikarstwo. W 1953 roku wstąpił do United States Air Force (sił powietrznych USA), spędził tam cztery lata i dosłużył się stopnia sierżanta. W czasie swojej służby wojskowej pracował z różnymi grupami teatralnymi. Po wyjściu z wojska wyjechał do Nowego Jorku studiować aktorstwo w American Theatre Wing. W 1957 roku zaczął karierę w profesjonalnym teatrze w Middleton w Ohio jako rezydent młodzieńczego Teatru Chautauqua.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zanim zaczął grać w filmach w 1959 roku występował na Broadwayu i żył z występów w rozmaitych miejscach. Swoje pierwsze kroki w telewizji zaczynał w 1967 roku w serialu Mannix. Potem wystąpił w kolejnych serialach, takich jak: Hawaii Five-O, Kojak, Domek na prerii czy Statek miłości. W każdym z nich pojawił się gościnnie i były to raczej niewielkie role. W 1970 roku zadebiutował w filmie They Call Me MISTER Tibbs! bardzo skromną rólką (nie był nawet wymieniony w napisach). Jego pierwsze występy w filmach raczej nie porażały i nie zapadały w pamięć, gdyż zwykle dostawał mniej znaczące role. Zdarzyło mu się jednak wystąpić w Chinatown Romana Polańskiego czy Płonących siodłach Mela Brooksa. Inne jego godne uwagi filmy to m.in. Ostatni seans filmowy, Mściciel, Szczęściara, W górę rzeki a także komedia Grunt to rodzinka II.

Choć Hillerman grał w wielu produkcjach, to największą sławę i popularność przyniosła mu rola byłego sierżanta armii brytyjskiej Jonathana Quayle Higginsa III z serialu Magnum. Angielski akcent, którego Hillerman używał grając Jonathana Higginsa nie tylko w Magnumie ale też w innych filmach, nie był naturalny. Pochodzący z Teksasu Hillerman nauczył się go obserwując i słuchając występów Laurence’a Oliviera. Przez rok nabierał na swój fałszywy akcent fanów i kolegów, którzy nie byli w stanie poznać, że jest on tylko udawany. Pod koniec lat osiemdziesiątych wystąpił gościnnie w programie "Comedy Break", gdzie zagrał teksańsko-brytyjskiego tłumacza, jednak niewiele osób z widowni wiedziało, że teksański jest jego naturalnym akcentem a brytyjski jest tylko udawany.

W 2000 roku Hillerman odszedł na emeryturę i zamieszkał w swoim domu w Teksasie. Pogłoski o jego śmierci w 1996 roku były skutkiem pomylenia go z innym Johnem Hillermanem.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

  • 1989: W 80 dni dookoła świata (Around the World in 80 Days) jako Sir Francis Commarty
  • 1988 – 1991: The Hogan Family jako Lloyd Hogan (1990-1991)
  • 1984 – 1996: Napisała: Morderstwo (Murder, She Wrote) jako Jonathan Higgins (gościnnie)
  • 1981 – 1988: Simon & Simon jako Jonathan Higgins (1982) (gościnnie)
  • 1980 – 1984: Hart to Hart jako Victor Sutter (gościnnie)
  • 1980 – 1988: Magnum (Magnum, P.I.) jako Jonathan Quayle Higgins III
  • 1979 – 1980: Young Maverick jako McBurney (gościnnie)
  • 1977 – 1986: Statek miłości (The Love Boat) jako (gościnnie (1979))
  • 1977 – 1981: Soap jako Minister (gościnnie)
  • 1977 – 1978: The Betty White Show jako John Elliot
  • 1977 – 1982: Lou Grant jako Sturbridge (gościnnie)
  • 1976 – 1979: Wonder Woman jako Conrad Steigler (gościnnie)
  • 1976 – 1977: Serpico jako Raoul Christie (gościnnie)
  • 1975 – 1984: One Day at a Time jako Pan Conners (1976-1980)
  • 1974 – 1983: Domek na prerii (Little House on the Prairie) jako Sterling Murdock (gościnnie)
  • 1973 – 1978: Kojak jako Mark Gallant (gościnnie)
  • 1972 – 1978: Maude jako Pijak (gościnnie)
  • 1968 – 1980: Hawaii Five-O jako Donald Blair (gościnnie)
  • 1967 – 1975: Mannix jako Larry Lawton / J.H. Morell / Norman Thompson (gościnnie)

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

  • W latach 1982, 1983, 1985, 1987 i 1988 Hillerman był nominowany do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy, w 1982 roku zdobył tę nagrodę za rolę w serialu Magnum
  • W latach 1984 – 1987 Hillermana nominowano do Nagrody Emmy w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy w serialu dramatycznym za rolę w Magnumie, zdobył ją 1987 roku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ John Hillerman, sardonic character actor who starred in ‘Magnum, P.I.,’ dies at 84. [w:] The Washington Post [on-line]. washingtonpost.com, 2017-11-09. [dostęp 2017-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym
1970–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Hillerman&oldid=66336203”