French
DeutschJoanna Kulig – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Joanna Kulig (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1982 |
|---|---|
| Zawód | |
| Współmałżonek | Maciej Bochniak |
| Lata aktywności | od 2002 |
 | |
| Strona internetowa | |
Joanna Kulig (ur. 24 czerwca 1982 w Krynicy-Zdroju[1][2][3][4]) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, piosenkarka, dwukrotna laureatka Orła: za drugoplanową rolę w filmie Sponsoring i za pierwszoplanową rolę w filmie Zimna wojna, za który otrzymała także Europejską Nagrodę Filmową.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi ze wsi Muszynka koło Krynicy-Zdroju[5][6]. W dzieciństwie śpiewała w chórze kościelnym i uczyła się gry na fortepianie[5]. Ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną im. F. Chopina w Krynicy-Zdroju (klasa fortepianu)[3][4], a następnie Technikum Hotelarskie w Zespole Szkół Gastronomicznych nr 1 w Krakowie (2002)[7][8] i Zespół Państwowych Szkół Muzycznych II stopnia im. M. Karłowicza w Krakowie (klasa śpiewu solowego)[4]. Jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (2007), którą ukończyła ze specjalizacją wokalno-estradową[4].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1998 zwyciężyła w jednym z odcinków programu Szansa na sukces, w którym zaśpiewała utwór Grzegorza Turnaua „Między ciszą a ciszą”, a w koncercie finałowym sezonu zajęła trzecie miejsce[9]. W 2001 nagrała album studyjny z kolędami[9]. W 2002 wzięła udział w przesłuchaniach do drugiej edycji programu Idol, jednak nie dostała się do stawki finałowej[9].
Na scenie teatralnej zadebiutowała w trakcie studiów krakowskiego PWST, grając Hermię w sztuce Sen nocy letniej wystawianą w Starym Teatrze w Krakowie[3].
Za rolę Alicji w dramacie Małgorzaty Szumowskiej Sponsoring (2011) odebrała Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Zagrała także niewielką rolę w amerykańsko-niemieckim filmie Hansel i Gretel: Łowcy czarownic (2013) z Ethanem Hawke’em, Kristin Scott Thomas i Juliette Binoche[10]. Za główną rolę Zuli Lichoń w melodramacie Pawła Pawlikowskiego Zimna wojna (2018) otrzymała Orła za najlepszą główną rolę kobiecą i Europejską Nagrodę Filmową[11].
Zasiadała w jury sekcji „Un Certain Regard” na 75. MFF w Cannes (2022).
Za działalność na rzecz osób niepełnosprawnych otrzymała Medal Świętego Brata Alberta przyznany przez kapitułę powołaną przez Fundację im. Brata Alberta (2023)[12].
W styczniu 2024 roku ogłoszono oficjalnie, że została członkinią Amerykańskiej Akademii Filmowej[13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi z rodziny o artystycznych tradycjach[9]. Ma czworo rodzeństwa[9], a jedną z jej sióstr jest Justyna Schneider.
Jej mężem jest reżyser i scenarzysta Maciek Bochniak, z którym ma syna, Jana (ur. 2019)[14].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Tytuł | Rola |
|---|---|---|
| 2007 | Środa, czwartek rano | Teresa |
| 2009 | I Love You So Much | Ewelina |
| 2010 | Milion dolarów | Zuzanna |
| Maraton tańca | Agnieszka | |
| Zagubiony czas | Magdalena Limonowska | |
| 2011 | Sponsoring | Alicja |
| Kobieta z piątej dzielnicy | Ania | |
| Los numeros | Sylwia, siostra Ani | |
| 2012 | Nieulotne | Marta, koleżanka Kariny |
| 2013 | Hansel i Gretel: Łowcy czarownic | rudowłosa czarownica |
| Ida | piosenkarka | |
| 2014 | Warsaw by Night | kobieta |
| Facet (nie)potrzebny od zaraz | Patrycja, przyjaciółka Zosi | |
| Way Back Home | Yalka | |
| 2015 | Disco polo | Anka „Gensonina” |
| 2016 | Niewinne | siostra Irena |
| Pitbull. Niebezpieczne kobiety | Zuza | |
| 2018 | Zimna wojna | Zula Lichoń |
| Kler | Hanka Tomala, gospodyni i kochanka ks. Trybusa | |
| Miłość jest wszystkim | Magda | |
| 7 uczuć | mama Gosi | |
| 2019 | Safe Inside | Sylvie |
| Ja teraz kłamię | agentka | |
| 2021 | Każdy wie lepiej | Ania |
| 2022 | Kompromat | |
| 2023 | She Came To Me[15] | Magdalena Szyszkowska |
| Knox Goes Away[16] | ||
| Kobieta z... | Iza |
Seriale[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 2006 | Pensjonat pod Różą | Kasia | odc. 104, 105 |
| 2007 | Ekipa | Magdalena Nowasz, córka Henryka | odc. 1, 6, 13 |
| 2008 | Czas honoru | „Mucha”, członek oddziału Bronka | odc. 4, 5, 7, 8, 10 |
| Teraz albo nigdy! | Zyta | odc. 5, 10–11, 13 | |
| Trzeci oficer | Halina | odc. 1 | |
| 2009 | Janosik. Prawdziwa historia | dziewczyna | głos |
| Ojciec Mateusz | Dorota Mielnicka | odc. 21 | |
| 2010–2011 | Szpilki na Giewoncie | Wika Bura, współpracownica Ewy | odc. 1–15 |
| 2012 | Szpiedzy w Warszawie | Renata | odc. 1 |
| Na krawędzi | Sylwia Zawada, żona Edwarda | ||
| 2014 | Zbrodnia | Monika Krajewska | |
| 2014–2018 | O mnie się nie martw | Iga Małecka | |
| 2018 | Pułapka | Justyna Mateja, starszy aspirant | odc. 1–3 |
| 2019 | Hanna | Johanna Zydek | |
| 2020 | The Eddy | Maja | |
| 2021 | Pajęczyna[17] | Kornelia Titko |
Teatr[edytuj | edytuj kod]
| Tytuł | Rok | Rola | Uwagi | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| Sen nocy letniej | 2006 | Hermia | reżyseria: Maja Kleczewska, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie | [18] |
| Sejm kobiet | 2007 | Dziewczyna | reżyseria: Mikołaj Grabowski, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie | |
| Oresteja | Tejsifone | reżyseria: Jan Klata, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie | ||
| Operetka | b.d. | reżyseria: Mikołaj Grabowski, Krakowski Teatr Scena STU | ||
| Oczyszczenie | Charakteryzatorka | reżyseria: Petr Zelenka, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie | ||
| Pastorałka | Anioł/Kolędnik | reżyseria: Laco Adamík, Teatr Telewizji | ||
| Zakochany Paryż | 2008 | b.d. | reżyseria: Krzysztof Jasiński, Kieleckie Centrum Kultury | |
| Doktor Halina | Halina Szwarc | reżyseria: Marcin Wrona, Teatr Telewizji | ||
| Sonata Belzebuba | 2009 | b.d. | reżyseria: Krzysztof Jasiński, Krakowski Teatr Scena STU | |
| Wassa Żeleznowa | 2010 | Natalia | reżyseria: Waldemar Raźniak, OCH-Teatr w Warszawie | |
| Król Lear | Kordelia | reżyseria: Krzysztof Jasiński, Krakowski Teatr Scena STU | ||
| Smuteczek, czyli ostatni naiwni | 2011 | Pani Redaktor Sasanna | reżyseria: Maciej Stuhr, przedstawienie impresaryjne | |
| Chopin | 2013 | Kornelia | reżyseria: Marcin Wrona, Teatr Palladium w Warszawie | |
| Niech no tylko zakwitną jabłonie | 2014 | Kokota Mimi/Hela | reżyseria: Wojciech Kościelniak, Teatr Ateneum w Warszawie | |
| Katarantka | Podaj Mi Rękę | reżyseria: Tomasz Man, Teatr Polskiego Radia | ||
| Śmierć w Wenecji | 2015 | Tadzio | reżyseria: Tomasz Man, Teatr Polskiego Radia | |
| Róbmy swoje. Piosenki Wojciecha Młynarskiego | 2016 | b.d. | reżyseria: Wojciech Borkowski, Teatr Ateneum w Warszawie | |
| Dom kobiet | Róża | reżyseria: Wiesław Saniewski, Teatr Telewizji | ||
| Woody love | Emma | reżyseria: Katarzyna Michałkiewicz, Teatr Polskiego Radia | ||
| Zwierzęca zajadłość | b.d. | reżyseria: Tomasz Man, Teatr Polskiego Radia | ||
| Futbolistki | 2017 | Dziewczyna Kapitana | reżyseria: Tomasz Man, Teatr Polskiego Radia |
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Notowane utwory[edytuj | edytuj kod]
| Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album |
|---|---|---|---|
| SLiP [19] | |||
| O.S.T.R., Waldemar Kasta, Joanna Kulig, Joanna Lewandowska – „Dziś idę walczyć – Mamo!” | 2014 | 14 | Nowe pokolenie 14/44 |
- Albumy
| Album | Rok | Utwór | Źródło |
|---|---|---|---|
| Grzegorz Turnau – Nawet | 2002 | śpiew w utworach „Liryka, liryka”, „Gniew”, „Oddal żal”, „Sancho (dytyramb)” | [20] |
| Nowe pokolenie 14/44 (Mateusz „Matheo” Schmidt i Grzech Piotrowski) | 2014 | O.S.T.R., Kasta, Joanna Kulig, Joanna Lewandowska – „Dziś idę walczyć – Mamo!” | [21] |
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Joanna Kulig. Bio, joannakulig.com.pl [zarchiwizowane 2014-07-20] (pol. • ang.).
- ↑ Joanna Kulig w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b c Bartosz Staszczyszyn, Joanna Kulig [online], Culture.pl [dostęp 2023-08-24].
- ↑ a b c d Joanna Kulig [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich [dostęp 2019-01-15].
- ↑ a b Paweł Gzyl, Joanna Kulig: nowa rola zawsze jest dla mnie czymś w rodzaju misji kosmicznej, w: Głos Wielkopolski (Magazyn), 31.12.2021-1.1.2022, s. 19.
- ↑ Paweł Gzyl, Światowa gwiazda z małopolskiej Muszynki. Joanna Kulig czerpie siłę z wiary w Boga [online], plus.gazetakrakowska.pl, 31 grudnia 2021 [dostęp 2023-08-24].
- ↑ Kraków kształci fachowców – poznaj szkoły zawodowe i dokonaj wyboru! [online], krakow.pl, 25 marca 2018.
- ↑ Spis dyrektorów, nauczycieli, absolwentów, pracowników administracji i obsługi ZSG Nr 1 z pierwszego półwiecza istnienia szkoły, [w:] Elżbieta Kuter-Strączyńska, Małgorzata Mochel, Jubileusz 50-lecia Zespołu Szkół Gastronomicznych nr 1 w Krakowie 1957-2007, Kraków: Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 257–258, ISBN 978-83-88383-27-4.
- ↑ a b c d e Uczestnicy – Joanna Kulig, idol.interia.pl [zarchiwizowane 2002-12-16].
- ↑ Monika Kotowska, Skarby narodowe... Joanna Kulig [online], www.kobieta.pl, 12 września 2012 [dostęp 2023-08-24].
- ↑ (red.): Europejskie Nagrody Filmowe 2018: Wielki sukces Polaków!. film.interia.pl, 2018-12-15. [dostęp 2018-12-16].
- ↑ Joanna Kulig wśród wyróżnionych Medalem św. Brata Alberta [online], pap.pl, 9 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-21].
- ↑ Tuż przed Oscarami Joanna Kulig znalazła się w prestiżowym gronie Amerykańskiej Akademii Filmowej [online], TVN24, 18 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-18] (pol.).
- ↑ Basia Czyżewska: Joanna Kulig została mamą. vogue.pl. [dostęp 2019-02-20].
- ↑ Joanna Kulig u boku hollywoodzkich sław [online], TVN24 [dostęp 2021-06-11].
- ↑ Nowicki, Albert: Joanna Kulig u boku Ala Pacino w filmie Michaela Keatona “Knox Goes Away”. PrimeMovies.pl, 2022-12-17. [dostęp 2022-12-17].
- ↑ „Pajęczyna” – najnowsza produkcja Player Original z Joanną Kulig w roli głównej. [online], prasa.tvn.pl [dostęp 2021-06-09].
- ↑ Joanna Kulig, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2014-04-11].
- ↑ O.S.T.R. & KASTA feat. Joanna Kulig i Joanna Lewandowska. radioszczecin.pl. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Grzegorz Turnau, Nawet, 2004, Pomaton EMI, Nr katalogowy 7243 5 43135 2 3.
- ↑ Krystian Krupiński: Matheo & Grzech Piotrowski „Nowe Pokolenie 14/44” – tracklista, promomix i preorder. popkiller.pl. [dostęp 2014-12-01].
- ↑ Orły | Nominowani do Orłów 2019 [online], pnf.pl [dostęp 2019-02-27].
- ↑ Orły | Nominowani do Orłów 2014 [online], pnf.pl [dostęp 2019-02-27].
- ↑ Orły | Laureaci 2013 [online], pnf.pl [dostęp 2019-02-27].
- ↑ a b Festiwal Polskich Filmów Fabularnych – 2012, festiwalgdynia.pl [dostęp 2019-02-27] [zarchiwizowane 2020-05-09].
- ↑ Festiwal Polskich Filmów Fabularnych – 2007, festiwalgdynia.pl [dostęp 2019-02-27] [zarchiwizowane 2019-02-28].
- ↑ COLD WAR / ZIMNA WOJNA – Film – European Film Awards [online], europeanfilmawards.eu [dostęp 2019-02-27].
- ↑ Złote Kaczki 2012 rozdane [online], wprost.pl [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Joanna Kulig z nagrodą aktorską na festiwalu w Palm Springs [online], pisf.pl [dostęp 2019-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-25].
- ↑ a b c d e FilmPolski.pl – Joanna Kulig [online], filmpolski.pl [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Telekamery 2016: zwycięzcy. Sprawdź, kto zdobył statuetkę! – ESKA.pl [online], eska.pl [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Telekamery 2015: Zobacz, kto zdobył statuetki. Wyniki głosowania i lista laureatów [VIDEO] | Polska Times [online], polskatimes.pl [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Kobieta Roku Glamour 2018 – poznajcie laureatki naszego plebiscytu! – Glamour.pl [online], glamour.pl [dostęp 2019-03-01].
- ↑ NAGRODY FILMWEBU 2018: Wielki triumf „Avengers”! [online], Filmweb [dostęp 2019-02-27].
- ↑ l, Laureaci 7. Festiwalu Aktorstwa Filmowego [online], fdb.pl [dostęp 2019-02-27].
- ↑ 7. Festiwal Aktorstwa Filmowego, dcf.wroclaw.pl [dostęp 2019-02-27] [zarchiwizowane 2019-02-28].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Joanna Kulig w bazie Filmweb
- Joanna Kulig w bazie filmpolski.pl
- Joanna Kulig, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- Joanna Kulig, archiwalna strona domowa [zarchiwizowane 2014-08-26] (pol. • ang.).