Jerzy Sterczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Sterczyński (ur. 29 października 1957) – polski pianista i pedagog.

Wykształcenie i działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie o tradycjach muzycznych: jego dziadek w 1928 r. ukończył Konserwatorium w Krakowie w klasie organów, matka – Uniwersytet Jagielloński jako muzykolog. Ukończył szkołę muzyczną w Bielsku Białej oraz Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Katowicach, kształcąc się pod kierunkiem Zdzisława Tanewskiego, Wiesława Szlachty oraz Andrzeja Jasińskiego. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1981 roku. Naukę kontynuował w Londynie jako stypendysta British Council.

Otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Saragossie.

Działalność pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]

Jako profesor nadzwyczajny prowadzi klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w latach 2005 -2012 był dziekanem Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• StanisławS. Dybowski StanisławS., Słownik pianistów polskich, Warszawa: Wyd. Selene, 2003, s. 599, ISBN 83-910515-5-2, OCLC 830494425 .
• Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko. Oficyna Wydawnicza Impuls 2008. ISBN 978-83-7308-538-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Prof. przew. kwal. I Jerzy Sterczyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2010-10-16] .^{[martwy link]}