Jill Officer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jill Officer

Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1975, Winnipeg
Obywatelstwo	Kanada
Informacje klubowe
Klub	St. Vital Curling Club, Winnipeg
Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie Złoto Soczi 2014 Mistrzostwa świata Złoto Vernon 2008 Brąz Swift Current 2010 Srebro Sapporo 2015 Tournament of Hearts Złoto St. John’s 2005 Srebro London 2006 Brąz Lethbridge 2007 Złoto Regina 2008 Złoto Victoria 2009 Złoto Sault Ste. Marie 2010 Srebro Charlottetown 2011 Brąz Red Deer 2012 Srebro Kingston 2013 Złoto Moose Jaw 2015 Brąz Grande Prairie 2016 Canadian Olympic Curling Trials Złoto Winnipeg 2013

Jill Officer (ur. 2 czerwca 1975 w Winnipeg) – kanadyjska curlerka, mistrzyni olimpijska z 2014, mistrzyni świata z 2008 i 2018. W latach 2003–2018 grała jako druga w drużynie Jennifer Jones.

Officer związana jest z Jones od czasu juniorskiego. W 1993 i 1994 reprezentowała Manitobę na mistrzostwach Kanady, które wygrała w 1994. Po dwóch latach została także mistrzynią prowincji w rywalizacji mikstów.

W 2002 dotarła do finału mistrzostw Manitoby, w którym przegrała przeciwko Jennifer Jones. Z kolei Jones dała możliwość Officer wystąpienia jako rezerwowa na Scott Tournament of Hearts 2002. Zespół z Winnipeg zajął 4. miejsce. W 2004 jako mistrz prowincji wystąpiła na mistrzostwach Kanady mikstów zdobywając brązowy medal^[1].

Drugi raz w Tournament of Hearts, pierwszy raz jako stały zawodnik w drużynie, Officer wystąpiła w 2005. Zespół Jones zdobył tytuł mistrzowski po pokonaniu w finale 8:6 Ontario (Jenn Hanna)^[2]. W Mistrzostwach Świata 2005 Kanadyjki zajęły 4. miejsce, w meczu o brąz wysoko (5:12) przegrały z Norweżkami (Dordi Nordby). Rok później Offider jako członek Team Canada dotarła do finału rywalizacji krajowej, gdzie 6:8 przegrała z Kolumbią Brytyjską (Kelly Scott)^[3].

Rok później ekipie Jones ponownie udało się wystąpić w Tournament of Hearts. Reprezentantki Manitoby odpadły w półfinale po porażce 5:7 z Team Canada (Kelly Scott). Następny występ w 2008 zakończył się triumfem. Podobnie było na MŚ, kiedy Kanadyjki pokonały w finale Chinki (Wang Bingyu) 7:4.

Zespół Jones obronił tytuł mistrzyń Kanady jeszcze dwukrotnie. W MŚ 2009 Kanada zakwalifikowała się do niższego meczu play-off, gdzie przegrała przeciwko Szwecji (Anette Norberg) 4:5. Obrończynie tytułu ostatecznie nie zdobyły medalu, w meczu o brąz przegrały 6:7 z duńską drużyną Angeliny Jensen. Po roku Officer także znalazła się z małym finale, w Swift Current Kanadyjki wywalczyły brąz pokonując Szwedki (Cecilia Östlund) 9:6. Rok później zespołowi Jones nie udało się obronić tytułu mistrzowskiego, w finale Scotties Tournament of Hearts 2011 przegrał 7:8 z Saskatchewan (Amber Holland)^[4].

W maju 2011 Officer ogłosiła, że spodziewa się dziecka, w związku z tym na początku sezonu 2011/2012 została zastąpiona przez Joëlle Sabourin^[5]. Uczestniczyła już w Scotties Tournament of Hearts 2012, gdzie zdobyła brązowe medale wygrywając 8:6 nad Quebekiem (Marie-France Larouche)^[6]. W kolejnych mistrzostwach kraju ekipa uplasowała się na 2. miejscu ulegając w finale Rachel Homan^[7].

Officer reprezentowała Kanadę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. W grudniu 2013 jej drużyna triumfowała w krajowych eliminacjach w finale pokonując 8:4 zespół Sherry Middaugh. Podczas turnieju w Soczi Kanadyjki sięgnęły po złote medale, były lepsze od swoich przeciwniczek we wszystkich spotkaniach. W półfinale zawodniczki w Winnipeg pokonały 6:4 Brytyjki (Eve Muirhead) i w finale 6:3 Szwedki (Margaretha Sigfridsson)^[8].

W 2015 zespół Officer wygrywając Maniotba Scotties Tournament of Hearts 2015 awansował do Mistrzostw Kanady. Podczas turnieju w Moose Jaw zespół z Winnipeg z pierwszego miejsca awansował do fazy finałowej. Zdobył złote medale pokonując w górnym meczu Page play-off i finale (odpowiednio 8:6 i 6:5) reprezentację Alberty (Valerie Sweeting). Kanadyjki podczas Mistrzostw Świata 2015 awansowały do rundy zasadniczej. Po przegranym meczu przeciwko Szwajcarii (Alina Pätz) w półfinale zwyciężyły nad Rosjankami (Anna Sidorowa) i ponownie zmierzyły się z Pätz. Officer ostatecznie stanęła na drugim miejscu podium, Szwajcarki w finale wygrały wynikiem 5:3^[9]. W kolejnych mistrzostwach Kanady Team Canada zdobył brązowe medale.

W 2018 roku drużyna Jones wygrała Scotties i reprezentowała Kanadę na mistrzostwach świata, gdzie zajęła pierwsze miejsce, w finale pokonując Annę Hasselborg. Po mistrzostwach świata Officer ogłosiła zakończenie kariery z końcem sezonu^[10].

Officer jest jedną z sześciu osób, które pięciokrotnie sięgały po złoto w mistrzostwach Kanady kobiet, do pozostałej piątki należą: Jennifer Jones, Joyce McKee, Nancy Delahunt, Kim Kelly i Mary Anne Arsenault^[11].

Wielki Szlem[edytuj | edytuj kod]

Nierozgrywane[edytuj | edytuj kod]

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

¹ - od września do grudnia 2012 Jennifer Jones nie grała z powodu ciąży. Czwartą i kapitanem była Kaitlyn Lawes, jako trzecia do zespołu dołączyła Kirsten Wall.

CTRS[edytuj | edytuj kod]

Pozycje drużyn Jill Officer w rankingu CTRS:

• 2003–2004 – 8.
• 2004–2005 – 7.
• 2005−2006 – 1.
• 2006–2007 – 1.
• 2007–2008 – 2.
• 2008–2009 – 2.^[13]
• 2009–2010 – 1.
• 2010–2011 – 1.
• 2011–2012 – 1.
• 2012−2013 – 2.
• 2013–2014 – 1.^[14]
• 2014–2015 – 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jill Officer w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
• Profil na stronie internetowej zespołu Jones

Przypisy[edytuj | edytuj kod]