Johann Christian Günther – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johann Christian Günther (ur. 8 kwietnia 1695 w Strzegomiu, zm. 15 marca 1723 r. w Jenie) – poeta niemiecki.

Johann Christian Günther był synem lekarza. W latach 1710–1715 uczęszczał do gimnazjum w Świdnicy. Wówczas napisał dramat Zazdrość, której żałował Theodosio (Die von Theodosio bereute Eifersucht), który wystawiono w na szkolnej scenie. Zaręczył się z Magdaleną Eleonorą Jachmann, która występuje w jego późniejszych wierszach jako Leonore.

W 1715 r. na życzenie ojca rozpoczął studia medyczne w Wittenberdze. W 1716 r. Johann Christian Günther otrzymał tytuł Poeta laureatus Caesareus. Wkrótce doszło do zerwania z ojcem, który nie zgadzał się by syn został poetą. W 1717 r. trafił do więzienia za długi. W tym samym roku przeniósł się do Lipska, gdzie zapisał się na miejscowy uniwersytet. Wspierał go pisarz i historyk Johann Burckhardt Mencke. Nie udało mu się jednak uzyskać dla podopiecznego stanowiska nadwornego poety króla polskiego Augusta II. W 1720 r. Günther bezskutecznie próbował uzyskać posadę lekarza w Kluczborku. Nie powiodła się także próba pojednania z ojcem. Mieszkał u swoich przyjaciół ze studiów. W 1723 r., chory, przeniósł się do Jeny, gdzie zmarł na gruźlicę.

Johann Christian Günther pisał głównie wiersze okolicznościowe, miłosne i pieśni studenckie. Jego utwory ukazały się dopiero pośmiertnie staraniem przyjaciół. Poezja Günthera formalnie należy do epoki baroku, jednak ze względu na silne piętno emocjonalne w jego twórczości jest zaliczany do prekursorów okresu Burzy i naporu.

W kulturze[edytuj | edytuj kod]

W Strzegomiu poeta został upamiętniony tablicą na domu, przy ul. Dąbrowskiego, gdzie urodził się, i kamieniem pamiątkowym.

W Kamiennej Górze, gdzie mieszał i tworzył w latach 1721–1723, znajduje się tablica wmurowana w fasadę kamienicy przy Placu Wolności 15^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Johann Christian Günther. (= Text + Kritik; 74/75). Edition Text + Kritik, München 1982, ISBN 3-88377-107-4.
• Henning Boetius: Schönheit der Verwilderung. btb, München 2002, ISBN 3-442-72830-4 (biographischer Roman)
• Helga Bütler-Schön: Dichtungsverständnis und Selbstdarstellung bei Johann Christian Günther. Studien zu seinen Auftragsgedichten, Satiren und Klageliedern. (= Studien zur Germanistik, Anglistik und Komparatistik; 99). Bouvier, Bonn 1981, ISBN 3-416-01577-0.
• Gerhard Dünnhaupt: Johann Christian Günther (1695-1723). In: Personalbibliographien zu den Drucken des Barock. Band 3. Hiersemann, Stuttgart 1991, ISBN 3-7772-9105-6, S. 1913–1931 (Werk- und Literaturverzeichnis)
• Leopold Federmair: Die Leidenschaften der Seele Johann Christian Günthers. Ein Versuch über den Mißerfolg. (= Stuttgarter Arbeiten zur Germanistik; 215 / Salzburger Beiträge; 16). Heinz, Stuttgart 1989, ISBN 3-88099-219-3.
• Adalbert Hoffmann: Johann Christian Günther. Bibliographie. Anhang: Eine zum ersten Mal veröffentliche Satire gegen Günther mit deren Vorspiel., In Kommission bei Priebatsch's Buchhandlung in Breslau, Neustadt Oberschl. 1929 (Nachdruck: Olms, Hildesheim 1965)
• Wilhelm Krämer: Das Leben des schlesischen Dichters Johann Christian Günther 1695 – 1723. Mit Quellen und Anmerkungen zum Leben und Schaffen des Dichters und seiner Zeitgenossen. 2. Auflage. Klett-Cotta, Stuttgart 1980, ISBN 3-12-924391-7.
• Ursula Regener: Stumme Lieder? Zur motiv- und gattungsgeschichtlichen Situierung von Johann Christian Günthers „Verliebten Gedichten”. (= Quellen und Forschungen zur Sprach- und Kulturgeschichte der germanischen Völker; 218; N. F. 94). De Gruyter, Berlin 1989, ISBN 3-11-012128-X.
• Jens Stüben (Hrsg.): Johann Christian Günther (1695-1723). Oldenburger Symposium zum 300. Geburtstag des Dichters. (= Schriften des Bundesinstituts für Ostdeutsche Kultur und Geschichte, 10). Oldenbourg, München 1997, ISBN 3-486-56253-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Dzieła Johanna Christiana Günthera w bibliotece Polona

Zobacz multimedia związane z tematem: Johann Christian Günther