Jezioro Kunickie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jezioro Kunickie
Ilustracja
Widok od południa
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Legnickie

Wyspy

Mew

Morfometria
Powierzchnia

0,95 km²

Głębokość
• maksymalna


12,5 m

Położenie na mapie gminy Kunice
Mapa konturowa gminy Kunice, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kunickie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kunickie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kunickie”
Położenie na mapie powiatu legnickiego
Mapa konturowa powiatu legnickiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Kunickie”
Ziemia51°13′25″N 16°15′48″E/51,223611 16,263333

Jezioro Kunickie (niem. Kunitzer See[1]) – największe z jezior w gminie Kunice w powiecie legnickim (województwo dolnośląskie), a także w okolicach Legnicy. Jego powierzchnia wynosi 95 ha, a maksymalną głębokość szacuje się na maksymalnie 7 m[2].

Po wschodniej stronie jeziora znajduje się Wyspa Mew (1 ha), na której masowo gniazdowały te ptaki. Ich jajka były podbierane przez mieszkańców Kunic i przeznaczane na sprzedaż. Mewy opuściły wyspę w 1950 r., gdy doszło tam do pożaru, który zniszczył m.in. stanowiska lęgowe[2].

Po południowej stronie jeziora widoczne jest wzniesienie, które pierwotnie także stanowiło wyspę. Istniał tam gród kultury łużyckiej z epoki brązu / żelaza 500 lat p.n.e. Obecnie rozciągają się tam pola uprawne. Na leżącym naprzeciwko brzegu ulokowana jest wieś.

Jezioro jest ośrodkiem żeglarstwa i ma znaczenie turystyczne. Znajduje się tu m.in. baza Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego i ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy Posejdon[2].

W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił jezioro w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jego łacińską nazwę: Cunicensis lacus[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Arcanum, Europa im 19. Jahrhundert | Arcanum Karten [online], maps.arcanum.com [dostęp 2023-10-24] (niem.).
  2. ↑ a b c Tadeusz Gumiński, Edward Wiśniewski, Legnica i okolice, wyd. VI poprawione, Legnica-Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut, 2019, s. 304-305, ISBN 978-83-7977-421-0.
  3. ↑ Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 175. ISBN 978-83-910595-2-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jezioro_Kunickie&oldid=71592033”