Joachim Daniel Jauch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joachim Daniel Jauch
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1688 ; Güstrow
Data i miejsce śmierci	3 maja 1754 ; Warszawa
Narodowość	niemiecka
	Praca
Styl	barok
Budynki	Koszary Mirowskie; kościół św. Jana Bożego w Warszawie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Joachim Daniel Jauch, właśc. Joachim Daniel von Jauch (ur. 22 marca 1688 w Güstrow, zm. 3 maja 1754 w Warszawie) – saski inżynier wojskowy i architekt, działający w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1715 dyrektor królewskiego Urzędu Budowlanego w Warszawie. Od 1711 r. kapitan, uczestnik oblężenia Stralsundu podczas wojny północnej, od 1720 r. major, od 1736 pułkownik artylerii koronnej, od 1746 generał wojsk saskich i polskich.

Joachim von Jauch był projektantem wybudowanych w latach 1730–1732 w Warszawie Koszar Mirowskich. Projektował kilka budowli dla króla Augusta II Mocnego oraz warszawskie budowle sakralne. Pośredniczył przy wykupie przez króla niektórych nieruchomości. Poza pracą w Warszawie doradzał m.in. hetmanowi Janowi Klemensowi Branickiemu w pracach inżynieryjnych w pałacu w Białymstoku.

Ożenił się około 1720 roku z Evą Marią Münnich, córką późniejszego pogromcy Turków, rosyjskiego feldmarszałka Burkharda Christopha Münnicha, w latach 20. XVIII w. kolegi z warszawskiego Bauamtu, z którym przebudowywał pałac Mniszchów. Około 1730 r. otrzymał szlachectwo.

Zmarł w Warszawie, pochowano go w warszawskim kościele kapucynów.

Jedna z córek wyszła za mąż za Henryka Lelhoeffela, lekarza nadwornego Augusta III. Wnukiem Henryka Lelhoeffela i Konstancji z Jauchów był Joachim Lelewel, polski historyk.

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

1715 przejął prace projektowe w pałacu w Wilanowie po Janie Christianie Naumannie, m.in. w Wielkiej Sali Stołowej
1717 skrzydło północne przy Pałacu Sapiehów w Grodnie
1720
- Spielhäuser w Ogrodzie Saskim w Warszawie
- Sale sejmowe w pałacu Sapiehów w Grodnie
- Kościół i klasztor Bonifratrów w Warszawie
- Koszary Kazimierzowskie w Warszawie
1722–1723 niektóre sale Zamku Królewskiego w Warszawie, w tym nowa Sala Senatorska, do której przeniósł elementy wyposażenia ze starej, m.in. 60 herbów polskich województw, boazerie, gzymsy oraz lizeny.
1724–1731 Droga Kalwaryjska w Warszawie prowadząca od placu Trzech Krzyży do Grobu Chrystusa niedaleko Zamku Ujazdowskiego. Wzdłuż drogi krzyżowej zaprojektował 28 kaplic
1726 Pałac Błękitny (także Jan Zygmunt Deybel i Carl Friedrich Pöppelmann)
1726 Grand Salon w Ogrodzie Saskim w Warszawie
1730–1732 Koszary Mirowskie w Warszawie
1733 Castrum Doloris dla Augusta II Mocnego
1736 Sarkofag dla Augusta II Mocnego w kościele kapucynów w Warszawie
1736 Kaplica w Pałacu Saskim w Warszawie
1737–1739 Przebudowa Pałacu Kazimierzowskiego dla Sułkowskiego (także: Jan Zygmunt Deybel)
1738 królewskie stacje pocztowe w Dąbrowie i Boguszycach
1745 Portal w Pałacu Saskim
1752 Nowy Zamek w Grodnie
1752 kaplica przy Nowym Zamku w Grodnie
1752–1754 Przebudowa Arsenału Królewskiego w Warszawie
1753 Przebudowa kościoła św. Wawrzyńca w Warszawie dla rodziny Brühl